Αυτή ήταν η ερώτηση της μητέρας μου, καθώς περίμεναν 20 λεπτά για να βγουν από το σπίτι με το αυτοκίνητο, λόγω της –ασυνήθιστης για την εποχή- κίνησης στην επαρχιακή οδό Μεσσήνης – Μελιγαλά το απόγευμα της Τετάρτης…
Την ίδια απορία είχαν και αρκετοί που διάβασαν για το πλήθος που κατέκλυσε την “Αρχαία Μεσσήνη”, αλλά και οι «ντόπιοι» στα χωριά της Αρσινόης και στο Μαυρομάτι της Ιθώμης… Αν και συνηθισμένοι τα τελευταία χρόνια σε «επισκέψεις», όπως έλεγαν οι ίδιοι, πρώτη φορά είδαν τόσο πολύ κόσμο στην περιοχή και επίσης, ότι η συναυλία της Τετάρτης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, ακόμα και την πρώτη που είχε γίνει στον αρχαιολογικό χώρο με τον Μάριο Φραγκούλη ( η οποία μάλιστα ήταν δωρεάν)…
Η πρώτη φορά που έτυχε να δω τον Γιάννη Χαρούλη ήταν το καλοκαίρι του 2007 στο Ξηροκάμπι Λακωνίας, έξω από τη Σπάρτη (με την προτροπή του φίλου μου του Αντώνη) , όπου τραγούδησε μπροστά σε περίπου 150 άτομα… Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί τότε με τη «φωνή» αλλά και με την ικανότητα του να διασκεδάζει του θεατές, έχοντας ως βάση την παραδοσιακή μουσική σε συνδυασμό με θετική του “αύρα”… Βλέποντας τον, στην «Αρχαία Μεσσήνη» για δεύτερη φορά ζωντανά, είχε ακριβώς την ίδια «απόδοση» και παρουσία, με τότε… 9 χρόνια πριν, όταν ακόμα ήταν άγνωστος στους περισσότερους από εμάς… Η μόνη διαφορά ήταν μερικές χιλιάδες περισσότερος κόσμος, μια αρκετά μεγαλύτερη «σκηνή» και μεγαλύτερη ορχήστρα (που επίσης εντυπωσίασε)… Με βάση, το «αλάνθαστο» κριτήριο (τις περισσότερες φορές) του κόσμου, που εκτός τις 7.000 που συγκεντρώθηκαν στην Αρχαία Μεσσήνη, γεμίζει ασφυκτικά όλους τους χώρους, όπου εμφανίζεται ο Κρητικός καλλιτέχνης ανά την Ελλάδα… και 13 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου, ο Γιάννης Χαρούλης, που ανακάλυψε ο Χρήστος Θηβαίος τυχαία σ’ ένα πανηγύρι στο Λασίθι, βρίσκεται αυτή την εποχή στην «κορυφή» της ελληνικής μουσικής «σκηνής» και …όχι άδικα όπως διαπίστωσαν και οι χιλιάδες θεατές που βρέθηκαν στο αρχαίο στάδιο της Μεσσήνης…
Κ. Γαζ.
«Μα ποιος είναι πια αυτός ο Χαρούλης;»
