Το θέμα των μέτρων πρόληψης έτσι ώστε να σταματήσει η…αιμορραγία στους δρόμους της Καλαμάτας, το έχουμε θίξει σε αρκετά ρεπορτάζ στο “Θ”. Μόλις, χθες, περιγράφαμε και την κατάσταση που επικρατεί στη Νέα Είσοδο, με αφορμή, δυστυχώς, τον χαμό ενός ακόμα νέου ανθρώπου.
Δυστυχώς, σχεδόν δεν υπάρχει ημέρα χωρίς την παράθεση αριθμών που αφορούν σε τροχαία. Στατιστικές, αριθμοί θανάτων, κόστος κ.α. αναλύουν και στην ουσία διαλύουν την πραγματικότητα σε ανώδυνες επαναλαμβανόμενες διατυπώσεις που οδηγούν σε «συγκρατημένη αισιοδοξία ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα», σβήνουν τα ίχνη και συρρικνώνουν το μέγεθος του εγκλήματος.
Ταυτόχρονα, όμως, το ζήτημα της οδικής ασφάλειας είναι κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Μιλάμε για πρόσωπα και όχι για αριθμούς και στατιστική. Θα πρέπει κάποιος να αμφισβητήσει τον εγκληματικό παραλογισμό που κυριαρχεί στην κυκλοφορία. Κι αυτοί πρωτίστως είναι η Τροχαία, η Περιφέρεια και ο δήμος Καλαμάτας.
Από τη συλλογικότητα «SOS Τροχαία Εγκλήματα» αναδημοσιεύουμε κάποιες παρατηρήσεις, οι οποίες θεωρούμε ότι έχουν αξία. “Η ταχύτητα σκοτώνει… Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν. Πάρα πολλοί όμως θα προσθέσουν και ένα αλλά. Ας κάνουμε λοιπόν ξεκάθαρο για τι ακριβώς μιλάμε. Μιλάμε για το δίκτυο της κυκλοφορίας και όχι τις πίστες αγώνων όπου οι προδιαγραφές, οχημάτων, δρόμου, οδηγών είναι εντελώς διαφορετικές και το δικαίωμα να τρέχεις νόμιμο (και κει βέβαια μπορείς να σκοτωθείς).
Λέμε φυσικά πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το οδικό δίκτυο σαν πίστα ταχύτητας. Αλλά όχι μόνο αυτό. Η ταχύτητα σκοτώνει…ποια ταχύτητα; Σε μια εποχή που η κύρια μέριμνα και ο ανταγωνισμός της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι η αύξηση της επιτάχυνσης και της τελικής ταχύτητας οι πλασματικές εντυπώσεις για τις συνέπειες της ταχύτητας αναπόφευκτα είναι κυρίαρχες.
Παρά το ότι τόσο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όσο και το σύνολο των επιστημονικών φορέων την κατατάσσουν πρώτη ανάμεσα στα αίτια πρόσκλησης τροχαίων συγκρούσεων, το γιατί ακριβώς μιλάμε μοιάζει αδιευκρίνιστο. Δυστυχώς έχει ήδη διευκρινιστεί με πολύ αίμα.
Αν ένα όχημα που τρέχει με 30 km/h χτυπήσει πεζό ή ποδηλάτη η πιθανότητα θανάτου είναι 10%, αλλά αν αυτό συμβεί με ταχύτητα 50 km/h η πιθανότητα ξεπερνάει το 80%! Στην χώρα μας θεωρείται φυσιολογικό σε πυκνά κατοικημένες περιοχές το όριο ταχύτητος να είναι 50 km/h (όριο που ελάχιστοι σέβονται και δεν επιτηρείται από κανένα), όριο που εγγυάται ένα αυξημένο αριθμό θανάτων πεζών, ποδηλατών και δικυκλιστών.
Θεωρείται φυσικό σε μεγαλύτερους δρόμους – εισόδους πόλεων, να υπάρχουν όρια 70 km/h. Μια πλαγιομετωπική σύγκρουση οχημάτων με ταχύτητα πρόσκρουσης 90 km/h σημαίνει 100% πιθανότητα θανάτου ενώ με 70 km/h
ξεπερνά το 80%. Η πιθανότητα θανάτου πέφτει στο 10% αν η ταχύτητα περιοριστεί στα 50 km/h.
Η ραγδαία αύξηση της πιθανότητας θανάτου με ταχύτητες μεγαλύτερες από 80
km/h σε περίπτωση πρόσκρουσης σε σταθερό εμπόδιο ή σε μετωπική συγκρουση δυο οχημάτων. Στην χώρα μας θεωρείται φυσιολογικό σε δρόμους χωρίς διαχωριστικό ακόμα και χωρίς διπλή διαχωριστική γραμμή να υπάρχουν
όρια ταχύτητος 90 ή 100 km/h ενώ στους ακόμα και κατ όνομα εθνικούς δρόμους μπορούν να φτάνουν τα 130 km/h. Η ταχύτητα σκοτώνει… θα παραμείνουμε θεατές;
Οι χώρες που είχαν δραστικά αποτελέσματα στον περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων κράτησαν χαμηλά ή περιόρισαν τα όρια ταχύτητας και τα επιτηρούν αυστηρά.
Η Σουηδία, η χώρα με το μικρότερο αριθμό τροχαίων συγκρούσεων στον κόσμο, χώρα που παράγει η ίδια αυτοκίνητα, έχει όριο ταχύτητος τα 40 km/h μέσα στις πόλεις και τα 110km/h στην Εθνική οδό.
Πρόσφατα στην Ολλανδία η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως οι νέοι οδηγοί (όσοι έχουν άδεια οδήγησης μέχρι πέντε χρόνια) αν δεχτούν κλήση για υπερβολική ταχύτητα ή οδηγούν ανεύθυνα, μετά από μόλις δύο βαθμούς ποινής, θα τους απαγορεύεται η οδήγηση και θα περνούν ξανά εξετάσεις, αφού εκπαιδευτούν από την αρχή.
Σήμερα στις περισσότερες ευρωπαϊκές και αμερικάνικες πόλεις οι Δημοτικές αρχές υιοθετούν τα 30km/h, σαν όριο ταχύτητος για το μεγαλύτερο μέρος των πόλεων, ιδίως σε περιοχές κατοικιών, σχολείων, πάρκων και όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων.
Ας απαντήσει ο καθένας και πρώτα απ’ όλα αυτοί που άσκησαν και ασκούν εξουσία. Ας διευκρινίσουμε πως η κρίση δεν είναι ο λόγος γι αυτό. Και πως η οδική ασφάλεια δεν είναι σπορ για πλούσιους. Μια μικρή μείωση της ταχύτητας σημαίνει μια μεγάλη μείωση των συγκρούσεων και ιδιαίτερα των θανατηφόρων.
Μια τέτοια πολιτική επιτάσσει: Περιορισμό των ορίων ταχύτητας και αυστηρή επιτήρηση τους μέσα (40 km/h) και έξω (110 km/h) από τις πόλεις. Όρια με κριτήριο την επικινδυνότητα. Εκτεταμένες ζώνες ήπιας κυκλοφορίας (ανώτερη ταχύτητα 30 km/h) στις περιοχές μεγάλης συγκέντρωσης ανθρώπων.
Ανάπτυξη εκτεταμένου δικτύου ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη μετακίνηση των χρηστών τους χωρίς την απειλή
των μηχανοκίνητων. Διαβαθμισμένο δίπλωμα για τους νέους οδηγούς (συνηθέστεροι παραβάτες των ορίων) και αφαίρεση του σε περίπτωση παράβασης. Αναμόρφωση των ποινών που προβλέπει ο ΚΟΚ για την παραβίαση των ορίων ταχύτητας με βάση την επικινδυνότητα της παράβασης και κατάργηση της παραγραφής τους που είναι δεδομένη σε κάθε δίκη για τροχαίο έγκλημα. Ας θυσιάσουμε καλύτερα την ταχύτητα παρά την Ζωή!”.
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
