Μπορεί να έχουν περάσει τέσσερις δεκαετίες και πλέον από την πτώση της Δικτατορίας, αλλά κάποιοι στους Γαργαλιάνους εκπέμπουν το χουντικό τους silver alert, «αναζητώντας» τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Ειδικότερα, αφίσες με την επιγραφή «Πού ‘σαι Παπαδόπουλε» ανήρτησαν νοσταλγοί της χούντας ανήμερα της 21ης Απριλίου. Οι αφίσες του δικτάτορα, πρωτεργάτη του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, παρέμειναν αρκετή ώρα αναρτημένες σε κεντρικά σημεία της μεσσηνιακής κωμόπολης.
Πάντως… για να λυθεί η απορία τους, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει το «Ποντίκι», ο Γεώργιος Παπαδόπουλος βρίσκεται στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας ήδη από το 1999.
«Μυθοπλάστρα» Ελλάδα…
Για τους παραπάνω ελάχιστους, λίγους ή πολλούς, αφιερώνουμε ένα σχόλιο του Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή»: «Δεν είχε άδικο ο Κωστής Παλαμάς όταν χαρακτήριζε “μυθοπλάστρα” την Ελλάδα, στη “Φλογέρα του βασιλιά”. Άλλους μύθους είχε βέβαια στο μυαλό του ο ποιητής, μα δεν πειράζει. Ακόμα και για τη χούντα, λοιπόν, που είχε τα θλιβερά 48α γενέθλιά της, κυκλοφορούν αρκετοί μύθοι.
Μύθοι αντιφατικοί, που συμφωνούν όμως στην παγερή αδιαφορία τους για τα ιστορικώς μαρτυρημένα. Ένας από αυτούς έχει το χαρακτήρα δικαίωσης της δικτατορίας και πάνω του κάθονται διαφόρων χρωμάτων πουλιά, που “λαλούν μ’ ανθρωπινή φωνίτσα”. Και λένε πως το Πολυτεχνείο ήταν αναίμακτο (ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης πρώτος και κακοφωνότερος) και πως η χούντα διέπρεψε στα οικονομικά, ενώ η “κακιά μεταπολίτευση” υποτίθεται ότι τα ’κανε μαντάρα και τίποτα καλό δεν πρέπει να της πιστώσουμε.
Ο πιο απροσδόκητος ίσως δημόσιος υπερασπιστής της οικονομικής πολιτικής των συνταγματαρχών ήταν ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος. Αρχές Νοεμβρίου του 2014, μιλώντας σε εκδήλωση του “Ποταμιού”, διακήρυξε ότι “το 1974, όταν έφυγε η χούντα, άφησε μηδέν δημόσιο χρέος” – και από κανενός ακροατή το μυαλό δεν πέρασε η ιδέα να διαμαρτυρηθεί και να τον διαψεύσει. Αν ο ομιλητής μας σύχναζε σε καφενεία, θα υποθέταμε ότι ίσως άκουσε εκεί το παραμύθι για τη χουντική “επιτυχία” και το υιοθέτησε. Ξέρουμε, όμως, από την αντικαφενειακή ρητορική του, ότι δε συχνάζει.
Ευλόγως, με την ασύστατη ρήση του κ. Ράμφου ξεκινάει ο δημοσιογράφος Διονύσης Ελευθεράτος τη μακρά περιήγησή του στα οικονομικά της χούντας, στο φρεσκοτυπωμένο βιβλίο του “Λαμόγια στο χακί: Οικονομικά ‘θαύματα’ και θύματα της χούντας” (εκδ. Τόπος).
Δεν παραλείπει βέβαια ο συγγραφέας να παραδώσει στην αθανασία της χλεύης και άλλες περισπούδαστες δηλώσεις, όπως του κ. Γεωργιάδη (“η οικονομία το 1974 ήταν κούκλα”) και του κ. Μιχαλολιάκου (“Ο τόπος αυτός γνώρισε προκοπή επί Παπαδοπούλου”). Με τη μέθοδο του σαρκασμού, αποτυπωμένη και σε πολλά λογοπαίγνια, και με την παράθεση πλήθους στατιστικών στοιχείων και πινάκων, ο Ελευθεράτος ξηλώνει τα μυθεύματα που κατασκεύασαν οι ίδιοι οι χουντικοί για την οικονομική και κοινωνική πολιτική τους ή τα έπλασαν οι εκ των υστέρων διαφημιστές της.
Ένα προς ένα εκτίθενται στο βιβλίο τα αμέτρητα σκάνδαλα των δήθεν αδιάφθορων και ενάρετων».
Ας ψάξουν να το βρουν οι ενδιαφερόμενοι…
του Αντώνη Πετρόγιαννη
