Η Αφροδίτη Κυριαζή είναι μια αρχιτέκτων μηχανικός από την Καλαμάτα που έχει καταφέρει να συνδυάσει την επιστήμη που σπούδασε με τη ζωγραφική. Της αρέσει να δημιουργεί με μολύβι, κάρβουνο, λάδι και ακρυλικά.
Η τελευταία σειρά έργων της αναφέρεται στο κλασσικό-vintage όχημα. Οι, δε, επιρροές από την κλασσική και τη μοντέρνα τέχνη τής επέτρεψαν να διαμορφώσει ένα προσωπικό ύφος, με αποτέλεσμα τη μοναδικότητα στο σχεδιασμό των ρετρό οχημάτων.
Μάλιστα, από τις 29 έως τις 31 Μαΐου θα συμμετάσχει σε μια ακόμα έκθεση, αυτή τη φορά στη Βυτίνα.
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί της και σας την παρουσιάζει:
-Πώς μπήκε η ζωγραφική στη ζωή σου;
Ήμουν μηνών στην αγκαλιά της μητέρας μου και την παρακολουθούσα να ζωγραφίζει με μεγάλη αφοσίωση. Έπειτα από λίγο καιρό τα πινέλα ήταν και η βασική μου ενασχόληση. Άλλα παιδάκια έπαιζαν με τα μολύβια, ενώ εγώ με τις νερομπογιές μου, κάνοντας και ολοκληρωμένα έργα!
-Ποια είναι η πορεία σου μέχρι τώρα;
Κατάγομαι αλλά και ζω στην Καλαμάτα, αφότου τελείωσα τις σπουδές μου πάνω στην Αρχιτεκτονική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Πέρα από το αντικείμενο των σπουδών μου, ασχολούμαι με τη ζωγραφική, έχοντας έξι συνολικά εκθέσεις ανά την Ελλάδα μέσα στα έτη 2013-2015. Σειρά έχει η έβδομη κατά σειρά έκθεσή μου στη Βυτίνα Αρκαδίας.
-Πες μας για τις εκθέσεις σου μέχρι σήμερα;
Πριν από δύο χρόνια, το Μάιο του 2013, πραγματοποιήθηκε η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής στην Κεφαλλονιά, στο Ιόνιον Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού του i-node, κόμβος του Πανεπιστημίου του Plymouth, με τίτλο «Ταξιδεύοντας στο χρόνο».
Τον Ιούνιο του 2014 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη κατά σειρά ατομική έκθεσή ζωγραφικής στο Pharae Palace στην Καλαμάτα.
Το Σεπτέμβριο του 2014 πραγματοποιήθηκαν τρεις ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής. Την πρώτη έκθεση φιλοξένησε η Χριστιανική Ένωση στο Σιδηρόκαστρο Σερρών (εν όψει του Πανελλήνιου Συνέδριου Σπηλαιολογίας), η δεύτερη πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες στην Κεντρική Βιβλιοθήκη και η τρίτη κατά σειρά στη Θεσσαλονίκη, στο La Doze Gallery bar.
Το Μάιο του 2015 πραγματοποιήθηκε η έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Η τέχνη του Χρόνου», στο ξενοδοχείο Ιβίσκος στην Καλαμάτα.
-Μπορεί κάποιος να επιβιώσει από την τέχνη;
Πολλοί επιβίωσαν μέσα από την κατοχή και τους πολέμους και μας άφησαν ένα τεράστιο ζωγραφικό έργο ως κληρονομιά. Είναι μονόδρομος. Η δρόμος προς τη δημιουργία είναι μονόδρομος. Η αγάπη είναι μονόδρομος. Έτσι νιώθω.
-Συνδυάζεις τη ζωγραφική με τον εθελοντισμό;
Δύο από τις εκθέσεις μου έγιναν εν όψει της 17ης Πανελλήνιας Συνάντησης Σπηλαιολογίας Περιβάλλοντος και Σιντικής «Ο Μαύρος Βράχος» στο Σιδηρόκαστρο Σερρών και στη συνέχεια στις Σέρρες. Ενώ δεν είμαι σπηλαιολόγος, συμμετείχα με τους πίνακές μου και ειδικά με ένα έργο, «Ο Μαύρος Βράχος», αφιερωμένο στην περιοχή και το Μαύρο Βράχο. Το έργο φιλοτεχνήθηκε για να δώσει ένα μήνυμα στον κόσμο, ότι σε εκδηλώσεις σαν και αυτές είναι καλό να ενδιαφέρονται αλλά και να συμμετέχουν όλοι οι πολίτες.
Το ζωγραφικό έργο έγινε δωρεά στο Σύλλογο, με σκοπό να δημοπρατηθεί και τα έσοδα να στηρίξουν τη συνέχιση του αγώνα του, με στόχο να ανακηρυχτεί η περιοχή -υπό την αιγίδα της UNESCO- γεωπάρκο.
Για να βάλω ένα ακόμα λιθαράκι στον αγώνα για την ανάδειξη της περιοχής, ξεκίνησα, υπό την καθοδήγηση του serres club for UNESCO, μια σειρά από παρουσιάσεις σε σχολεία των Σερρών, αλλά και της Μεσσηνίας (εκπαιδευτικά προγράμματα του Μαύρου Βράχου, υπό την αιγίδα της UNESCO), με μία εισαγωγή για το πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε τη φύση, τους θησαυρούς μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά. Εν συνεχεία, το εκπαιδευτικό κομμάτι – εν όψει του Διεθνούς Έτους Κρυσταλλογραφίας της UNESCO- είχε να κάνει με θέματα όπως τι είναι η κρυσταλλογραφία, πώς δημιουργείται ένας κρύσταλλος, πώς μπορούμε να φτιάξουμε έναν κρύσταλλο στο εργαστήριό μας κ.λπ.
Οι εικαστικές δράσεις ήταν η κατακλείδα του εκπαιδευτικού προγράμματος, όπου καλούνταν τα παιδιά να εμπνευστούν από την παρουσίαση με τους κρυστάλλους και την πολιτιστική μας κληρονομιά, από τα σημαντικά μας σπήλαια, και να παράγουν γλυπτικές ή ζωγραφικές δημιουργίες. Πολλά από τα έργα των παιδιών παρουσιάστηκαν μαζί με τις εκθέσεις μου.
Παράλληλα με τις εκθέσεις, έγιναν δύο επιτυχή εικαστικά εργαστήρια με παιδιά από 6-12 ετών με θέμα τα μαμούθ και τα σπήλαια. Με τα γλυπτικά αποτελέσματα φτιάχτηκε μία ιστορία που ονομάστηκε «τα μαμουθοχρόνια», σε μορφή animation από τα παιδιά.
-Πώς βλέπεις την τέχνη στην Καλαμάτα και ποια η γνώμη σου για την υποψηφιότητά της ως Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας για το 2021;
Η Καλαμάτα έχει ένα εύφορο έδαφος. Οι καρποί μπαίνουν σιγά σιγά στο έδαφος… το μόνο που περιμένουμε είναι να βρέξει λίγο.
Ελπίζω ότι θα αλλάξουν και θα αναδειχτούν πολλά στοιχεία του Πολιτισμού της πόλης μας, ενώ η υποψηφιότητά της ως Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας για το 2021 με βρίσκει πολύ αισιόδοξη. Υποστηρίζουμε όλοι το KALAMATA 21.
Εγώ το Φεβρουάριο του 2015 συμμετείχα εθελοντικά σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ιδρύματος Νιάρχου για την υποψηφιότητα της Καλαμάτας. Επίσης, είμαι στην ομάδα εργασίας των εικαστικών για το KALAMATA21
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
