Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι…


Δεν έχει περάσει περισσότερο από μια εβδομάδα, από την ανταλλαγή επιστολών, με «αβρότητες» περί ανθρωπισμού , καθήκοντος ως Έλληνες κ.τ.λ. σχετικά με το χειρισμό στο «Προσφυγικό», μεταξύ του αναπληρωτή Υπουργού ΥΠΕΘΑ κ. Βίτσα και του Δημάρχου Μεσσήνης κ. Τσώνη… Όλο αυτό το διάστημα, ένα 4χρονο κοριτσάκι και ένα 9χρονο αγοράκι, βρίσκονταν πίσω από τα κάγκελα των κρατητηρίων, του Αστυνομικού Τμήματος Μεσσήνης… Το πιθανότερο είναι ότι θα ήταν ακόμα εκεί, αν δεν υπήρχε το –παραπάνω- από συγκινητικό ενδιαφέρον για την τύχη αυτών των παιδιών, από μια οικογένεια στη Μεσσήνη. Ακόμα και σήμερα άλλοι 27 μετανάστες παραμένουν «φιλοξενούμενοι» στα κρατητήρια της Καλαμάτας, δίπλα σε ποινικούς κρατούμενους. Με ανταλλαγή «επιστολών» και με «μεγάλα λόγια» το πρόβλημα δε λύνεται. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον υφυπουργό ή το δήμαρχο, αλλά και όλους εμάς, που συνηθίζουμε να κάνουμε «δακρύβρεχτες» αναλύσεις στα μέσα κοινωνική δικτύωσης, αλλά, όπως φαίνεται στις πράξεις είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν διάθεση να βοηθήσουν και τις περισσότερες φορές χωρίς να το διαλαλούν. Το πρόβλημα του «Προσφυγικού» δεν είναι εύκολο. Είναι σύνθετο και αρκετά δύσκολο και αυτό φαίνεται από το γεγονός, ότι όλοι αυτοί που το είχαν κάνει «σημαία» , εξαφανίζονται όταν το πρόβλημα είναι μπροστά τους. Ευτυχώς, όμως υπάρχουν άνθρωποι, που δεν ενδιαφέρονται να κάνουν πολιτική πάνω στον «πόνο» και το «συναίσθημα» αλλά μέλημα τους είναι να βοηθήσουν. Μακάρι το παράδειγμά τους να το ακολουθήσουν όλοι όσοι μπορούν, και να βοηθούν συνανθρώπους μας, που αντιμετωπίζουν κάθε λογής προβλήματα…  

 *Για να είμαστε δίκαιοι, ενημερωθήκαμε, ότι ο νομικός σύμβουλος του Δήμου Μεσσήνης, επικοινώνησε με τον δικηγόρο που είχε βάλει η οικογένεια για το χειρισμό της υπόθεσης της 4μελούς οικογένειας, ζητώντας να ενημερωθεί για το πώς εξελίσσεται η διαδικασία Ελπίζουμε και το πιστεύουμε, ότι το ενδιαφέρον τώρα που η οικογένεια είναι «ελεύθερη» , θα είναι και πιο έμπρακτο.  

Κ.Γαζ.