Όνειρο ήταν και πάει. Τούτο το αντιφατικό και αλλόκοτο θέρος πήραμε μια αρκετά ζόρικη απόφαση. Βγάλαμε τη γλώσσα σε πολλούς Ευρωπαίους “εταίρους” και “εταίρες”, αλλά και στους εγχώριους υποστηρικτές τους.
Όμως, τελικά, αφού επρόκειτο να υπογράψει τη συμφωνία ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πεντέμισι μήνες πηγαίναμε και ερχόμαστε στις Βρυξέλλες; Ανεξήγητο. Συμβαίνει στην πολιτική. Πού είσαι, νιότη, που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος.
Πάντως, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας πρέπει να κατεβάσουν το πανό που κρέμεται ως κεντρικό σύνθημα στα γραφεία του κόμματος στην Αριστομένους. Δεν έχει, πλέον, κανένα νόημα…
Α.Π.
Δεν έχει κανένα νόημα πλέον…
