Η κυβερνητική κώφωση και η αγωνία των αγροτών


Μέχρι την τελευταία στιγμή, ήλπιζαν ότι θα εισακουστούν και ότι το σχέδιο νόμου για τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς θα έχαιρε ουσιαστικών βελτιώσεων και διορθώσεων.
Εκπρόσωποι του συνεταιριστικού κινήματος, λίγες ώρες πριν από την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής, μίλησαν στην «Ύπαιθρο Χώρα», εκφράζοντας την αντίθεσή τους για τα άρθρα εκείνα που πλήττουν τη φιλοσοφία, τη λειτουργικότητα και, κατά συνέπεια, την αποτελεσματικότητα του αγροτικού συνεταιρίζεσθαι. Ο προβληματισμός, η ανασφάλεια και η ανησυχία για το μέλλον όχι μόνο των συνεταιριστικών οργανώσεων, αλλά και του ίδιου του αγροτικού κόσμου, αποτυπώνονται ξανά στο «Βήμα του συνεταιριστή».

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΣ ΣΤΕΡΝΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Αν δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα, δεν είναι ανάγκη να συντάσσουν νομοσχέδια

“Το γεγονός ότι κάθε τρεις και λίγο αλλάζουν οι νόμοι δεν μας τιμά ιδιαίτερα. Αυτό προβλέπει και συμμετοχή των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια. Αν δεν ξέρουν τι συμβαίνει έξω, δεν είναι ανάγκη να συνθέτουν και να συγγράφουν νομοσχέδια για τέτοια πράγματα. Υπάρχουν μερικοί συνεταιρισμοί οικονομικά βιώσιμοι, που όμως φτάνουν σε επίπεδο όχι να έχουν μία ποσόστωση γυναικών, αλλά και να μην μπορούν να συγκροτήσουν ΔΣ. Πρέπει να υπάρχει μια δυνητικότητα. Να συμμετάσχουν οι γυναίκες, ποιος λέει ότι δεν θέλει να συμμετάσχουν; Κανείς δεν τις αποκλείει, αυτό δεν είναι στην κουλτούρα μας, αλλά ούτε μπορεί και διά νόμου να επιβάλλεται. Η υποχρεωτικότητα είναι κακό. Καμιά φορά παρακαλούμε να είναι κάποιος στο ΔΣ. Φαντάζομαι ότι ο νομοθέτης θα το διορθώσει. Υπάρχουν συνεταιρισμοί που δεν έχουν γυναίκες – μέλη στο ΔΣ. Τι θα γίνει, θα αυτοκαταργηθούν; Είναι μια λεπτομέρεια, που πιστεύω ότι μπορεί να διορθωθεί. Και κυρίως να υπάρχει μια σταθερότητα για τον αγροτικό κόσμο. Εδώ και έναν χρόνο, όμως, περιμένουμε. Τώρα, ο αγρότης θα κάνει φορολογική δήλωση και ακόμα δεν ξέρει επί της ουσίας με τι συντελεστές θα φορολογηθεί, αν έχει αφορολόγητο κ.λπ. Τι να πιστέψω, λοιπόν, γι’ αυτό που φροντίζουν οι άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς;”.