Η Γιάννα Μπαλαφούτη και η «Πυλιακή γη»
Η μόνη μου επιθυμία είναι να βγω έξω από την εικόνα που είναι σήμερα η πατρίδα, από όσα ζούμε καθημερινά και τα όσα προοιωνίζεται το μέλλον. Να εξέλθω. Οι πολιτικοί και τα καμώματά τους μου προκαλούν αποστροφή. Δεν αντέχω άλλο τη διαρκή συζήτηση για τα «μέτρα» που έπονται ή τη δόση που εκκρεμεί, ούτε για το πόσο κρίσιμος είναι για πολλοστή φορά ο μήνας που διανύομε. Κουράστηκα να είμαι κι εγώ μέρος της μελαγχολίας, που όλο και περισσότερο τυλίγει τα πρόσωπα και τους δρόμους. Δεν αντέχεται η βεβαιότητα, ότι αν προχωρήσουμε έτσι, μας μέλλονται χειρότερα δεινά, η τραγωδία ενεδρεύει.
Έξοδος, λοιπόν. Εκεί που κινούνται ακόμα άνθρωποι, με τις αδυναμίες και τη μεγαλοσύνη τους. Εκεί, που κυριαρχεί το ερώτημα «τι μπορούμε να κάνομε;» και όχι το εξαντλημένο «ποιος φταίει».
Η έξοδος, είναι το μόνο αίτημα που έχει περιεχόμενο και σημασία. Από μια Ελλάδα που σέρνεται πάλι από τις αμαρτίες και την πολιτική της ευτέλεια, στην άλλη Ελλάδα, την παράλληλη Ελλάδα, που δεν έπαυσε να υπάρχει. Εκεί βρίσκεται πάντοτε ο δάσκαλος που διδάσκει σωστά τα παιδιά ή ο γιατρός που δε βλέπει τον πάσχοντα ως χαρτονόμισμα. Εκεί πάλι ανήκουν όσοι κινητοποιούνται, χωρίς την αυτοπροβολή που επιδιώκουν άλλοι, για το καλό του διπλανού τους, για να διασωθεί μια ομορφιά που χάνεται, για να γίνει η σιωπηρή οργή μας φροντίδα και πράξη.
Μέρος αυτής της εικόνας είναι και η Γιάννα Μπαλαφούτη με την “Πυλιακή της Γη”. Γνωστή τα τελευταία χρόνια, αλλά το τελευταίο διάστημα, θεωρώ ότι όλο και περισσότεροι, εκτός Μεσσηνίας ανακαλύπτουν την αξία της.
Πρόσφατα διάβαζα στη Lifo, ότι η Γιάννα Μπαλαφούτη είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τις συνταγές της “Πυλιακής Γης”, μια οικοτεχνία που στα πρώτα ακόμα χρόνια λειτουργίας της συνεργάστηκε με την Costa Navarino της Πύλου.
Κινητήριος δύναμη για τη Γιάννα είναι τα γευστικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τους απρόσμενους συνδυασμούς των ελληνικών προϊόντων. Για παράδειγμα ελιά με κρασί, κορινθιακή σταφίδα με ούζο και ένα σωρό άλλα. Πρόσφατα κατάφερε να μετατρέψει σε γλυκό του κουταλιού τα κουκουνάρια που βρήκε σε ένα δάσος.
Δεν φτιάχνει απλώς χειροποίητα προϊόντα αλλά πρωτοπορεί, ξεφεύγοντας από τα κλασικά γλυκά του κουταλιού, μια και παντρεύει, εκτός από τα παραπάνω και αποξηραμένα σύκα με κονιάκ και μέλι, πεπόνι με μαστίχα, καρπούζι με σαφράν, κεράσι με αρμπαρόριζα! Σκέφτηκε μέχρι και να «μεθύσει» μια ελιά Καλαμών και να την εναποθέσει σε καρέ πιπεράτης bitter σοκολάτας σε συνεργασία με το εργαστήριο σοκολάτας «Le Votre Piree». Το αποτέλεσμα ανάρπαστο για τη νεαρή επιχειρηματία.
Σε ένα από τα ενημερωτικά φυλλάδια της εταιρείας διάβασα, ότι “κάθε συνταγή αφηγείται μια ξεχωριστή ιστορία”. Το θεώρησα εύστοχο, γιατί καταφέρνει να συνδυάσει με αρμονικό τρόπο τα συστατικά της επιτυχίας κάθε μιας από τις εκατοντάδες μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις της ελληνικής περιφέρειας που τολμούν, στηριγμένες στην παράδοση του τόπου τους, να απευθυνθούν στους ψαγμένους ουρανίσκους των απανταχού της γης εραστών της αυθεντικής γεύσης.
Και η Γιάννα Μπαλαφούτη δε φτιάχνει απλώς χειροποίητα προϊόντα, αλλά παρέχει μέσα από τη δουλειά της τις συνταγές της ψυχής της, καθεμία από τις οποίες συμπυκνώνει χιλιάδες μικρές προσωπικές ιστορίες. Ας πάρουμε για παράδειγμα μία από τις συνταγές. Διαβάζω: «Στα λιμάνια που ταξίδευε η κορινθιακή σταφίδα, οι εργάτες έπιναν ούζο. Δύο προϊόντα απόλυτα συνδεδεμένα με την Ελλάδα ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα πρωτοποριακό έδεσμα. Η κορινθιακή σταφίδα παντρεύεται με το ούζο σε ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Παράγεται με τη βιολογική κορινθιακή σταφίδα σκιάς Golden Black».
Η Πυλιακή Γη ξεκίνησε τη δραστηριότητά της το 2009 στην παραλία της Γιάλοβας, στην Πύλο, και από τότε μέχρι σήμερα κατάφερε να κερδίσει ένα απαιτητικό στοίχημα – αυτό της διεθνοποίησης της ελληνικής παραδοσιακής γευστικής εμπειρίας μέσα από πρωτότυπους δημιουργικούς συνδυασμούς.
Από το site της εταιρείας ένα ακόμα στιγμιότυπο: «Η ελιά Καλαμών γέμισε με αμύγδαλο, ενώθηκε με κρασί και μέλι και δημιούργησε μια νέα γευστική εμπειρία και απόλαυση. Ξέφυγε από τα πλαίσια του γλυκού κουταλιού και συνοδεύει πλέον πράσινες σαλάτες, λευκά τυριά, τηγανητά κρέατα και ό,τι άλλο μπορεί να εμπνευστεί κανείς. Την ελιά ακολούθησε το αποξηραμένο σύκο που ταίριαξε με κονιάκ και μέλι, το πεπόνι που αγαπήθηκε με τη μαστίχα, το καρπούζι με το σαφράν, τα τοματίνια με το μέλι και το κρασί, το λεμόνι με το αγουρέλαιο, το κεράσι με την αρμπαρόριζα…».
Η Γιάννα Μπαλαφούτη υποστηρίζει: «Η παραγωγή είναι περιορισμένη, όλα γίνονται στην εποχή τους, δεν βιάζουμε τη φύση. Την ακολουθούμε και εμπνεόμαστε από αυτήν. Κάθε βαζάκι και σακουλάκι, είτε πρόκειται για εδέσματα, είτε για μαρμελάδες, είτε για αρτύματα ή αρτοπαρασκεύασμα, περιέχει γεύσεις και αρώματα από τη φύση, δεν έχει χημικά συντηρητικά, πρόσθετα, γλυκόζη και οτιδήποτε άλλο που μπορεί να κάνει την παραγωγή εύκολη αλλά τη γεύση ουδέτερη και αδιάφορη».
του Αντώνη Πετρόγιαννη
