Ο… «Χατζηπετρής» φταίει για τις πλημμύρες

Έχει ήσυχη τη… συνείδησή της για τις πλημμύρες
 
Για τα όσα έγιναν στις 7 Σεπτεμβρίου φταίει και… ο Χατζηπετρής, αλλά όχι η ίδια
 
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
 
Η προσφιλής μέθοδος διαχείρισης κρίσεων στην περιοχή μας, αλλά και ευρύτερα, είναι πρώτα να αγνοούμε τον κίνδυνο (ανακοινώσεις για έντονα καιρικά φαινόμενα) και μετά να αφήνουμε τους άμεσα ενδιαφερομένους να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν μόνοι τους (πληγέντες δημότες). Ύστερα, όταν το πρόβλημα γιγαντώνεται, πελαγώνουμε και περιμένουμε λύσεις εξ ουρανού. Την 7η Σεπτεμβρίου ο Δήμος Καλαμάτας «κολυμπούσε» στις λάσπες και δεν υπήρχε ο παραμικρός ουσιαστικός συντονισμός των αρμοδίων να μειώσουν το μέγεθος της καταστροφής. Στο τέλος, μετά την έκρηξη, ψάχνουμε πώς θα συνεχίσουμε την πορεία μας.
Όποιο επικοινωνιακό μέσο και να χρησιμοποιήσουν, όμως, η Δημοτική Αρχή, η Περιφέρεια, αλλά και το κράτος, όσο δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, οι πλημμύρες θα επαναλαμβάνονται.
Από την προχθεσινή συνεδρίαση αυτό που καταδείχτηκε ήταν ότι όλοι γνώριζαν τα τεράστια προβλήματα με τους χειμάρρους, τα μπαζωμένα ή μη ρέματα, την αυθαίρετη δόμηση, τα ακαθάριστα ποτάμια, αλλά κανείς δεν έκανε κάτι.
Το αφήγημα της Δημοτικής Αρχής για τα όσα συνέβησαν είναι ότι φταίει η μετεωρολογική “βόμβα» που χτύπησε την πόλη, η ανεπάρκεια των διατομών στα ρέματα (έργα προηγούμενων Δημοτικών Αρχών), η Περιφέρεια (καθαρισμοί χειμάρρων, συντήρηση δικτύου ΓΟΕΒ κ.ά.) κ.λπ., το κράτος που δε χρηματοδοτεί αντιπλημμυρικά έργα και τα φερτά υλικά της κοινοπραξίας “Μορέα”, που εκτελεί και το έργο του περιμετρικού της Καλαμάτας. Η ίδια, από την πλευρά της, έκανε ό,τι ήταν δυνατό και αδύνατο για να προφυλάξει την πόλη και τους δημότες. 
Για το τελευταίο θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλά, αλλά η αλήθεια κρύβεται στις κλειστές συνεδριάσεις των μελών της πλειοψηφίας, όπου κάποια, ελάχιστα, μέλη της βρέθηκαν μπροστά στο πρόβλημα, διαπίστωσαν ολιγωρίες και αδυναμίες, αλλά δεν είχαν το θάρρος να πουν όσα διαπίστωσαν στους δημότες που είχαν γεμίσει την αίθουσα “Αλέξανδρος Κουμουνδούρος” προχθές το βράδυ και έψαχναν απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματά τους.
Όταν ρώτησε, χαρακτηριστικά κάτοικος πληγείσας περιοχής “πότε θα κοιμηθούμε κανονικά και με τα δύο μάτια, γιατί μέχρι τώρα κοιμόμαστε μόνο με το ένα, υπό το φόβο μιας νέας καταιγίδας”, η αίθουσα… σκεπάστηκε από αμηχανία.
 
Επιστημονικοί φορείς
Το ίδιο συνέβη και όταν ακούσαμε τον επιστημονικό κόσμο της πόλης να μιλάει (;) για το πρόβλημα. Η πρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος του Περιφερειακού ΤΕΕ και πρόεδρος της ΝΟΔΕ Μεσσηνίας, Νατάσσα Κυριακοπούλου, μας ζήτησε χρόνο, όπως και ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Μηχανικών Ελεύθερων Επαγγελματιών Παρασκευάς Καμαρινάκης, αν και σχολίασε ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη λύση, το ίδιο και η πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Γιώτα Μπαξεβανάκη, η οποία πρόσθεσε ότι το “δια ταύτα” της ιστορίας είναι η αποκατάσταση των πληγέντων.
 
Κάτοικοι
Και μέσα σε όλα αυτά υπήρξε η κραυγή αγωνίας των πληγέντων από την κακοκαιρία. Ανθρώπων που έχασαν τις περιουσίες τους και με αγωνία περιμένουν να δοθούν απαντήσεις για το τι έφταιξε και για το τι πρόκειται να γίνει, προκειμένου να μην κληθούν στο μέλλον να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα. Οι πληγέντες εξέφρασαν την οργή τους έναντι της Δημοτικής Αρχής, εντόπισαν τα προβλήματα στις περιοχές τους, μίλησαν για τις ελλείψεις και τις αδυναμίες. Απαντήσεις, ωστόσο, δεν πήραν.
Βέβαια, “συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Τι θέλουμε να πούμε; Έχουν κι αυτοί μερίδιο ευθύνης στα όσα συνέβησαν δια της σιωπής τους τόσα χρόνια. Δε φτάνει μόνο να στέλνεις διαμαρτυρίες στο δήμαρχο, πρέπει να κάνεις και κάτι ο ίδιος. Ο… καναπές δεν είναι απάντηση. Εκτός κι αν δεν καταλαβαίνουν τι έλεγε ο ποιητής όταν έγραφε: “Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! Φταίει ο Θεός που μας μισεί! Φταίει το κεφάλι το κακό μας! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το βρε και δεν το πε ακόμα. Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα πίνουμε πάντα μας σκυφτοί. Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα όπου μας έβρει μας πατεί. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!”.
Κι όμως. Υπάρχουν οικογένειες που ζουν φιλοξενούμενες σε συγγενείς και φίλους, γιατί μαζί με τα σπίτια τους καταστράφηκαν κι όλα τους τα υπάρχοντα…
 
ΔΕΥΑΚ
Λίγο αργότερα ο Ιπποκράτης Μπαζιωτόπουλος, τεχνικός προϊστάμενος της ΔΕΥΑΚ, είπε- πάντα σε ό,τι αφορά τις καταστροφές στην πόλη της Καλαμάτας- ότι αυτές δεν οφείλονται τόσο στην ποσότητα και την ταχύτητα του νερού –αν και σχολίασε ότι ίσως έπεσε το περισσότερο νερό του μέσου όρου της 50ετίας-, όσο στα φερτά υλικά που παρασύρθηκαν από το νερό, κυρίως από τα πρανή της περιμετρικής οδού, που κάποια στιγμή έφραξαν τις εισόδους των σκεπασμένων αγωγών.
«Το κυρίαρχο πρόβλημα με τον Μορέα είναι τα φερτά. Τα πρόσθετα νερά είναι σε ποσότητες όχι τέτοιες που να μπορούν να εξηγήσουν τα προβλήματα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο προϊστάμενος της Τεχνικής Υπηρεσίας της ΔΕΥΑΚ παρατήρησε ότι η Δημοτική Επιχείρηση γνώριζε και γνωρίζει τα προβλήματα που υπάρχουν στην πόλη και ότι για αρκετά από αυτά διαθέτει μελέτες, δεν έχει όμως χρήματα, είτε η ίδια είτε ο Δήμος, ώστε να εκτελεστούν τα αναγκαία έργα.
Τα προβλήματα αυτά έχουν κυρίως να κάνουν με τη μειωμένη διατομή των κλειστών ρεμάτων, τόνισε ο κ. Μπαζιωτόπουλος και ειδικότερα σημείωσε ότι στη Βαγγέλη Δράκου η διατομή ίσως να είναι και στο 1/3 αυτής που θα έπρεπε να είναι ώστε να αποχετεύεται χωρίς προβλήματα το νερό, όταν η ποσότητά του είναι στο μέσο όρο της δεκαετίας, ενώ στη Λαγκάδα στο Φραγκοπήγαδο η διατομή είναι η μισή από όση θα έπρεπε να είναι.
Όπως σχολίασε, για την καταστροφή στη Βαγγέλη Δράκου συνέβαλε σημαντικά η μεγάλη ποσότητα φερτών υλικών που κατέβασαν τα νερά από τα πρανή της περιμετρικής. Τόνισε, μάλιστα, ότι τα φερτά αυτά υλικά κάποια στιγμή έκλεισαν τον κλειστό αγωγό, αλλά και μπάζωσαν με λάσπη ύψους ενός μέτρου μια έκταση δύο στρεμμάτων περίπου! Για την απομάκρυνση των φερτών αυτών υλικών, πρόσθεσε, χρειάστηκε να δουλέψουν μηχανήματα επί 2-3 ημέρες.
Μεγάλα προβλήματα στην πόλη δημιουργήθηκαν και από τον Καραμπογιά, που περνάει από την Αγιάννα, ανέφερε ο κ. Μπαζιωτόπουλος, τονίζοντας ότι και αυτό το ρέμα κατεβάζει πολλά φερτά υλικά και από την περιμετρική και από τη μεγάλη λεκάνη απορροής του.
Η κοίτη του Καραμπογιά στην περιοχή της Αγιάννας ήταν διευθετημένη με δύο μαντρότοιχους, εξήγησε ο διευθυντής της Τεχνικής Υπηρεσίας, που όμως γκρεμίστηκαν, με αποτέλεσμα τα νερά με τα φερτά υλικά να φύγουν στην οδό Μπουλούκου…