Η μαγευτική εικόνα του Νέδοντα…
Ο ορειβατικός σύλλογος Καλαμάτας γιόρτασε την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος διασχίζοντας το φαράγγι του ποταμού…
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ή υποστηρίξει οι ίδιοι ότι η Καλαμάτα είναι ιδανικός τόπος να ζεις ή να επισκεφτείς, γιατί συνδυάζει θάλασσα και βουνό;
Η Καλαμάτα, όμως, έχει και ποτάμι! Και δεν αναφέρομαι στην εικόνα του Νέδοντα που έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας ως μίζερου, ξερού και τσιμεντωμένου ρέματος. Αυτή δεν είναι παρά μόνο ο φιλοσοφικός μύθος του σπηλαίου του Πλάτωνα για τους δεσμώτες της πόλης, αφού στο βόρειο άκρο της Καλαμάτας, ακριβώς πάνω από το ποδοσφαιρικό γήπεδο «Γ. Λουκαρέας» και το Σκοπευτήριο, η κοίτη του ποταμού χαρίζει μια ονειρεμένη φυσιολατρική διαδρομή! Ένας ανεκμετάλλευτος πλούτος για την πόλη και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της, που ο Δήμος Καλαμάτας πρέπει άμεσα να αναδείξει, όπως και να βελτιώσει την πρόσβαση (και πέρα από το φυσικό κάλλος, πόσοι γνωρίζουν, άραγε, ότι έχουν βρεθεί εκεί ακόμα και αρχαιοελληνικές επιγραφές;).
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος περισσότερα από 60 άτομα ανταποκρίθηκαν την περασμένη Κυριακή, 5 Ιουνίου, στο κάλεσμα του Ορειβατικού Συλλόγου και είχαν την ευκαιρία να διασχίσουν το φαράγγι του Νέδοντα. Για πολλούς ήταν μια απόλαυση ρουτίνας, αλλά για όσους συμμετείχαν για πρώτη φορά, η αποκάλυψη του ποταμού ισοδυναμούσε με μαγεία! Έτσι που μια διαδρομή, η οποία κράτησε συνολικά περίπου 4.30 ώρες, με τα απαραίτητα διαλείμματα και σε χαλαρό ρυθμό, είχε αμελητέα καταπόνηση και κανένα ίχνος κορεσμού ή αίσθηση επανάληψης αφού καμία εικόνα δεν ήταν ίδια. Δέντρα και θάμνοι που δεν άφησαν τη ζέστη να μας αγγίξει, αρωματικά φυτά και λουλούδια, δολιχοδρομίες για τα καλύτερα περάσματα ανάμεσα στις αμέτρητες λειασμένες πέτρες που θυμίζουν καλντερίμι και κάποιες φορές ανάμεσα στα βράχια και τους πεσμένους κορμούς, επιβλητικοί γκρεμοί ή σπηλιές στα άκρα του φαραγγιού, αλλά και τέσσερα φράγματα!
Ναι! Ο Νέδοντας έχει φράγματα! Το πρώτο με ένα μικρό βαθμό επικινδυνότητας, τον οποίο εκμηδένισαν οι έμπειροι οδηγοί του Ορειβατικού, δένοντας σχοινιά ασφαλείας και με επίβλεψη, τα άλλα τρία με άνετα και ασφαλή σκαλοπάτια στο πλάι.
Όπως μάθαμε, δημιουργήθηκαν την περίοδο του Μεσοπολέμου (το 1936 μας πληροφορεί σκάλισμα σε ένα από αυτά) για να προστατεύσουν την Καλαμάτα από τις πλημμύρες και την πρόσχωση του λιμανιού από τα ορμητικά νερά του ποταμού!
Η ατυχία όσων συμμετείχαμε στην εξόρμηση της περασμένης Κυριακής ήταν ότι η φετινή χρονιά ήταν από τις πιο ξηρές, με αποτέλεσμα να χάσουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τους καταρράκτες. Ωστόσο, έπειτα από περίπου 3,5 ώρες πορείας, ο Νέδοντας μας χάρισε και το ζωογόνο νερό του, ορμητικό σε πολλά σημεία, σε επαρκή ποσότητα για βουτιές σε άλλα!
Μάλλον κανείς δεν ήθελε να βγει στο Καρβελιώτικο ρέμα, όπου είχε οριστεί ο τερματισμός, κι ενώ η «κανονική» διαδρομή του φαραγγιού ολοκληρώνεται στη Νέδουσα, έπειτα από περίπου 7 ώρες πορείας.
Τα αυτοκίνητα του Ορειβατικού που μας είχαν μεταφέρει από τα γραφεία του, πίσω από την Τέντα, στο σημείο έναρξης της πεζοπορίας, μας περίμεναν στον εθνικό δρόμο Καλαμάτας-Σπάρτης. Όχι, όμως, ακόμη για την επιστροφή. Η όμορφη μέρα είχε και συνέχεια, με τη συμμετοχή στη γιορτή που είχε ετοιμάσει ο Σύλλογος «Φίλοι του Ταϋγέτου» στην κατασκήνωση της Αγίας Μαρίνας, με φαγητό –δε θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι καλύτερο από το χοιρινό στο φούρνο με πατάτες- χαλάρωση στο βουνό, ζωντανή παραδοσιακή ορχήστρα και χορό για τους πιο γλεντζέδες και ακούραστους οδοιπόρους!
Μέρες μετά οι εικόνες του ποταμού και της ωραίας συντροφιάς παραμένουν ολοζώντανες, δίνοντας χρώμα στο τοπίο της καθημερινότητας. Μέχρι την επόμενη εξόρμηση…
της Χριστίνας Ελευθεράκη
