ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ… ΓΙΓΑΝΤΩΝ απεφεύχθη την τελευταία στιγμή το Σάββατο στην Καλαμάτα, γεγονός που με λυπεί απεριόριστα, δεδομένης της παγκοίνως γνωστής μου προτίμησης για κάτι τέτοια – κοινώς «πεθαίνω»!
Ως με πληροφόρησαν οι δεκαπέντε ανταποκριτές που διαθέτω στην πόλη ήταν θέμα μιας – μιάμισης ώρας να συμβεί το «μοιραίο», αλλά, φευ, έχουν γνώσιν οι φύλακες – οι δε αστυφύλακες, δεν το συζητώ, πολύ μεγαλύτερη.
Αναφέρομαι στην σχεδόν ταυτόχρονη παρουσία στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα δύο πρώην συντρόφων και συναγωνιστών – του (κέντρο) αριστερού μου αγοριού Αλέξη και της λατρεμένης προέδρου Ζωής!
Θα εξιστορήσω τα γεγονότα με την απλότητα που με διακρίνει και με την αντικειμενικότητα η οποία πάντοτε με χαρακτήριζε, χωρίς περιττές προσθήκες.
Εκείνος είχε προγραμματισμένη ομιλία στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, την αποκαλούμενη Βασιλέως Γεωργίου από τους δεξιούς, κεντροδεξιούς και λοιπούς απογόνους της μετεμφυλιακής περιόδου και Εθνικής Αντιστάσεως από τους υπολοίπους – αριστερούς, κεντροαριστερούς κ.λπ.
Εκείνη είχε μια βάφτιση στο χωριό Σάντοβα, χωριό της περιοχής, δώδεκα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Βάφτιζε το (τυχερό…) παιδί ενός μέλους του ιατρικού team του Παναθηναϊκού, αλλά δεν έχω την παραμικρή πληροφόρηση για το αν είναι και οπαδός του ΠΑΟ.
Ο μπαμπάς, της, ναι – είχε χρηματίσει, θυμίζω, και ένα φεγγάρι πρόεδρος της ομάδας.
«Σύλλογος μεγάλος/ δεν υπάρχει άλλος/ δεν υπάρχει άλλος πιο δυναμικός! Και χιλιάδες φίλοι/ όλοι στο Τριφύλλι/ ζήτω λένε ο Παναθηναϊκός» – συγγνώμη, αλλά δε μας δίνεται συχνά πια εμάς των «βάζελων» η ευκαιρία να το τραγουδήσουμε, οπότε είπα να το θυμίσω ευκαιρίας δοθείσης.
Η συγκέντρωση Τσίπρα ήταν προγραμματισμένη για τις 7.30, η πρόεδρος Ζωή βάφτιζε το μωρό μεσημέρι, έφαγε, ήπιε, έριξε με χάρη (εννοείται…) και κάτι συρτούς καλαματιανούς, και έπειτα αναχώρησε, απόγευμα πια, για την πόλη. Είχε ειδοποιήσει τους δημοσιογράφους ότι θα τους παραχωρούσε συνέντευξη στις 5.30, έφτασε 6 και στο καφενείο «Πανελλήνιο» άρχισε να δίνει απαντήσεις σε ερωτήσεις… που δεν της τέθηκαν! Αυτό έλειπε…
Έτσι οι δημοσιογράφοι πληροφορήθηκαν ότι θεωρεί την Καλαμάτα σημείο αναφοράς για εκείνη, για τρεις λόγους: πρώτον, για την κουμπαριά, το μωρό που βάφτισε, δεύτερο, γιατί από εκεί καταγόταν η γιαγιά της, από την οποία και έλαβε το όνομα Ζωή, τρίτον, γιατί η περιοχή εκλέγει τον Θανάση Πετράκο και την Ελένη Ψαρρέα που ύψωσαν τη σημαία του αγώνα κατά της υποταγής που τους επέβαλε ο δολερός Τσίπρας.
Είχαν μαζευτεί και καμιά 30αριά οπαδοί (της), έπιασε την κουβέντα μαζί τους, αλλά όσο τραβούσε η κουβέντα τόσο… καθυστερούσε να εμφανιστεί ο πρόεδρος Αλέξης στην πλατεία! Κάποια στιγμή την ειδοποίησαν ότι έπρεπε να φύγει, διότι είχε ομιλία και αυτή στην Αθήνα, και το είχε ξεχάσει.
Θεωρώ την παρέμβαση του τρίτου που την ειδοποίησε (και δεν ήταν ο σύζυγος κ. Μαντής, ο οποίος και τη συνόδευε…) καταλυτική. Έδωσε, όμως, ραντεβού στους οπαδούς της για την Παρασκευή (θα μιλήσει από κοινού με τον πρόεδρο Παναγιώτη Λαφαζάνη στην Καλαμάτα) και αναχώρησε.
Ποιος ειδοποίησε τον πρόεδρο Αλέξη ότι έφυγε από την πόλη η πρόεδρος Ζωή, δε γνωρίζω. Η ουσία είναι ότι εκείνος έφθασε… 9 παρά στη συγκέντρωση. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, χαιρέτησε δυο – τρεις που βρήκε μπροστά του και ανέβηκε στο βήμα. Εννέα παρά δέκα ακριβώς! Σου λέει, εντάξει αυτοί μου λένε ότι έφυγε από την πόλη το «θηρίο». Και πού ξέρω εγώ αν της τη βαρέσει και ξαναγυρίσει να μου εξηγήσει το έργο;
Οι ανταποκριτές μου, μου ανέφεραν ότι τον πρόεδρο Αλέξη τον είδαν «κομμάτια» – πολύ κουρασμένο. Και ότι μόλις τελείωσε την ομιλία, κάθιδρος όπως ήταν, μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε – και αυτός – «δρομέως» από την πόλη.
-Για πού; Ρώτησα.
-Για Αθήνα, μου απάντησαν. Μας το πιστοποίησε η τοπική ασφάλεια που τον συνόδευε ως τα διόδια.
Κρίμα. Και είναι τόσο κοντά – ούτε 60 χιλιόμετρα – το Costa Navarino, όπου θα μπορούσε να χαλαρώσει για λίγο…
Τούτων δοθέντων, μιλώντας με τους δικούς μου, αποφάσισα να το «γυρίσω» στις ερωτήσεις για τη συγκέντρωση. Λοιπόν, ήταν καλή – γύρω στα 800 άτομα. Τριακόσιοι καθιστοί (όσες και οι πλαστικές καρέκλες), οι υπόλοιποι όρθιοι γύρω γύρω. Ακροατήριο σχεδόν όσο και στη συγκέντρωση που είχε πραγματοποιήσει εκεί τον Ιανουάριο.
Η αντίφαση ήταν ότι σχεδόν πάνω από το κεφάλι του, στο μπαλκόνι πίσω από την εξέδρα απ’ όπου μιλούσε, παρακολουθούσαν οι της Λαϊκής Ενότητας – έτυχε να έχουν εκεί τα γραφεία τους. Χωρίς εκδηλώσεις. Μόνο παρακολουθούσαν και προφανώς κατέγραφαν ποιος, που κ.λπ. – «μικρό» το χωριό, που λένε.
*Από την χθεσινή στήλη του Χρ. Παπαχρήστου στα ΝΕΑ
Η νονά… η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η ομιλία Τσίπρα στην Καλαμάτα
