Ένα κτήριο που πρέπει άμεσα να αποκλειστεί
Μέσα από το «Θάρρος» έχουμε στο παρελθόν πολλές φορές αναδείξει το θέμα που υπάρχει με τους Μύλους στο λιμάνι της Καλαμάτας. Ένα κτήριο-φάντασμα, το οποίο έχει μεν αγοραστεί από ιδιώτη προκειμένου να γίνει ξενοδοχείο, όμως το κόστος για ένα τέτοιο εγχείρημα είναι τεράστιο.
Έτσι, το κτήριο παραμένει αναξιοποίητο και αποτελεί χώρο συγκέντρωσης ατόμων, είτε πρόκειται για αστέγους, είτε πρόκειται για μαθητές που θέλουν να το εξερευνήσουν, είτε πρόκειται για άτομα που θέλουν να κάνουν φωτογράφιση ή γκράφιτι…
Χαρακτηριστικό του εν λόγω κτηρίου είναι το μεγάλο ύψος, καθώς και οι πολλές τρύπες στο δάπεδό του, οι οποίες και εξυπηρετούσαν όταν λειτουργούσαν οι κυλινδρόμυλοι.
Αυτές οι μεγάλες τρύπες, λοιπόν, έγιναν η αιτία που ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του το βράδυ της Δευτέρας. Πρόκειται για ένα Ρουμάνο, 45 χρόνων, που στην Καλαμάτα πολλοί ήξεραν ως Σωτήρη, τριγυρνούσε στους δρόμους και αρκετοί βοηθούσαν (του έδιναν είτε φαγητό είτε κρασί), ενώ σπίτι του ήταν το κτήριο των Μύλων.
Τον Σωτήρη βρήκε νεκρό το απόγευμα της Τρίτης ένας ομοεθνής του, που επίσης μένει εκεί, καλώντας την Αστυνομία.
Χθες το πρωί βρεθήκαμε για ακόμα μια φορά στο εγκαταλελειμμένο κτήριο, για να δούμε μήπως έχει αλλάξει κάτι. Όλα ήταν ίδια, ένα αφύλακτο κτήριο, εύκολα προσβάσιμο στον καθέναν, που παντού όμως έχει παγίδες. Από τη μεγάλη τσιμεντένια σκάλα που δεν έχει κάγκελα, τις πολλές τρύπες που υπάρχουν στο έδαφος, μέχρι τα ασανσέρ που δεν έχουν θάλαμο, αλλά και πολλά άλλα σημεία που μπορούν ανά πάσα στιγμή να υποχωρήσουν.
Στο κτήριο, όμως, υπάρχουν σημάδια ζωής. Μάλιστα, την ώρα που βρισκόμασταν εκεί συναντήσαμε έναν ακόμα άστεγο. Μόλις μας είδε σάστισε και μας ρώτησε αν είμαστε αστυνομικοί. Όταν του απαντήσαμε όχι, ηρέμησε και άρχισε να μιλά.
Τον ρωτήσαμε αν γνώριζε τι έγινε με τον Σωτήρη και γενικά πώς είναι η ζωή εκεί. «Του είχα πει να προσέχει αλλά δεν άκουγε, είχε πέσει κι άλλη φορά σε τρύπα και τότε είχε σπάσει τα πλευρά του. Ζούσαμε χρόνια εδώ μαζί, αλλά το βράδυ της Δευτέρας δε γύρισε. Άρχισα να τον ψάχνω και τελικά τον βρήκα νεκρό στον κάτω όροφο» μας ανέφερε.
Όταν τον ρωτήσαμε τι τρώει, μας είπε ότι ο κόσμος τον ξέρει, ενώ πάει στις πατάτες, στις ελιές και όπου γενικά βρει μεροκάματο. Φαγητό τρώει από κάποια Super Market που του δίνουν τρόφιμα που δεν μπορούν να πωληθούν.
Ο ίδιος είναι στην Ελλάδα 11 χρόνια, έχει χαρτιά αλλά όχι δουλειά. Αυτό τον στεναχωρεί, όμως δεν τα παρατάει, ενώ δε θέλει να ζητιανεύει.
Σχετικά με την κατάσταση στο κτήριο και τους επισκέπτες του, μας είπε ότι συχνά μπαίνουν παιδιά, κάτι πολύ επικίνδυνο, κι όταν ακούει φωνές, ελπίζει να μη χτυπήσει κάποιο.
Τελειώνοντας τη μικρή μας συνομιλία, μας ζήτησε να γράψουμε «να μη μπαίνουν παιδιά μέσα, θέλει προσοχή και είναι κρίμα να σκοτωθεί κι άλλο άτομο».
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Υ.Γ.: Εμείς, από την πλευρά μας, ελπίζουμε κάποια στιγμή να δούμε το κτήριο επισκευασμένο. Μέχρι τότε καλό θα είναι όσοι διαβάσουν αυτό το άρθρο να μην μπουν, αφού ο κίνδυνος για ατύχημα είναι μεγάλος.
Η κεντρική είσοδος του κτηρίου… Πλέον η περίφραξη έχει εξαφανιστεί και ο καθένας μπορεί εύκολα να εισέλθει 
Στον πρώτο όροφο υπάρχει ένας χώρος που χρησιμοποιούν οι άστεγοι για να κοιμούνται… Ρούχα απλωμένα και παπλώματα με τα οποία σκεπάζονται το βράδυ 
Άδεια μπουκάλια από κρασί και ρούχα σε ένα ακόμα σημείο του κτηρίου 
Τα δάπεδα σε όλους τους ορόφους έχουν τρύπες, ενώ στη φωτογραφία φαίνεται και το ανοιχτό ασανσέρ που δεν έχει θάλαμο 
Η ταράτσα του κτηρίου εύκολα προσβάσιμη και χωρίς κάγκελα 
Η εσωτερική τσιμεντένια σκάλα που ενώνει όλους τους ορόφους του κτηρίου: στενή, χωρίς κάγκελα και με πολλές παγίδες στα σκαλιά, αν κάποιος δεν προσέχει 
Το σημείο στο οποίο έχασε τη ζωή του ο 45χρονος Ρουμάνος
