Μικροπολιτική και ιστορική… αμνησία από τη σημερινή Δημοτική Αρχή
Η επόμενη μέρα των εγκαινίων του κτηρίου Βογόπουλου – Πλεμματιά, στην οδό Σταδίου, που λειτουργεί πλέον ως εκθεσιακός χώρος παραδοσιακής ενδυμασίας και κοσμήματος του Λυκείου των Ελληνίδων, θα έπρεπε να είναι διαφορετική. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, και ιδιαίτερα ο Δήμος, θα έπρεπε να σχεδιάζουν πώς είναι δυνατόν αυτός ο εκθεσιακός χώρος, υψηλής αισθητικής και ποιότητας, να αποκτήσει περαιτέρω πολιτιστική αξία για την Καλαμάτα. Πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο μουσείων που βρίσκονται στην πόλη, τα οποία, συνεργαζόμενα και αλληλοσυμπληρούμενα, θα έδιναν διαφορετικό χρώμα στα πολιτιστικά της δρώμενα.
Αντ’ αυτού, η Δημοτική Αρχή προέβη σε μία ανακοίνωση, η οποία, ούτε λίγο-ούτε πολύ, “υποβιβάζει” τις αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων εδώ και 30 χρόνια, σχολιάζοντας ότι όλα άρχισαν και τελείωσαν επί δημαρχοντίας Παναγιώτη Νίκα!
Ειδικότερα, η ανακοίνωση αναφέρει: «Το κτήριο, στο οποίο στεγάζεται η μόνιμη έκθεση της συλλογής ελληνικών ενδυμασιών – Βικτωρία Γ. Καρέλια, του Λυκείου των Ελληνίδων Καλαμάτας, για την οποία είμαστε όλοι υπερήφανοι, παραχωρήθηκε με χρησιδάνειο, το οποίο υπέγραψαν ο δήμαρχος Καλαμάτας, Παναγιώτης Ε. Νίκας και η πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Καλαμάτας, Βικτωρία – Μαργαρίτα Γ. Καρέλια.
Σε εκτέλεση της 376/2009 Αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου υπεγράφη σύμβαση χρησιδανείου στις 4 Δεκεμβρίου 2009 και σε εκτέλεση της 246/2010 Αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου υπεγράφη τροποποίηση της σύμβασης χρησιδανείου στις 19 Ιουλίου 2010. Αυτό δε σημαίνει ότι αγνοούνται οι όποιες θετικές ενέργειες και αποφάσεις του παρελθόντος προς αυτήν την κατεύθυνση”.
Θεωρούμε ότι η μικροπολιτική δεν έχει θέση σε τόσο σημαντικά έργα για την ιστορία του τόπου.
Παράλληλα με την εκδήλωση των εγκαινίων της έκθεσης παραδοσιακής ενδυμασίας και κοσμήματος του Λυκείου των Ελληνίδων Καλαμάτας έγινε μια άλλη, σ’ ένα διαφορετικό χώρο και πόλη. Αυτή του Δικτύου των εννέα μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ).
Κεντρικό ερώτημα ήταν αν μπορεί ο πολιτισμός να ενισχύσει την ταυτότητα ενός προορισμού; Μπορεί ένα δίκτυο θεματικών μουσείων να αποτελέσει κίνητρο για την τοπική κοινωνία και πόλο έλξης για τους επισκέπτες; Η απάντηση είναι «ναι». Γιατί προσφέρει αυτογνωσία στους κατοίκους και ολιστική εμπειρία στους επισκέπτες.
Επιπρόσθετα, αναφέρθηκε ότι ένα μουσείο αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες και μια ευκαιρία για να καταλάβουν απαρχής την τέχνη. Στο πλαίσιο αυτό, αναδεικνύεται και η άλλη πλευρά μιας πόλης, ενώ δεν αποτελεί μόνο στοιχείο πολιτισμού, αλλά και αυτογνωσίας του πληθυσμού.
Αυτά είναι τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί που θα έπρεπε να απασχολούν και την τοπική μας κοινωνία, μετά τα εγκαίνια του περασμένου Σαββάτου, και όχι ποιος δήμαρχος έβαλε την υπογραφή του ώστε να γίνει το έργο. Διότι, κακά τα ψέματα, όσες υπογραφές και να υπήρχαν, η διάθεση, το μεράκι και η αγάπη της οικογένειας Καρέλια ήταν ο κινητήριος μοχλός για να μετατραπεί ένα… ερείπιο σ’ ένα μοναδικό πολιτιστικό κτήριο.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
«Χτίζει» τουριστικό προορισμό το μουσείο της μόνιμης έκθεσης συλλογής ελληνικών ενδυμασιών
