Το 1895 βρέθηκε σ’ ένα απόκρυφο κι άγνωστο μέχρι τότε σπήλαιο της Εύας μια τοιχογραφία του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία εμφανιζόταν στον ύπνο μιας φτωχής, χήρας γυναίκας, που οι ντόπιοι λέγανε Μπρούφαινα, και της ζητούσε να πει στους συγχωριανούς της να σκάψουν, στο μέρος που της υποδείκνυε, για να βρουν μία εικόνα Της, όπως κι έγινε.
Αλλά δε βρισκόταν στο χώμα, όπως υπέθεταν. Ήταν παράσταση, αγιογραφημένη στον τοίχο ενός σπηλαίου, στην οροφή του οποίου δημιουργήθηκε ένα άνοιγμα, καθώς έσκαβαν, όπου κατέβηκε με σχοινί και φανάρι ο πιο τολμηρός.
Τη μέρα εκείνη κανείς δεν μπορεί να περιγράψει με λόγια το τι επακολούθησε. Όλοι ήθελαν να μπουν στο σπήλαιο, για να δουν την εικόνα (εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για κατακόμβη, που είχε κι άλλα σπήλαια).
Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα, ο κόσμος σταυροκοπιόταν και παραληρούσε απο χαρά. Τι εμπειρία! Ποτέ δε θα την ξεχνούσαν! Τι τιμή ήταν αυτή που τους έκανε η Ευαγγελίστρια!
Το γεγονός αυτό, που θυμούνται καλά οι ντόπιοι, γιατί διαδίδεται από γενιά σε γενιά, έγινε αφορμή να χτιστεί, σ’ ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ο σημερινός Ι. Ναός της Ευαγγελιστρίας (1895-1900), κοντά σ’ εκείνο το σπήλαιο, το οποίο ονόμασαν Σπηλιά της Ευαγγελιστρίας.
Η εκκλησία αυτή, καθώς και ο χώρος που την περιβάλλει, ανακαινίστηκαν εξ ολοκλήρου το 1994, με δωρεές ντόπιων και Ελλήνων, οι οποίοι ζουν στο εξωτερικό, και με τη μεγάλη κι ανέλπιστη βοήθεια μιας άγνωστης κυρίας, που σώθηκε απο αεροπορικό ατύχημα επικαλούμενη τη χάρη της Ευαγγελίστριας Εύας, τη θαυμαστή ιστορία της οποίας έτυχε να έχει σ’ ένα φυλλάδιο που της είχαν χαρίσει, το οποίο βρισκόταν στην τσάντα της.
Λίγα χρόνια αργότερα (2008) αφαιρέθηκε από τον ιερό ναό ο εξωτερικός σοβάς και αποκαλύφθηκε η αρχική, πέτρινη, μεγαλοπρεπής μορφή του.
Δυστυχώς, όμως, η τοιχογραφία δεν υπάρχει πια. Γιατί το 1961 (μάλλον), ξημερώνοντας της Υπαπαντής, αποκόπηκε κι έπεσε από το σπήλαιο ένας τεράστιος βράχος, σε μία άκρη του οποίου ήταν αγιογραφημένη. Παρ’ όλο που η εικόνα, κατά παράδοξον τρόπο, βρέθηκε όρθια κι εντελώς άθικτη, επειδή από τότε παρέμεινε στο ύπαιθρο απροστάτευτη, σιγά σιγά ξεθώριασε.
Στο σημείο εκείνο, το 1994, τοποθετήθηκε ένα μεγάλο προσκυνητάρι, με μια σύγχρονη παράσταση του Ευαγγελισμού, που φαίνεται από μακριά και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Σπηλιά της Ευαγγελίστριας, από την οποία σώζεται μόνο ένα μέρος, εξαιτίας της κατολίσθησης πολλών βράχων, που ευτυχώς έχει σταματήσει από τότε που έπεσε εκείνος που αναφέραμε.
Το 1900, που τελείωσε ο Ι. Ναός, καθιερώθηκε και η λιτάνευση στην Εύα της εικόνας του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, στις 24 και 25 Μαρτίου, καθώς και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις.
Την εικόνα αυτή αγιογράφησε τότε ο αείμνηστος πατριώτης τους, αγιορείτης, ασκητής-μοναχός, Αντώνιος Πιερρόπουλος.
Απολυτίκιον
Η Θεία Εικόνα Σου, Ευαγγελίστρια, το πάλαι εις σπήλαιον, απεκαλύφθη ημίν, δι’ εμφανείας της Σης. Όθεν η Χώρα Εύα, εν τη ταύτης ευρέσει, χαίρει χαράν μεγάλην, και πιστώς Σοι κραυγάζει: Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ορθοδόξων η καλλονή, και κατοίκων Εύας, απροσμάχητος αρωγή.
ΘΑΥΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΕΥΑΣ
Η πυρκαγιά έσβησε μόνη της
Πριν από πολλά χρόνια, ο ιερός ναός Της κινδύνευε από μεγάλη πυρκαγια, που απειλούσε όλη την περιοχή. Οι χωριάτες όρμησαν μέσα κι έπαιρναν τις εικόνες κι ό,τι άλλο μπορούσαν, για να το διασώσουν. Αλλά, ω του θαύματος, όταν η φωτιά έφτασε κοντά στο ναό, κατάπληκτοι την είδαν να σβήνει μόνη της, λες και κάποιο αόρατο χέρι τής έριχνε άφθονο νερό.
Είναι βέβαιοι ότι η Παναγία, που όλα τα παρακολουθεί αοράτως, προστάτεψε το ναό Της, αλλά και το δασύλλιό του, γιατί γνωρίζει με πόσες θυσίες χτίστηκε, αλλά και πόσο την τιμάει το χωριό.
Η θαυμαστή ιστορία της Ευαγγελίστριας Εύας
