Η Τυνησία μετά την “αραβική άνοιξη” έχει υιοθετήσει το δημοκρατικό τύπο πολιτεύματος, το οποίο αποτελεί “κάρφος εις τον οφθαλμό” των τζιχαντιστών.
Πάντως, η πρόταση της Κομισιόν είχε συναντήσει σοβαρές αντιδράσεις στις ελαιοπαραγωγές χώρες της Ε.Ε. (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία). Γι’ αυτό και το Ευρωκοινοβούλιο έθεσε ως προϋπόθεση να γίνει μια ενδιάμεση επανεκτίμηση των επιπτώσεων στο εισόδημα των Ευρωπαίων ελαιπαραγωγών από την τυχόν αύξηση των τυνησιακών εισαγωγών.
Απέναντι στο σάλο που είχε ξεσηκωθεί, μία από τις ελάχιστες, και ίσως η μόνη στην Ελλάδα φωνή που δεν υιοθέτησε την “αντιτυνησιακή ρητορεία”, ήταν από το olivenews.gr, το οποίο με αντικειμενικότητα και ψυχραιμία ενημέρωσε ότι:
1) Το πλαφόν των 35.000 τόνων ετησίως σπανίως εξαντλείται, είτε γιατί η παραγωγή της Τυνησίας δεν περισσεύει για τόσο μεγάλες εξαγωγές είτε/και γιατί η Ιταλία και η Ισπανία δε χρειάζονται να εισάγουν τόσο μεγάλες ποσότητες. Η περυσινή χρονιά 2014/15 ήταν μιία από τις σπάνιες εξαιρέσεις, οπότε συνέπεσε η παραγωγή ρεκόρ της Τυνησίας (330.000 τν), με τη μειωμένη της Ισπανίας (835.000 τν) και την καταστροφική της Ιταλίας (<150.000 τν.)
2) Οι επιπρόσθετοι 35.000 τόνοι αποτελούν μια συμβολική χειρονομία για καθαρά πολιτικούς λόγους προς την Τυνησία. Στην πραγματικότητα το όριο που υπάρχει των 56.700 τόνων φθάνει (και περισσεύει), γιατί υπάρχει ο μηχανισμός της ΤΡΑ.
Σύμφωνα με αυτόν, μία χώρα της Ε.Ε. μπορεί να εισάγει από 3η χώρα όσο ελαιόλαδο θέλει επιπλέον του πλαφόν, με την προϋπόθεση ότι αυτή την ποσότητα θα την “επεξεργαστεί” και θα την επανεξάγει σε άλλη 3η χώρα.
Έτσι, π.χ., η Ιταλία ή η Ισπανία εισάγουν από την Τυνησία οποιαδήποτε ποσότητα άνευ ορίου, είτε λαμπάντε για ραφινάρισμα είτε και (έξτρα) παρθένου για απλή εμφιάλωση, με ή χωρίς ανάμειξη, προκειμένου να το επανεξάγουν στις ΗΠΑ ή αλλού (η Ελλάδα έχει επιτύχει εξαίρεση για να προστατεύσει το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών της, αν και η ΕΔΟΕΕ είχε ζητήσει την εφαρμογή της ΤΡΑ).
Να σημειωθεί ότι το 2012/13 οι εισαγωγές της Ε.Ε. ανήλθαν στους 111.400 τόνους και το 2014/15 στους 145.200 τν χωρίς να πληρωθούν δασμοί, ακριβώς επειδή εκμεταλλεύονται το μηχανισμό της ΤΡΑ.
Υπάρχει, μάλιστα, και η άποψη ότι αυτή η παραχώρηση της Ε.Ε. για το ελαιόλαδο δεν είναι τόσο “συμβολική”, καθώς θα έχει ως αντάλλαγμα την πρόσβαση ευρωπαϊκών προϊόντων στην Τυνησία.
3) Η πτώση της τιμής του ελαιολάδου το Νοέμβριο και Δεκέμβριο 2015 ήταν τελείως άσχετη με την πρόταση της Κομισιόν για τις τυνησιακές εισαγωγές. Οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι μετά τη μειωμένη παραγωγή της 2014/15 που ανέβασε τις τιμές, η παραγωγή της 2015/16 επανήλθε (σε Ισπανία και Ιταλία) σε φυσιολογικά επίπεδα.
4) Ειδικά για όσους στην Ελλάδα ανησύχησαν, ας αναλογιστούν ότι η τιμή του τυνησιακού ελαιολάδου έχει φθάσει να είναι υψηλότερη από του αντίστοιχου ελληνικού. Και μάλιστα, παρά το χαμηλότερο κόστος παραγωγής, πράγμα που σημαίνει ακόμη υψηλότερο εισόδημα για τους Τυνήσιους. Άρα δεν κινδυνεύουμε από τις τυνησιακές εισαγωγές και το ενδιαφέρον όλων πρέπει να στραφεί έμπρακτα πώς θα ανυψωθούν οι τιμές και το εισόδημα των Ελλήνων ελαιοπαραγωγών.
Για τους παραπάνω λόγους είχα χαρακτηρίσει τις αντιδράσεις Ευρωπαίων πολιτικών, συνδικαλιστών και δημοσιογράφων, ως υποκριτικές, με μεγάλη δόση άγνοιας και άνευ αντικειμένου για τα πραγματικά συμφέροντα των Ευρωπαίων ελαιοπαραγωγών. Υπάρχει, επίσης, ένα θέμα ανθρωπισμού, αλλά και πολιτικού ρεαλισμού, αρκεί να δούμε υπό το φως των εξελίξεων τι θα συμβεί στη Γηραιά Ήπειρο, αν στο κύμα προσφύγων της ανατολικής Μεσογείου προστεθεί και ενισχυθεί ένα δεύτερο από τις χώρες της βόρειας Αφρικής, όπως η Τυνησία.
Πηγή: olivenews.gr
«Πράσινο» για αδασμολόγητες εισαγωγές τυνησιακού ελαιολάδου από το ευρωκοινοβούλιο
