Αυτό που γνωρίζω εκ πείρας είναι ότι γράφει κανείς ιστορία, όταν δε διατυμπανίζει ότι γράφει Ιστορία. Άλλωστε, η ρημάδα (η Ιστορία) έχει το χούι να γράφεται με έργα. Δεν ακούει και δεν καταλαβαίνει τίποτα, προτού δει τα λόγια να γίνονται έργα.
Αυτά βέβαια είναι «μαθήματα Ιστορίας» δι’ αρχαρίους. Αλλά έτσι, το ’φερε η κουβέντα, μετά τα όσα δήλωσαν δύο υπουργοί της κυβέρνησης, εξερχόμενοι του Μαξίμου, όπου μετείχαν σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, με θέματα: τον εκλογικό νόμο και την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Ο μεν πρώτος προανήγγειλε, εκ μέρους της κυβερνήσεως, “διάλογο δημοκρατίας και επανεκκίνησης του πολιτικού συστήματος για την ‘4η Ελληνική Δημοκρατία’ με ριζοσπαστικές και ριζικές αλλαγές”, ο δε δεύτερος, ότι “τώρα που ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση και τέθηκε οριστικά τέρμα στην πολιτική αβεβαιότητα, έχει έρθει η ώρα για την ανάπτυξη στην οικονομία και για την οικοδόμηση της νέας Ελλάδας, του νέου πολιτικού συστήματος”.
Για σιγά, παιδιά! Πάρ’ τε και μιαν ανάσα, κάντε κι ένα τσιγαράκι, που λέει κι ο λόγος και σκεφτείτε και λίγο το πράγμα, πριν βγείτε και το αμολήσετε στη ρούγα κι όποιον πάρει ο χάρος. Πιο μετρημένα τα λόγια, μην έρθουν τα έργα και τρέχουμε και δε φτάνουμε.
Α.Π.
Τα λόγια και τα έργα τα χαμένα…
