ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΦ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ, ΣΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Γ’ ΕΘΝΙΚΗΣ, ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ ΧΘΕΣ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ
Ο υπεύθυνος ενημέρωσης της Μαύρης Θύελλας, Μπάμπης Παπακωνσταντίνου, έκανε την …πάσα για την έναρξη της χθεσινής συνέντευξης Τύπου που έδωσε στα γραφεία της ομάδας στο Στάδιο, ο προπονητής της Καλαμάτας, Μιχάλης Καβαλιέρης, πριν τον τελευταίο ματς της σεζόν (αύριο στις 5 μ.μ. στην Τρίπολη, με τον Παναρκαδικό), αλλά ο ίδιος είχε την κατάλληλη εισαγωγή προλαβαίνοντας την εύλογη απορία:
«Ξέρω ότι δεν συνηθίζεται πριν να τελειώσει η χρονιά να δίνονται συνεντεύξεις απολογισμού, αλλά δεν ξέρουμε αν θα ξαναβρεθούμε από τη Δευτέρα και νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή» εξήγησε ο έμπειρος τεχνικός και συνέχισε, με σκωπτικό τρόπο στο ξεκίνημα, ως έμμεση απάντηση σε δημοσιεύματα:
«Καταρχάς θα ήθελα να σας συστηθώ: Το όνομά μου είναι Μιχάλης Καβαλιέρης και όχι …Χρήστος Καβαλιέρος. Είμαι προπονητής ποδοσφαίρου, κάτοχος διπλώματος UEFA Pro και όχι στατιστικολόγος –παρ’ ότι δεν έχω τίποτα με τους στατιστικολόγους, τους οποίους εκτιμώ, όπως όλους τους επιστήμονες. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να είμαι και στατιστικολόγος, γιατί πιστεύω ότι η στατιστική είναι μια πολύ σπουδαία επιστήμη, αλλά εγώ είμαι ένας απλός προπονητής ποδοσφαίρου».
Στη συνέχεια ο τεχνικός της τοπικής μας ομάδας έκανε έναν σύντομο απολογισμό από την ώρα που ανέλαβε τα ηνία της Μαύρης Θύελλας, μέχρι τώρα που κλείνει η σεζόν:
«Αυτή η παρουσίαση έπρεπε να γίνει στην αρχή, όταν ήρθα. Ξεκινήσαμε κάπως στραβά, ήρθα σε ένα κακό τάιμινγκ για την Καλαμάτα. Η ομάδα σχεδόν ήταν εκτός στόχων, παρ’ όλα αυτά ο κ. Ράλλης για δικούς του λόγους δε θέλησε να την αφήσει χωρίς προπονητή. Έτσι, ξεκίνησε η συνεργασία μας, η οποία θα κρατήσει 2,5 μήνες περίπου. Δυστυχώς σε αυτό το διάστημα, οι συνθήκες ήταν τέτοιες που δεν βοήθησαν την ομάδα να κάνει αυτό που ήθελε, δηλαδή να κυνηγήσει την άνοδο. Παρ’ όλα αυτά η προσωπική μου άποψη είναι ότι μια χρονιά δεν τελειώνει με το αν θα πετύχεις έναν στόχο ή όχι. Υπάρχουν και επιμέρους στόχοι, μια χρονιά δεν παίζεται σε μια …ζαριά. “Να πάρουμε την άνοδο”. Κι αν δεν την πάρουμε τι γίνεται; Η ομάδα διαλύεται; Φυσικά όχι, η Καλαμάτα είναι τόσα χρόνια και θα είναι άλλα τόσα τουλάχιστον.
Αυτό που θέλησα να κάνω στο διάστημα που είμαι στην ομάδα, ήταν να αξιολογήσω το υλικό που έχω στα χέρια μου, να το βοηθήσω όσο μπορώ και φεύγοντας από εδώ να αφήσω κάτι. Αυτή είναι και η φιλοσοφία μου γενικά. Μου αρέσει να δουλεύω και με νέα παιδιά, δεν έχω τίποτα με τους πιο έμπειρους, ίσα ίσα τους θεωρώ απαραίτητους σε μια ομάδα, αλλά μου αρέσει ο ενθουσιασμός που έχουν τα νέα παιδιά, η δίψα για διάκριση και πάνω εκεί στηρίζω κι εγώ τη δουλειά μου.
Ήρθα εδώ, λοιπόν, βρήκα μια κατάσταση, δύο συνεργάτες πάρα πολύ αξιόλογους και πάρα πολύ καλούς ανθρώπους, οι οποίοι με βοήθησαν πάρα πολύ. Έφερα κι εγώ μαζί μου έναν άλλο συνεργάτη, ο οποίος έχει ονοματεπώνυμο, έχει μια ποδοσφαιρική και προπονητική καριέρα πίσω του. Και όλοι μαζί, συν τους δυό τρεις ανθρώπους γύρω από την ομάδα, προσπαθήσαμε αν μη τι άλλο η ομάδα να τελειώσει αξιοπρεπώς τη χρονιά. Και να βάλει κάποιες βάσεις, μικρές είναι η αλήθεια, για την επόμενη.
Η άποψή μου είναι ότι η ομάδα το έκανε. Θεωρώ ότι του χρόνου δεν θα έχει ένα δελτίο, όπως πριν κάποια χρόνια, αλλά έχει 5-6 δικά της παιδιά, πάνω στα οποία μπορεί να στηριχθεί και να πλαισιωθούν και με άλλους ποδοσφαιριστές και από την περιοχή και από έξω και να υπάρχει μια ανταγωνιστική ομάδα. Το πόσο ανταγωνιστική θα το κρίνει το ποιες είναι οι φιλοδοξίες της ομάδας, ποιος θα διαχειριστεί όλα αυτά.
Θέλω να πω, χωρίς διάθεση να καλοπιάσω και να χαϊδέψω αυτιά: εγώ συνεργάστηκα με τη διοίκηση του Ράλλη και κυρίως με τον κ. Ράλλη, ο οποίος μου έδωσε την τιμή να είμαι προπονητής στον πάγκο της Καλαμάτας, έστω και για 2,5 μήνες μόνο.
Έχουμε γενικά διαφορετική φιλοσοφία, αλλά θεωρώ ότι είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει βοηθήσει και βοηθάει. Δεν ξέρω τι θα κάνει στην πορεία και αν θα μείνει.
Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι η Καλαμάτα είναι πολύ μεγάλη σε δυναμική. Πρέπει να βοηθηθεί απ’ όλους όσοι είναι κοντά της -και είναι πάρα πολλοί- ώστε να αναγεννηθεί και να ξαναμπεί στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδας γιατί θεωρώ ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη την Καλαμάτα».
Τρεις απαντήσεις…
Ένα σημαντικό κομμάτι της χθεσινής ενημέρωσης αποτέλεσε η αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά για τα οποία υπήρχαν επικριτικά δημοσιεύματα.
«Δεν θίγουν τόσο πολύ εμένα, καθώς ξέρω ποιος είμαι, τι κάνω και γιατί ήρθα εδώ- θίγουν περισσότερο την ομάδα» σχολίασε ο κ. Καβαλιέρης και παρέθεσε τα παρακάτω:
Για την περίπτωση του Σταύρου Τσουλάκου:
«Πριν το παιχνίδι με τη Μανωλάδα, με πήρε τηλέφωνο ο συνεργάτης μου ο Ιωσήφ, και μου είπε ότι θέλει να έρθει ένα παιδί, που ήταν και παλιά στην ομάδα, να κάνει προπονήσεις μαζί μας. Ονομάζεται Σταύρος Τσουλάκος. Εγώ του είπα ότι δεν έχω καμία αντίρρηση, αρκεί να μην έχει αντίρρηση και ο πρόεδρος, με το σκεπτικό ότι αν έχει γίνει κάτι στο παρελθόν, δεν είναι σωστό εγώ να ακυρώσω την οποιαδήποτε απόφαση του προέδρου. Ο κ. Ράλλης δεν είχε καμία αντίρρηση, πραγματικά ήρθε το παιδί και προπονήθηκε μαζί μας όλη την εβδομάδα, εκτός από Σάββατο το πρωί. Μάλιστα είναι μεσοεπιθετικός, αλλά επειδή οι ανάγκες οι δικές μας εκείνη τη στιγμή ήταν σε αμυντικούς, τον χρησιμοποίησα σαν αμυντικό και δεν είχε κανένα πρόβλημα. Φύγαμε, παίξαμε στη Μανωλάδα, τη Δευτέρα κάναμε αποθεραπεία και κάποια στιγμή έρχεται ένας φίλος τσαντισμένος λέγοντας “γιατί στον Πάμισο αντί να βάλουν τα δικά τους παιδιά σε ένα αδιάφορο παιχνίδι, να βάλουν τον Τσουλάκο;”.
Πραγματικά δεν το πίστευα. Λέω πώς είναι δυνατόν να έκανε προπονήσεις μαζί μας και πήγε και έπαιξε με τον Πάμισο; Οπότε τον φώναξα την επόμενη φορά που ήρθε για προπόνηση και μου επιβεβαίωσε ότι έτσι έγινε, λέγοντας ότι δεν κάνουν προπονήσεις στον Πάμισο. Του είπα λοιπόν ότι “αυτό δεν είναι σωστό ούτε για σένα, ούτε για την Καλαμάτα, ούτε για την ομάδα σου, να προπονείσαι εδώ και να πηγαίνεις να παίζεις εκεί. Οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να σε κάνω δεκτό στην προπόνηση”. Μου λέει “το καταλαβαίνω” κι έφυγε. Γράφτηκε κάπου ότι εγώ “έδιωξα τον Τσουλάκο, ο οποίος βοηθούσε στις προπονήσεις τους μικρούς”…
Εγώ να σας δώσω την άλλη εκδοχή: αν ο Τσουλάκος είχε τραυματίσει, ας πούμε τον Καλαντζή, και δεν έπαιζε στη Μανωλάδα τι θα γραφόταν;».
Για την αποστολή στη Μυτιλήνη:
«Ήταν πραγματικά μια σκέψη της διοίκησης να πηγαίναμε 14 στη Μυτιλήνη, η οποία μου εκφράστηκε να τη μελετήσω. Εγώ είχα τις αντιρρήσεις μου, πάρα πολύ. Είμαι επαγγελματίας προπονητής. Ζω την οικογένειά μου από το ποδόσφαιρο, δεν κάνω κάτι άλλο, αλλά πάνω απ’ όλα με ενδιαφέρει η αξιοπρέπειά μου και η δική μου και της ομάδας την οποία υπηρετώ. Θεώρησα ότι δεν μπορούμε να πάμε 14 γιατί θα ήταν κακό για την εικόνα της ομάδας, έστω κι αν η οικονομική θυσία ήταν μεγάλη. Τελικά ο πρόεδρος δέχθηκε το σκεπτικό μου και πήγαμε όπως πήγαμε. Δεν ήταν πρόταση δικιά μου να πάμε 14».
Για τη συμμετοχή ποδοσφαιριστών της Ακαδημίας Πάμισος στο φιλικό δοκιμών:
«Ξεκίνησα να βρω κάποια παιδιά, παρ’ ότι ήξερα ότι μπορεί να είμαι του χρόνου εδώ. Έτσι ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω. Σε περίπτωση που έμενα θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχουν παιδιά να φορέσουν τη φανέλα της Καλαμάτας, όχι την αμέσως επόμενη χρονιά, πιθανόν και σε μια και σε δύο χρονιές. Συμφώνησα λοιπόν με τους αδελφούς Σακελλαρόπουλου, οι οποίοι έμαθα ότι έχουν τις καλύτερες ακαδημίες, να φτιάξουν μια ομάδα, μαζί με παιδιά που μου πρότεινε ο συνεργάτης μου, ο κ. Ιωσήφ, ο οποίος γνωρίζει το ποδόσφαιρο στη Μεσσηνία.
Επειδή έχω μια άμεση επαφή με το γενικό γραμματέα της Ακαδημίας του Παμίσου, τον κ. Τσικρικό, όταν του το ανέφερα, μου είπε “κι εμείς έχουμε κάποια παιδιά”. Του είπα να συνεννοηθεί με τον κ. Σακελλαρόπουλο να έρθουν και αυτά τα παιδιά, τα οποία συνόδεψε και ο πρόεδρος της Ακαδημίας του Παμίσου ο κ. Καπερώνης και ο κ. Τσικρικός.
Την άλλη μέρα διαβάζω μια ανακοίνωση του γενικού αρχηγού της πρώτης ομάδας του Παμίσου “Κάτω τα χέρια Ράλλη και Καβαλιέρη από τον Πάμισο”. Και μπήκαμε σε μια διαδικασία οι μεν να διαψεύδουν τους δε. Κάτι που δεν ήθελα βέβαια να συμβεί. Δεν ήρθα εδώ για να προκαλέσω …εμφύλιο πόλεμο στον Πάμισο.
Δυστυχώς μικρά πράγματα, ασήμαντα, γιγαντώνονται και γίνονται αγκάθια στα πλευρά της ομάδας.
Τώρα δημιουργήθηκε πιθανόν ένα κλίμα αντιπαλότητας ανάμεσα στην Καλαμάτα και τον Πάμισο. Κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που πρεσβεύω εγώ. Αυτό που πρεσβεύω εγώ είναι η άμεση συνεργασία όλων των ομάδων στη Μεσσηνία. Από τη στιγμή που η Καλαμάτα είναι η ναυαρχίδα, θα είναι επικεφαλής και από κάτω της θα είναι ο Πάμισος, ο Μεσσηνιακός και όλες οι άλλες ομάδες. Και η συνεργασία θα είναι αμφίδρομη και από κάτω προς τα επάνω και από πάνω προς τα κάτω, για το καλό πάνω απ’ όλα του μεσσηνιακού ποδοσφαίρου» κατέληξε, εκθέτοντας μέρος της φιλοσοφίας του ο προπονητής της Μαύρης Θύελλας.
«ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙ Η ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ»
Σε αναμονή Ράλλη και νέας διοίκησης
«Δεν είναι θέμα ότι αποχωρώ, δεν έχει γίνει καμία κουβέντα ακόμη, αλλιώς θα σας το έλεγα» ήταν η απάντηση του κ. Καβαλιέρη στην …απορία αν υπάρχει απόφαση «διαζυγίου» μετά το τέλος του αγώνα της Κυριακής. Ο ίδιος περιμένει συνάντηση με τον κ. Ράλλη και από εκεί και πέρα δεν είναι μόνο οι επιθυμίες της μιας ή της άλλης πλευράς, καθώς θα πρέπει να ξεδιαλύνει το θολό τοπίο στα διοικητικά της Μαύρης Θύελλας:
«Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσει η διοίκηση. Θα μείνει αυτή η διοίκηση, θα έρθει κάποιος άλλος και ποια θα είναι φιλοσοφία; Τι θέλουν να κάνουν;».
«Ο προγραμματισμός της επόμενης σεζόν έπρεπε να έχει ξεκινήσει, θα πρέπει να τρέξει πολύ για να προλάβει η ομάδα» πρόσθεσε σε άλλο σημείο, ενώ αναφέρθηκε στο πώς βλέπει ο ίδιος το ποδόσφαιρο και πώς θεωρεί ότι πρέπει να οργανωθεί η Καλαμάτα, ξεκινώντας από το χτίσιμο από τη βάση, δηλαδή την επένδυση στις ακαδημίες:
«Για μένα το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό αγαθό. Η Καλαμάτα πρέπει να επενδύσει στην κοινωνία της και στα παιδιά της και εννοώ όλη τη Μεσσηνία. Η Καλαμάτα είναι η ναυαρχίδα του ποδοσφαίρου της Μεσσηνίας.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι η Καλαμάτα δεν πάει για πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός κι αν δε γίνει αυτό πρέπει να τα γκρεμίσουμε όλα. Πρέπει να χτιστεί η Καλαμάτα σε πραγματικές βάσεις. Δεν χτίζεις ένα σπίτι σε μια μέρα. Και λεφτά να είχε, πάλι έπρεπε να το κάνει αυτό. Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να πάρει 6-7 παιδιά εκτός Μεσσηνίας. Αλλά με τις ακαδημίες θα πάρει τη μια χρονιά έναν λιγότερο παίκτη, την επόμενη δύο λιγότερους και μετά από 5-8 χρόνια το 80-90% να είναι δικοί της παίκτες –γιατί δεν αποκλείουμε και τα παιδιά που είναι απ’ έξω».
«Όταν το κάνουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες εμείς γιατί δεν το κάνουμε; Η Μάντσεστερ διαθέτει 10 δις το χρόνο για τις ακαδημίες της» ανέφερε προς επίρρωσιν των λεγομένων του ο έμπειρος τεχνικός και με σκοπό:
«να αναγεννήσει η Καλαμάτα το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο. Δεν μπορεί η ομάδα να παίζει με 100 άτομα στις κερκίδες. Αν είχε όμως μια ακαδημία 100 παιδιών, θα είχε 100 οικογένειες στο γήπεδο» πρόσθεσε μια άλλη διάσταση, ενώ τόνισε και το δεδομένο “ρίσκο” της επιλογής να στηριχθεί η ομάδα σε νέους ντόπιους ποδοσφαιριστές:
«Θα πεις την εξ αρχής την αλήθεια: χτίζω μια Καλαμάτα που σε 5 χρόνια θα διεκδικήσει την άνοδο.
Θα πάρεις νέα παιδιά. Κι αν αρχίσουν τα άσχημα αποτελέσματα; Ξεκινήσεις, ας πούμε, με 3 ήττες στην έδρα σου; Εγώ μπορώ να το αντέξω, θα το παλέψω μέχρι τέλους, τα νέα παιδιά μπορούν; Θα στηριχθούν αυτά τα παιδιά, θα το αντέξει ο κόσμος ή θα λιθοβοληθούν;».
«Τα παιδιά που είδα δεν είναι κανένα έτοιμο να παίξει, αλλά θα μπορούσαν να είναι η Κ17 της Καλαμάτας του χρόνου», αλλά να παίζουν σε μια τοπική κατηγορία Α’ ή Β’ με άνδρες, όχι στο πρωτάθλημα Νέων της ΕΠΟ, όπως διευκρίνισε.
«Λάθος το: πάμε για άνοδο»
«Δουλειά, οργάνωση και πολυετές σχεδιασμό» είναι, σύμφωνα με τον κ. Καβαλιέρη τα στοιχεία για να επιτύχει τους στόχους της μια ομάδα και τα οποία φαίνεται ότι στοίχησαν φέτος:
«Η χρονιά ξεκίνησε εντελώς λάθος. Μόνο το σλόγκαν που υπήρχε “πάμε για άνοδο” δεν ήταν σωστό. Από εκεί προέρχονταν και οι απογοητεύσεις του κόσμου. Μπήκε ο πήχης πολύ ψηλά και ήταν δύσκολο να τον φτάσεις. Μια ομάδα ανεβαίνει. Εδώ το Άργος, με το διπλό μπάτζετ και δεν τα κατάφερε. Χρειάζονται κι άλλα εκτός από μια καλή ομάδα κι έναν καλό προπονητή».
Διαφορά φιλοσοφίας με Ράλλη και μονόδρομος η …έλλειψη δημοκρατίας
«Διαφορά φιλοσοφίας και όχι οικονομική» ανέφερε ο Μιχάλης Καβαλιέρης ότι τον χωρίζει με τον κ. Ράλλη και μάλιστα χωρίς περιθώρια προσέγγισης, αλλά μόνο μεταστροφής…
«Το πρώτο που ζητώ να μάθω είναι τι χρήματα μπορούμε να δώσουμε χωρίς να εκτεθούμε. Με αυτά θα πω τι μπορούμε να κάνουμε. Αν είναι μικρό το μπάτζετ για παράδειγμα θα πρέπει να πάρουμε αποκλειστικά παιδιά από την περιοχή, ούτε έναν απ’ έξω, το αν η ομάδα θα μείνει ή θα πέσει είναι άλλο θέμα. Δεν μπορώ όμως να φέρω οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή και να τον κοροϊδεύω.
Με τον κ. Ράλλη υπάρχει διαφορετική φιλοσοφία στη διαχείριση των πόρων, το πώς δηλαδή πρέπει να ξοδευτούν τα διαθέσιμα χρήματα. Και δέκα εκατομμύρια να μου δώσει η Καλαμάτα και να πει “πάμε για άνοδο” δεν μπορώ να το υποσχεθώ. Μπορώ να υποσχεθώ ότι θα φτιάξω μια ανταγωνιστική ομάδα, μέχρι το τέλος, ότι θα δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ γι’ αυτό το σκοπό, αλλά μαγικά δεν μπορώ να κάνω.
Η διαφορά έγκειται στο ότι θεωρώ ότι πρέπει εγώ να διαχειριστώ εγώ τα χρήματα και να πω τι να κάνουμε αυτό στο τέλος να κάνουμε απολογισμό
Ο κ. Ράλλης ενδιαφέρεται, θέλει να πετύχει.
Παρ’ όλο που οι αποφάσεις μου και οι πολιτικές μου πεποιθήσεις είναι πολύ δημοκρατικές, θεωρώ ότι στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει δημοκρατία. Πρέπει ν’ αποφασίζει ένας. Αποφασίζει αυτός που πληρώνει, αλλά αυτός κάνει μόνο επιλογές. Επιλογές συνεργατών. Ο προπονητής πρέπει “να έχει τα κλειδιά”, γιατί στο τέλος από τον προπονητή ζητάμε ευθύνες. Εγώ να κάνω τα λάθη μου, αλλά να πληρώσω τα δικά μου λάθη, να μην πληρώσω τα λάθη άλλων».
της Χριστίνας Ελευθεράκη
