Πολλές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ένα κατεστημένο συμφέρον από ένα ενδεχομένως γενναιόδωρο προνόμιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελεί η φορολόγηση των αγροτών.
Στο όνομα των έντιμων αστών φορολογουμένων, οι Έλληνες αγρότες κρίθηκε ότι αποτελούσαν μέρος των κατεστημένων συμφερόντων και καλούνται να μεταπηδήσουν σε λιγότερο από δύο χρόνια, από τη μη φορολόγηση – θα έλεγε κανείς – στην υπερφορολόγησή τους με συντελεστή 26%. Επιπλέον, όμως, θα κληθούν να πληρώσουν άμεσα ακριβότερα: ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ, πετρέλαιο για τα μηχανήματά τους, ηλεκτρικό για τις εγκαταστάσεις τους και αυξημένο ΦΠΑ για τα εφόδιά τους.
Δεν ξέρω ποιος ονειρεύτηκε να μετατρέψει τον Έλληνα αγρότη σε επιχειρηματία, αλλά πρέπει να απαντήσει κάποιος ποιος επιχειρηματίας θα κατάφερνε να επιβιώσει εάν ταυτόχρονα του «έσκαγαν» τόσες επιβαρύνσεις στο κεφάλι.
Επί της ουσίας, η πολιτική της υπερφορολόγησης που ακολουθήθηκε την τελευταία πενταετία για τις επιχειρήσεις και τους μισθωτούς, χωρίς σχέδιο, μεταφέρεται και στον πρωτογενή τομέα, έναν κλάδο που στήριξε την απασχόληση όσο κανένας τα χρόνια της κρίσης.
Χωρίς σχέδιο για να αντιμετωπιστούν τα υπόλοιπα προβλήματα που λυμαίνονται το χώρο, όπως αυτά της «μαύρης» οικονομίας στο εμπόριο αγροτικών προϊόντων, της κοινωνίας των πλαστών και εικονικών τιμολογίων που κάνει «πάρτυ» με τα βιβλία εσόδων-εξόδων των αγροτών και των υπέρογκων – αγνώστων την εφορία – ενοικίων της αγροτικής γης.
Χωρίς δεδομένα άλλων ετών. Η ενιαία ενίσχυση παραμένει μυστήριο άλυτο, άγνωστο πότε θα δοθεί. Βλέπετε, η απλοχεριά της ταμειακής διευκόλυνσης της Αγροτικής Τράπεζας δεν υπάρχει πια και οι αγρότες θα πρέπει να περιμένουν τα Χριστούγεννα για να «ζεστάνουν» τις τσέπες τους, εάν δε χρωστούν σε εφορία ή ΟΓΑ, καθώς στην περίπτωση αυτή απειλούνται με κατασχέσεις.
Χωρίς κοινοτικά προγράμματα εδώ και μήνες. Εάν είχε κάποιος την κακή έμπνευση να ασχοληθεί με τη βιολογική γεωργία, ατύχησε, καθώς τα λεφτά που υπολόγιζε ότι θα εισπράξει ακόμη έρχονται από το μακρινό 2011. Εάν είχε την ατυχία να είναι παλιός καπνοπαραγωγός (είναι μονοκαλλιέργεια, δεν μπορείς να σπείρεις τίποτε άλλο) και πίστεψε ότι θα τον πληρώνουν για την αποχώρησή του, επί μία πενταετία, από την καλλιέργεια, απλώς έχασε. Αν, τέλος, βρισκόταν σε ανοδική πορεία και κατακτούσε αγορές, πόσω δε μάλλον του εξωτερικού, τον «πάγωσαν» τα capital controls.
Ίσως το πιο καταστροφικό κατεστημένο συμφέρον να είναι τελικά η ίδια η εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία δεν μπορεί να ξεχωρίσει το γενναιόδωρο προνόμιο από τον αφανισμό ενός κλάδου.
Τα «αντισταθμίσματα»
στη φοροκαταιγίδα
Στα ισοδύναμα μέτρα, τα οποία θα λειτουργήσουν ως «αντίβαρο» στο… βομβαρδισμό του Έλληνα αγρότη από το τρίτο Μνημόνιο, εστιάζει ο «οδικός χάρτης» για την κυβερνητική αγροτική πολιτική. Τόσο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όσο και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου στις προγραμματικές τους δηλώσεις αναμένεται να προβάλουν ως «αντιστάθμισμα» στη φοροκαταιγίδα που έρχεται μέτρα που θα ενισχύσουν το αγροτικό εισόδημα. Θα υπάρχει μεν τήρηση βιβλίων εσόδων – εξόδων, αλλά για κατόχους γεωργικής εκμετάλλευσης με έσοδα πάνω από 5.000 ευρώ.
Όπως αναφέρει στο «Βήμα» ο κ. Αποστόλου, «η αυστηροποίηση και ο έλεγχος του συστήματος θα βοηθήσουν σημαντικά τους πραγματικούς επαγγελματίες παραγωγούς φορολογικά, θα συμβάλουν στην άνοδο των τιμών παραγωγού, θα περιορίσουν τη φοροδιαφυγή και τις παράνομες εισαγωγές και ελληνοποιήσεις, θα συμβάλουν στην ιχνηλασιμότητα των προϊόντων και θα μειώσουν αισθητά τις τιμές καταναλωτή».
Παράλληλα, η κυβέρνηση θα επιδιώξει την αναγνώριση ως τεκμαρτής δαπάνης της αμοιβής της οικογενειακής εργασίας (στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις συνήθως εργάζονται πολλά μέλη της οικογένειας), καθώς και των αποσβέσεων κεφαλαίου και παγίων.
Για τους κατά αποκλειστικό επάγγελμα αγρότες και τους νέους αγρότες θα δοθεί φορολογική ελάφρυνση. Γίνεται, όμως, πιο αυστηρός ο χαρακτηρισμός του αγρότη για να μην τον αξιοποιούν διάφοροι ετεροεπαγγελματίες. Σύμφωνα με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, θα απαιτείται να έχει τουλάχιστον το 50% του εισοδήματός του από το αγροτικό επάγγελμα και όχι το 35%, όπως ισχύει σήμερα.
Η «κάρτα του αγρότη» τίθεται ως προτεραιότητα από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Με αυτήν ο αγρότης θα μπορεί να κάνει αναλήψεις και να χρηματοδοτεί τις εργασίες της εκμετάλλευσής του σε ετήσια βάση, έναντι και μέχρι του ποσού των κοινοτικών επιδοτήσεων που δικαιούται.
Για να σβήσει τις… φωτιές που άναψε η απελευθέρωση της ημερομηνίας λήξης του γάλακτος, η κυβέρνηση σκοπεύει να εδραιώσει το πρότυπο «Ελληνικό Σήμα» που έχει επεξεργαστεί ο Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός «Δήμητρα», επικαιροποιώντας τη σχετική νομοθεσία. Στόχος είναι η προστασία των συμφερόντων των Ελλήνων παραγωγών με την ανάδειξη του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων που παράγονται από ελληνικό γάλα και ελληνικές επιχειρήσεις.
Εξάλλου, η κυβέρνηση θα προωθήσει δράσεις για την υλοποίηση εντός του 2016 μέτρων που περιλαμβάνονται στο νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020 (συνολικός προϋπολογισμός 6 δισ. ευρώ), το οποίο αναμένεται εντός του μήνα να έχει πάρει την τελική έγκριση της Κομισιόν.
Επίσης, παραμένουν ως προτεραιότητες η δημιουργία νέων χρηματοδοτικών εργαλείων για την υποστήριξη της ανταγωνιστικότητας, της αγροτικής ανάπτυξης και της αλιείας με πόρους από τα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης και αλιείας.
Ισοδύναμα
– μια κακόγουστη φάρσα…
Η νέα επικίνδυνη φούσκα είναι τα ισοδύναμα μέτρα. Σχεδόν ένα διά πάσα νόσον… Είναι της πλάκας η άποψη ο αγρότης να πληρώνει μικρότερο φόρο από τον εξαθλιωμένο αστικό πληθυσμό – αντί να επιδιώκεται ο αγρότης να βοηθηθεί ώστε να παράγει, να πουλάει και να αποκτά εισόδημα που θα φορολογείται όπως το εισόδημα κάθε άλλου εργαζομένου.
Το πολιτικό προσωπικό οφείλει, από στοιχειώδη σεβασμό στους πολίτες που υποφέρουν από την κρίση και ειδικά στους ανέργους, να μιλάει με ευθύνη και ειλικρίνεια. Γνωρίζουν όλοι ότι η εφαρμογή όσων συμφωνήθηκαν είναι μονόδρομος. Η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι το μείζον. Αυτήν υπονομεύει η φλυαρία περί ισοδύναμων. Με βαρύ κόστος που πληρώνουν κυρίως οι άνεργοι. Γι’ αυτούς υπάρχουν άραγε ισοδύναμα;
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
