-«Μόνον η αυτοδιάθεσή μας μπορεί σήμερα να μας “ανακουφίσει”, να μας ξεκουνήσει από τη μιζέρια της εικονικής πραγματικότητας που έχουμε παγιδευτεί»
Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης είναι ένας ερμηνευτής που έχει καταφέρει όσα χρόνια είναι στο χώρο της μουσικής να μπει στις καρδιές του κοινού του, ένα κοινό που ταξιδεύει αλλά και προβληματίζεται με τα τραγούδια του.
Μπορεί το επώνυμό του να παραπέμπει στην Κρήτη, ωστόσο γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Μπήκε στο χώρο της μουσικής το 1985 ενώ σπούδαζε. Έκτοτε δεν έχει αφήσει λεπτό τη μουσική, μια απόφαση που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως ευλογία, αφού κάνει κάτι που αγαπά.
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί του λίγο πριν από την εμφάνιση που θα κάνει στο Yachting στη μαρίνα Καλαμάτας την Παρασκευή:
-Αφήσατε τις αίθουσες των δικαστηρίων και βρεθήκατε με ένα μικρόφωνο στο χέρι. Ήταν μια απόφαση για την οποία μετανιώσατε;
Είχα την τύχη να βρεθώ στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Θεσσαλονίκης. Να γευθώ τη χαρά της ζωής στο ΑΠΘ. Σήμερα εκκρεμεί ένα πτυχίο – για το οποίο ποτέ δεν είναι αργά – μιας και η μουσική με τράβηξε και με κράτησε από πολύ νωρίς. Μιλάμε, δηλαδή, για μια απόφαση που μου χάρισε την ευλογία να ζω από αυτό που αγαπώ να ασκώ, την τέχνη της μουσικής, της τραγουδοποιίας.
-Υπάρχει κόσμος που πραγματικά σας λατρεύει. Τι είναι για εσάς το τραγούδι και τι θέλετε να περάσετε μέσω αυτού στον ακροατή;
Αισθάνομαι βαθιά ευγνωμοσύνη για όλον αυτόν τον κόσμο και δε χάνω ευκαιρία να την εκφράσω με ένα ευχαριστώ. Χαίρομαι ιδιαίτερα που η δουλειά μου μες τα χρόνια αφορά νέους ανθρώπους. Το τραγούδι είναι βάλσαμο για την ψυχή. Είναι κάτι σαν προσευχή. Είναι δώρο Θεού. Αυτό που εγώ κατάλαβα και νοιώθω από την πρώτη στιγμή της προσπάθειάς μου, είναι ότι η μοναχική στιγμή της δημιουργίας, όταν κοινωνικοποιείται με τη μορφή ενός τραγουδιού, είναι ένα σίγουρο εισιτήριο για την ανθρώπινη επαφή, τη χαρά της κοινής μας ζωής, με όρους ευγένειας και ανθρώπινου μεγαλείου!
-Σε αρκετά κομμάτια σας υπάρχει μια ατμόσφαιρα παραμυθιού. Λένε, επίσης, ότι τα παραμύθια έχουν ένα ηθικό δίδαγμα. Με τα δικά σας παραμύθια/ τραγούδια θέλετε να περάσετε κάτι στον κόσμο;
«Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε…»
Γιάννης Ρίτσος
-«Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ό,τι ονειρεύτηκες, τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες»… Ο κόσμος που ζούμε είναι αυτός που ονειρευτήκατε εσείς;
Ο κόσμος έχει πολύ δρόμο μπροστά του μέχρι να φτάσει στην ολοκλήρωσή του. Δυστυχώς, ο πόλεμος δε λέει να μας ξεχάσει. Η προσφυγιά, η φτώχεια, ο λιμός, είναι εδώ σαν αλλόκοτα στοιχειά να παλεύουν τις μέρες μας. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι κι άλλο πολύ! Όλοι μας.
-Διάβασα σε παλιότερη συνέντευξή σας ότι συμμετείχατε σε διαδηλώσεις. Είναι κάτι που κάνετε ακόμα; Παρατηρούμε όλοι μας ότι ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρομένων που έβγαιναν στους δρόμους και τις πλατείες, εξαφανίστηκε. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Είμαι απόλυτα υπέρ της κοινωνικής δράσης, διεκδίκησης, μα και προσφοράς. Είμαστε «Άνθρωποι» πάνω από όλα. Με νου ευαισθησία και γνώση! Η ανέχεια που έχει πνίξει τον κόσμο είναι κάτι που κάπου, κάπως, κάποτε, μπορεί και σύντομα, θα εκφραστεί και πάλι. Στο χέρι μας είναι να έχει κι αποτέλεσμα.
-Έχετε ακόμη δηλώσει ότι «Παιδιά δε γίνεται! Βαρέστε λίγο, γιατί τα πράγματα πάνε κατά διαόλου. Όλος ο κόσμος περιμένει από τους ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος κάτι να πουν, δεν μπορεί όλοι να είναι στο κυνήγι της επιτυχίας και των χρημάτων».
Εσείς με ποιον τρόπο «βαράτε» και τι θα λέγατε στον κόσμο αυτή τη στιγμή για την κατάσταση που περνά η χώρα μας;
Μόνον η αυτοδιάθεσή μας μπορεί σήμερα να μας «ανακουφίσει», να μας ξεκουνήσει από τη μιζέρια της εικονικής πραγματικότητας που έχουμε παγιδευτεί. Η αισθητική των «γάτων» και των καουμπόηδων δεν προσφέρει τίποτε σε αυτόν τον τόπο εδώ και χρόνια. Όσο πιο σύντομα το καταλάβουμε, τόσο πιο έγκαιρα θα ξαναβρούμε τις όποιες υψηλές αξίες της ζωής μας! Δυστυχώς, το παράπονο για τους ανθρώπους της τέχνης κα του πνεύματος το ακούω ακόμη και πιο έντονα!
Θέλω να εκφράσω, όμως, κι ένα παράπονο. Είστε σίγουροι πως έχετε ανοιχτά μάτια, αυτιά και, πάνω από όλα, ψυχή; Υπάρχουν φωνές! Δε θα τις συναντήσετε στα τηλεοπτικά σκουπίδια των τάλεντ σόους ή στην ξεφτίλα της παραπληροφόρησης που καταναλώνουμε άκριτα. Η αλήθεια είναι μέσα μας, αρκεί να θέλουμε να τη δούμε! Εγώ «βαράω» παραμένοντας κοινωνικοποιημένος. Πιστεύοντας κι ελπίζοντας για το «εμείς». Σεβόμενος το «εγώ» που πρέπει λίγο επιτέλους να συμμαζευτεί, να δαμαστεί!
-Εδώ και καιρό έχετε ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Η χαρά της «δουλειάς» μου είναι αυτή. Εξάλλου, αυτό που από καταβολής κόσμου και πολιτισμού μετράει είναι το συνεχές ταξίδι του ανθρώπου. Αγαπημένος μου ήρωας ο Οδυσσέας.
-Καλαμάτα… Αρχικά από πότε έχετε να έρθετε στην πόλη μας; Επίσης, τι θα ακούσει ο κόσμος που θα έρθει την Παρασκευή να σας δει;
Η Καλαμάτα για μας τους Θεσσαλονικείς είναι αγαπημένος προορισμός. Η πόλη σας και ο κόσμος της μας είναι ιδιαίτερα αγαπητοί. Διαθέτετε δική σας κουλτούρα, που κρύβει μια όμορφη περιπέτεια. Πάντα όταν έρχομαι βολτάρω στην πόλη. Μου αρέσει πολύ η αγορά. Ο τρόπος σας που είναι γρήγορος, και σπιρτόζος. Αγαπώ την επικοινωνία με τον τόπο σας, τον οποίο αισθάνομαι και δικό μου. Την πρώτη φορά που τραγούδησα στην πόλη σας ήταν πριν από πολλά πολλά χρόνια. Νεαρός, πιτσιρικάς, στο πλαίσιο μιας περιοδείας με το συνθέτη Γ. Μαρκόπουλο. Έχουμε να συναντηθούμε αρκετό καιρό, νομίζω πάνε κανά δυο χρόνια. Σας φέρνουμε την αγάπη μας για αυτό που κάνουμε, ό,τι αγαπήσαμε από κοινού μες τα χρόνια και ό,τι νέο, φρέσκο ετοιμάζουμε…
-Τα επόμενα σχέδιά σας;
Ένας νέος δίσκος στα σκαριά! Εκεί γύρω στον Οκτώβριο πιστεύω πως θα ολοκληρωθεί και θα κυκλοφορήσει, ανεξάρτητος κι αυτός. Τις μουσικές αυτή τη φορά θα υπογράψει ο ταλαντούχος μουσικός – δημιουργός Παναγιώτης Κουτσούρας (τρίχορδο μπουζούκι). Αναμείνατε λοιπόν.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
