Μπορεί για τους περισσότερους, τουλάχιστον εδώ στη Μεσσηνία, το θέμα των προσφύγων να υπάρχει μόνο στις οθόνες των τηλεοράσεων και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, αλλά η συμπόνια, η συμπαράσταση και τα δάκρυα κάποιων άλλων είναι από καρδιάς αληθινά. Τέτοια είναι η περίπτωση της 75χρονης Μαρίας Πεζώνη, η οποία επισκέπτεται πρωί βράδυ το Αστυνομικό Τμήμα Μεσσήνης, όπου κρατούνται μερικοί από τους πρόσφυγες που εντοπίστηκαν την περασμένη εβδομάδα κοντά στο Βενέτικο. Είναι συγκλονισμένη από το γεγονός ότι πίσω από τα κάγκελα βρίσκονται μαζί με τους γονείς τους ένα αγοράκι 8 ετών και ένα κοριτσάκι 4, με τα οποία έχει αναπτυχθεί μια …κανονική σχέση γιαγιάς-εγγονιών.
«Τα παιδιά απαγορεύεται να κρατούνται. Την Κυριακή το αγόρι ήταν τόσο λυπημένο και ο πατέρας του τόσο στενοχωρημένος. Έκλαιγα κι εγώ μετά. Συγκλονίστηκα… Πώς είναι δυνατόν να έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία και να βλέπω στη χώρα παιδιά πίσω από τα κάγκελα;» αναρωτιέται η κα Μαρία, ελπίζοντας ότι ίσως σήμερα κιόλας κάτι θα γίνει και τα παιδιά θα φιλοξενηθούν κάτω από ανθρώπινες συνθήκες (υπάρχει συνεργασία και με δικηγόρο για να βρεθεί μια λύση) ή θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για την απελευθέρωση της οικογένειας, με την προβλεπόμενη παροχή προσωρινού ασύλου.
Διευκρινίζεται ότι τα παιδιά-πρόσφυγες απαγορεύονται να κρατούνται, ωστόσο δίνεται η επιλογή να μην χωριστούν από τους γονείς τους. Η κανονική διαδικασία είναι οι οικογένειες να φιλοξενούνται σε οργανωμένα hot spot, κάτι που για την ώρα δεν υπάρχει όμως κοντά στη Μεσσηνία. Αλλά αυτό είναι μια άλλη πλευρά της ιστορίας…
X.E.
Παιδιά πίσω από τα κάγκελα στο Αστυνομικό Τμήμα Μεσσήνης…
