Έχει πανσέληνο… Πάμε στο Γεράνιο;

Το δεύτερο βουνό της Κυπαρισσίας -μετά το Ψυχρό – είναι το Γεράνιο. Ίσως το λένε έτσι επειδή «γερανίζει», έχει σκούρο χρώμα, πρασινο-μπλε.
Βρίσκεται «πάνω» από το χωριό Στασιό. Εκεί είναι ο Αηλιάς, ένα μικρό εκκλησάκι 2,5 επί 3,5 μέτρα. Χτίστηκε λίγο μετά το 50, κυρίως από κατοίκους του χωριού Στασιό. Το ύψος είναι κοντά στα 900 μέτρα.
Κατά παράδοση, από την παραμονή της εορτής, από τις 19 Ιουλίου, μαζεύονται εκεί πολλές δεκάδες και εκατοντάδες προσκυνητές – φυσιολάτρες- και ορειβάτες. Και πολλή- πολλή νεολαία. Αν τους έβλεπες χωρίς να ξέρεις τι γίνεται, θα νόμιζες πως κάνουν θρησκευτικές κατασκηνώσεις. Όμως, κυρίως πάνε για το έθιμο, για την ορειβασία, για την εξαίρετη θέα, για κρασάκι και καλή παρέα. Πάνε κυρίως σαν εκδρομή. Οι μερακλήδες πάνε και άλλες μέρες το χρόνο, αν πας σε φεγγάρι θα βλέπεις τον ήλιο να δύει στη θάλασσα και το φεγγάρι να βγαίνει από το πίσω βουνό. Η νύχτα γίνεται «μέρα» εκεί πάνω!
Το σημείο είναι πανοραμικό, έχει γεωστρατηγική σημασία, και όχι μόνο για αναψυχή όπως είναι για μας σήμερα. Βλέπεις από εκεί «φάτσα κάρτα» όλη τη δυτική Μεσσηνία, από Πύλο έως το τέλος του Κυπαρισσιακού κόλπου, έως το Κατάκολο. Είναι σαν να βλέπεις χάρτη πάνω σε ένα τραπέζι! Φαίνονται πεντακάθαρα εμπρός στα πόδια σου: Σπηλιά, Αρμενιοί, Φαρακλάδα, Αγρίλης, Κυπαρισσία, Φιλιατρά κ.λπ.
Λίγοι ξέρουν πως ήταν εκεί παρατηρητήριο από την αρχαιότητα, από τα χρόνια του Νέστορα και παλαιότερα. Αλλά και επί Τουρκοκρατίας οι κλέφτες θα ειδοποίησαν από εκεί για την απόβαση του Ιμπραήμ. Και -ποιος ξέρει;- ποιοι θα είδαν από εκεί τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, που έγινε μέσα στο λιμάνι της Πύλου!
Άλλες εποχές έστελναν ειδοποίηση για καράβια που έρχονταν και για πειρατές.
Επικοινωνούσαν με άλλες κορφές -αλλά και με την πεδιάδα- κάνοντας σινιάλα με κάτοπτρα, δηλαδή με αυτοσχέδιους καθρέφτες. Αντανακλούσαν το φως του ήλιου, και τα βράδια με το φως μιας αυτοσχέδιας φωτιάς που άναβαν. Οι άνθρωποι που φύλαγαν εκεί βάρδια ήταν διαλεχτοί, είχαν την καλύτερη όραση, έμεναν άγρυπνοι με βάρδιες. Και ήταν προνομιακή η θέση τους εκεί. Τους έφερναν άλλοι τα εφόδια: φαγητό και νερό.
Υπάρχουν ακόμα έξω από το εκκλησάκι αρχαία κεραμικά που μαρτυρούν πως υπήρχε εκεί κτίσμα-παρατηρητήριο. Ίσως να υπήρχε και κάποιος αρχαίος Ναός του 12θεου. Πολύ πιθανόν να χρησιμοποίησαν και από αυτό το κτίσμα πέτρες όταν έχτισαν τον Αη Λιά…
Εκτός από την ατέλειωτη θέα, ανεβαίνοντας στο βουνό βλέπεις φυτά και ζώα.
Χλωρίδα: Το βουνό είναι γεμάτο από δένδρα –«δρυς», που δεν καίγονται από φωτιά.
Ρίγανη, φασκόμηλο, άλλα αρωματικά φυτά.
Πανίδα: άγρια γίδια, «αιγόκεροι», σπανίως και αγριογούρουνα , ίσως δεις αετούς, γεράκια κ.λπ. Από ερπετά υπάρχουν σκορπιοί, φίδια, ποντίκια. Και χρειάζεται μια προσοχή.
Οι αιγόκεροι 50-100 άγριοι, σε φυσική κατάσταση: μόνα τους βρίσκουν τροφή και νερό, μόνα τους ζουν, γεννούν, πεθαίνουν, σαν τα κρι-κρι της Κρήτης, σαν όλα τα ζώα όπως ήταν κάποτε.
Θα είσαι πολύ τυχερός αν τα δεις από κοντά, μην τα φοβηθείς. Για χάρη σου θα παίζουν μεταξύ τους «κερατιές», το κάνουν για εξάσκηση.
 
Πηγές
Το ίδιο το εκκλησάκι δεν έχει –ακόμα- νερό. Αλλά ανεβαίνοντας έως εκεί έχει πηγούλες με πεντακάθαρο νερό κάθε 1-2 χιλιόμετρα, κάθε τέταρτο.
Στο χωρίο Στασιό είναι το τελευταίο σημείο που έχει κανονική ζωή, καφενεδάκι, ταβερνάκι, μπορείς να πιεις και να πάρεις μαζί σου νερό, ή και από ένα σπίτι, οι χωριάτες είναι πολύ φιλόξενοι.
Στον Άη Γιάννη, στο έρημο μοναστήρι, υπάρχει πηγή με καλό νερό.
Ανεβαίνοντας πιο πάνω, υπάρχει λίγο νερό από πηγούλα, το μαζεύουν σε μισοβάρελα για να πίνουν τα ζώα.
Στο τέλος του χωματόδρομου, ένας δραστήριος συγχωριανός έχει βρει νερό και μπορείς να ξαναγεμίσεις το παγούρι σου πριν ανεβείς με τα πόδια το τελευταίο μιισάωρο μέχρι να πας στον Άη Λιά.
Υπάρχει και πιο ψηλά νερό, στη λάκκα, επάνω στο πλάτωμα. Το πηγάδι αυτό είναι πολύ αρχαίο.
 
Έργα που πρέπει
να γίνουν στο εκκλησάκι
-Να γίνει το δάπεδό του πέτρινο, με πετρούλες της περιοχής.
-Να φτιαχτεί αυτοσχέδιο μικρό «πηγάδι» για να συλλέγει το βρόχινο νερό από τη σκεπή της εκκλησίας, χρειάζονται μόνο 2 λούκια. Υπάρχει παρόμοιο πηγάδι στον Άθω, στα 2.033 μέτρα.
-Να επεκταθεί η μάντρα δίπλα από το εκκλησάκι.
-Να υπάρχουν εκεί μονίμως πολλά σλίπινγκ μπαγκ (20-30), και σκηνές (10-15), ώστε να μη χρειάζεται να μεταφέρουν οι ορειβάτες τα δικά τους.
-Κάπου δίπλα, 10 μέτρα ανατολικά από το εκκλησάκι, πρέπει να φτιαχτεί κτίσμα σαν αποθηκούλα όπου να βάζουν εκεί τα διάφορα εφόδια, και να μπορούν να κοιμούνται και εκεί. Έτσι το εκκλησάκι δε θα χρησιμεύει σαν αποθήκη όπως σήμερα.
-Ηλιακός συλλέκτης (πάνελ) στην οροφή του ναού για δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα από τον Άγιο Ήλιο.
 
Άλλα έργα
-Να φτιαχτεί καλύτερο το μονοπάτι προς τον Αηλιά. Να χρησιμοποιηθούν πέτρες από την περιοχή.
-Να φτιαχτεί και να ξαναλειτουργήσει το Μοναστήρι του Αηγιάννη στο Στασιό, έχει νερό, έχει οίκημα, έχει εκκλησία, έχει περίβολο, έχει πηγή. Προσοχή: να μην το ξαναραντίσουν με χημικά για τα χορταράκια, είναι έγκλημα!
-Να φτιαχτεί το μισογκρεμισμένο Σχολείο του Στασιού για Πνευματικό Κέντρο, για διασκέδαση, εκδηλώσεις, θεατράκι κ.λπ.
-Να δημιουργηθεί «Σύλλογος Φίλων Άη Λιά Γερανίου». Με 20 μέλη είναι πολύ εύκολο να γίνει. Λογαριασμός στην τράπεζα για χορηγίες, ώστε να γίνουν γρηγορότερα τα έργα.
 
Περιγραφή μιας εκδρομής
Φτιάχνεις μια παρέα 2-3-4-5-6-7 άτομα. Παίρνεις μαζί σου τα βασικά εφόδια (σλίπινγκ μπαγκ, νερό, πρόχειρο φαγητό, τηλέφωνο, σουγιά)
-Κάνεις μια στάση στο Στασιό, στο καφενεδάκι. Και συνεχίζεις με όχημα (τζιπ, ΙΧ, μηχανάκι ή και ποδήλατο του βουνού!). Ή μπορείς να πας με όχημα έως το χωριό και συνεχίζεις με τα πόδια.
Νερά και πηγές που υπάρχουν καθ’ οδόν, για να πίνεις και να ξαναγεμίζεις το παγούρι σου.
Αν πας 19-20 Ιουλίου θα δεις πολύ κόσμο.
Αν πας άλλη εποχή, έχει άλλη χάρη. Μπορείς να πας και μόνος σου. Αν βρεθείς με πανσέληνο, είναι ακόμα καλύτερα. Αλλά και με αστροφεγγιά έχει την ομορφιά του.
Τυχερός θα είσαι να δεις κάτω σου τα σύννεφα, κι από πάνω το φεγγάρι και το ηλιοβασίλεμα… Σαν να βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη…
-Στον Αηλιά πας και από την άλλη πλευρά, από Περδικονέρι. Πρέπει να ανοιχτεί και αυτό το μονοπάτι.
-Στη μέση –περίπου- του Γερανίου προς την πλευρά της Σπηλιάς, υπάρχει μια μεγάλη φυσική σπηλιά ,που έχει και λίγο νερό. Έχει διαστάσεις περίπου 5 επί 10, χωρά δεκάδες ανθρώπους ή ζώα. Στο παρελθόν θα ήταν εκεί καταφύγιο κλεφτών. Στο μέλλον μπορεί να φτιαχτεί ασφαλές μονοπάτι ώστε να είναι επισκέψιμη. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να πας εκεί, και επικίνδυνο. Δεν το συνιστούμε σε κανέναν.
-Ο Αηλιάς κάνει και θαύματα, πολλοί έχουν πάει εκεί παρακαλώντας, ή ξεπληρώνοντας κάποιο τάμα, κάποιο θαύμα που τους έγινε…
-Η Κυπαρισσία έχει ήδη το πρώτο ορεινό καταφύγιό της. Είναι ο Αη Λιάς του Γερανίου. Όλοι οι ορειβάτες, θρησκευόμενοι και μη, μπορούν να το επισκεφτούν.
Ας φτιαχτούν και σε άλλες βουνοκορφές καταφύγια, η ορειβασία είναι γυμναστική και ψυχοθεραπεία. Όσοι έχουν ψυχολογικά προβλήματα, ας ανεβούν στον Αηλιά και θα γιατρευτούν αμέσως. Αν δεν μπορούν να περπατήσουν μισή ώρα για να απολαύσουν τόση θέα, είναι άξιοι της μοίρας τους…
antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr