Η ομολογημένη από τον Δραγασάκη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η απειλή και ο εκβιασμός κατά του ευρώ και της ευρωζώνης.
Η ανομολόγητη επιδίωξη ήταν η έξοδος από το ευρώ με επιστροφή στην δραχμή, η γενικευμένη φτώχεια με συνέπεια την ανθρωπιστική βοήθεια, ο απομονωτισμός της χώρας με ρωσική επιρροή, ο πολιτικός ολοκληρωτισμός.
Ο Τσίπρας, βλέποντας το χάος και τις προσωπικές του ποινικές ευθύνες, αποφάσισε να δραπετεύσει. Επέλεξε το δρόμο του εθνικού διχασμού με την προκήρυξη του ψευδεπίγραφου δημοψηφίσματος. Έκλεισε τις τράπεζες και επέβαλε capital controls με ανυπολόγιστες συνέπειες στην πραγματική οικονομία και στην αύξηση της ανεργίας (18.000 άνεργοι μόνο σε ένα μήνα, για πρώτη φορά μέσα στον Ιούλιο). Υπέγραψε το μνημόνιο 3 και αύξησε το χρέος κατά 60 δισ. ευρώ (χρηματοδοτικές ανάγκες τον Ιανουάριο του 2015 24 δισ. ευρώ, νέο δάνειο 85 δισ. ευρώ περίπου). Επέτρεψε την ανεξέλεγκτη αύξηση των μεταναστευτικών ροών και την έκρηξη του μεταναστευτικού προβλήματος στη χώρα μετά την πρόσκληση της κας Χριστοδουλοπούλου: «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
Γενική διάλυση παντού, απαισιοδοξία και κατάθλιψη κατακλύζει την χώρα.
Αυτή είναι η επτάμηνη ιστορία του εκτροχιασμού της χώρας, της αποκάλυψης της πολιτικής απάτης του αντιμνημονίου, της διάλυσης των ψευδαισθήσεων από τη διακυβέρνηση του εθνικολαϊκιστικού αντιμνημονιακού μορφώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Σήμανε δε και το τέλος μιας αριστεράς χωρίς αριστερές πολιτικές.
Η χώρα σήμερα, όχι μόνο είναι χειρότερα από τον Δεκέμβρη του 2014 και απαιτούνται άλλα 3 χρόνια θυσίες για να επανέλθουμε στο 2014, αλλά και το Grexit παραμονεύει στη γωνία.
Όταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας είτε αδράνησαν είτε διαπίστωναν ότι λεφτά υπάρχουν. Αρνήθηκαν τις παθογένειες στην οικονομία, το κράτος, την κοινωνική προστασία, δεν αναγνώρισαν τις αιτίες των προβλημάτων και δεν αναζήτησαν τις ενδεδειγμένες και αναγκαίες λύσεις.
Υπογράφεται το Μνημόνιο 1 και η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική και τα συνακόλουθα Ζάππεια προσπαθούν να προστατεύσουν το πελατειακό – κομματικό κράτος και να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή του ίδιου πολιτικού συστήματος και προσωπικού.
Το ιδιοτελές κομματικό παιγνίδι και ο πολιτικός καιροσκοπισμός δεν επιτρέπουν τη συναίνεση και συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, το κράτος και την κοινωνία.
Η διαφύλαξη των προνομίων ισχυρών συντεχνιών, είτε στο Δημόσιο είτε της κρατικίστικης οικονομίας, οδηγεί σε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων ως αποτέλεσμα της ανεπαρκούς και αναποτελεσματικής αντιμετώπισης της κρίσης.
Ένα νέο κόμμα δημιουργήθηκε-το ΠΟΤΑΜΙ- με σαφή και αδιαπραγμάτευτα χαρακτηριστικά τις μεταρρυθμίσεις και την ευρωπαϊκή θέση της χώρας στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Η επικίνδυνη τυχοδιωκτική κυβερνητική πολιτική των εθνικολαϊκιστών θαυμαστών του απομονωτισμού και του ολοκληρωτισμού, ανέδειξε ένα δυναμικό μαζικό συμπαγές κοινωνικό κίνημα, το ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ, με καταλυτικό και αποφασιστικό ρόλο στην αποτροπή της επιλογής του ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από την Ευρώπη.
Ο οδικός χάρτης της χώρας για τα επόμενα 3 χρόνια είναι δεδομένος, είναι το Μνημόνιο 3 του Τσίπρα. Επιπλέον, απαιτούνται μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στη διοίκηση, στην υγεία, στην παιδεία.
Οι νέοι μύθοι και οι ψευδεπίγραφες υποσχέσεις του πελατειακού πολιτικού συστήματος είναι τα παράλληλα προγράμματα του ενός, η επαναδιαπραγμάτευση του άλλου και τα ισοδύναμα μέτρα του τρίτου. Μόνο προστασία και εξασφάλιση των ευάλωτων και αδύναμων κοινωνικών ομάδων μπορούμε και πρέπει να κάνουμε. Το ερώτημα είναι αν μπορούν η Ν.Δ. που έχει την πατρότητα του αντιμνημονίου και οι λαϊκιστές αντιμνημονιακοί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εγγυηθούν την εφαρμογή του Μνημονίου 3, να πραγματοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται και να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές. Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΟΧΙ.
Τι πρέπει να γίνει, πώς πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα με σταθερότητα και αποτελεσματικότητα, πώς θα βγει από την κρίση; Το ΠΟΤΑΜΙ έγκαιρα πρότεινε μια ευρεία κοινωνική πολιτική και κοινοβουλευτική πλειοψηφία ισχυρή και σταθερή, να σηκώσει το βάρος, να επιμερίσει το κόστος της εφαρμογής του Μνημονίου 3 και των αναγκαίων άλλων αλλαγών.
Σχηματισμός μιας κυβέρνησης εφαρμογής του Μνημονίου, με συγκεκριμένο συμφωνημένο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, με υπουργούς όχι από τον κομματικό σωλήνα ούτε από κοινοβουλευτικές ομάδες υποχρεωτικά, αλλά που πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις. Μια κυβέρνηση χωρίς ποσόστωση στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Σ’ αυτή την κατεύθυνση της ευρείας συναίνεσης και συνεννόησης προσχωρούν σιγά σιγά και δειλά η Ν.Δ. και η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς στρατηγική για τη διακυβέρνηση της χώρας, με εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνο εμφυλιοπολεμικό λόγο, παραπαίει ανάμεσα στην αυτοδυναμία, τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, τη ΛΑΕ, το ΚΚΕ την κατά περίπτωση συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ κυρίως, και δευτερευόντως με το ΠΟΤΑΜΙ, ή την επαναπροκήρυξη εκλογών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όποια κυβερνητική επιλογή και να κάνει, θα είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης του. Ο Τσίπρας μετά τη διχαστική ομιλία του στο Κερατσίνι, είναι σαφές ότι ενδιαφέρεται για αρχηγός στις ομάδες του κόμματος και όχι για πρωθυπουργός της χώρας. Η νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών.
Λοιπόν; Grexit, Μνημόνιο 4 ή μεταρρυθμίσεις;
Ανεξέλεγκτα αντιμνημονιακά κόμματα για την εφαρμογή του Μνημονίου 3 ή ισχυρό μεταρρυθμιστικό ΠΟΤΑΜΙ;
Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ τους ξέρουμε, τον ΣΥΡΙΖΑ τον γνωρίσαμε.
Τώρα το ΠΟΤΑΜΙ εγγυητής και καταλύτης των μεταρρυθμίσεων για έξοδο απ’ την κρίση, για μια κανονική ευρωπαϊκή δημοκρατική ΕΛΛΑΔΑ
Ηλίας Γεωργίκος
Ιατρός –ΠαιδοΩΡΛ, διευθυντής ΕΣΥ
Νοσοκομεία Παίδων Π. & Αγλαΐα Κυριακού
Grexit, μνημόνιο ή μεταρρυθμίσεις για έξοδο απ’ την κρίση;
