Στο προσκήνιο και πάλι η κόντρα Π. Νίκα και Π. Κουμάντου

Στο προσκήνιο και πάλι η κόντρα Π. Νίκα και Π. Κουμάντου

Με αφορμή παρεμβάσεις του πρώην δημάρχου και της κόρης του στον τοπικό Τύπο 
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια… Ο λόγος για την  πολιτική κόντρα του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα και του πρώην δημάρχου Παναγή Κουμάντου. Είναι γνωστά, πλέον, τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, εκατέρωθεν, στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, για την επιτυχία ή την αποτυχία της υποψηφιότητας του Παναγιώτη Νίκα. Σε όσες μάχες έδωσε, κερδισμένος ήταν ο τελευταίος. Αλλά ο πρώην δήμαρχος δεν ξέχασε. Κι έτσι με την πρώτη ευκαιρία βγήκε και πάλι στο προσκήνιο.
Σε σχετική αρθογραφία, τόσο του ίδιου όσο και της κόρης του, δικηγόρου Πιπίνας Κουμάντου, ασκήθηκε έντονη κριτική στον κ. Νίκα για την αποτυχία της Καλαμάτας να κερδίσει τον τίτλο της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πρωτεύουσας για το 2021.
Μάλιστα, το απόσπασμα της κας Κουμάντου ότι ο πατέρας της, όταν ήταν δήμαρχος, υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις τον πολιτισμό, υιοθετώντας το περίφημο “πολιτιστικό τέλος”, ήταν η αιτία… έκρηξης του σημερινού δημάρχου.
Κατά τη διάρκεια της παρέμβασής του, χθες, για την υποψηφιότητα της Καλαμάτας και μιλώντας για την επιβολή του “πολιτιστικού τέλους”, το χαρακτήρισε ως ένα μέτρο άσκησης ρουσφετολογικής πολιτικής σε μεγάλη έκταση. Είναι ενδεικτικό, άλλωστε, ότι σε σχετική μελέτη για τη βιωσιμότητα της ΔΕΥΑΚ τη δεκαετία του ’90, αλλά και τα επόμενα χρόνια, υπήρχε κριτική για τον αριθμό των εργαζομένων της.
“Προσωπικά, δεν αύξησα ούτε πρόκειται να αυξήσω κανένα τέλος κατά τη διάρκεια της θητείας μου. Αντίθετα, για το συγκεκριμένο, στην πολιτική μας είναι είτε να το μειώσουμε είτε να το μειώσουμε εντελώς. Παρά την οικονομική κρίση που χτυπά και το Δήμο Καλαμάτας, δε μειώσαμε καμία πολιτιστική εκδήλωση. Το αντίθετο, αυξήσαμε τον αριθμό τους, ενώ πετύχαμε οι τότε υπάλληλοι της ΔΕΠΑΚ να πληρώνονται στην ώρα τους και όχι με 7μηνη καθυστέρηση”, τόνισε.
Τέλος, σχολίασε με νόημα ότι “γνώριζα τι θα συνέβαινε στην πόλη σε περίπτωση αποτυχίας της υποψηφιότητάς μας. Και δεν έπεσα έξω…”.

Του Αντώνη Πετρόγιαννη