Μπορεί τα ταξίδια στην Κρήτη να είναι ένας οικονομικός βραχνάς για τη γυναικεία ομάδα βόλεϊ του Μεσσηνιακού, αλλά η πρόσφατη εξόρμηση εκεί εκτός από την εύκολη νίκη κόντρα στο Ρέθυμνο έδωσε την ευκαιρία για μια μοναδική εμπειρία την οποία μεταφέρει με το γνωστό γλαφυρό του τρόπο ο έφορος του τμήματος, Χρήστος Ζερίτης:
Η επίσκεψή μας στην Κρήτη θα ήταν ημιτελής, αν η δεν υπήρχε η επιμονή του φίλου της Ομάδος μας κ. Γιώργου Χειλαδάκη, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του μας συνόδευσε στην Κρήτη, να επισκεφθούμε το Μουσείο της Εθνικής Ελλάδος Ποδοσφαίρου το οποίο στεγάζεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στα Χανιά. Ύστερα από το τέλος του νικηφόρου αγώνα των Κοριτσιών λοιπόν και μετά από ένα γενναίο τραπέζωμα στην Ομάδα μας στην ψησταριά των Κρητών φιλάθλων στο κέντρο της πόλης, όπου απολαύσαμε τις κρητικές γεύσεις με τα ρακοπότηρα συνεχώς γεμάτα. μεταφερθήκαμε στο Μουσείο. Και τι Μουσείο! ΖΩΝΤΑΝΟ, διότι με την έννοια “μουσείο” εννοούμε κάτι παλιό, αποστεομένο ίσως, πιθανότατα “νεκρό”. Εδώ όλα μιλούσαν και μύριζαν Ελλάδα και Ποδοσφαιρικός Παγκόσμιος Χώρος. Και τι δεν είδαμε. Φανέλες όλων των Διεθνών παικτών μας που έχουν τιμήσει τα Γαλανόλευκα από το 1972 και μετά (αν θυμάμαι καλά), μπάλες ιστορικές και υπογεγραμμένες (οι μπάλες του ημιτελικού και του τελικού του Euro του 2004), δεκάδες φανέλες διεθνών σπουδαίων παικτών συνδεδεμένες με την ιστορική μας μνήμη, αναμνηστικά, φωτογραφίες, ένα απίστευτα μεγάλο πλήθος αντικειμένων που συνδέονται με Μεγάλες Στιγμές του Ελληνικού και Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου (το Κύπελλο που σήκωσε η Εθνική Ελλάδος το 2004, η φανέλα του Ζιντάν στον τελικό που έδωσε την κουτουλιά στον Ματεράτσι). Όλος ο χώρος μύριζε Αγώνα, Πάθος και Μεράκι. Αγώνα διότι όλες αυτές οι φανέλες και οι μπάλες έχουν φορεθεί και χρησιμοποιηθεί και δεν είναι τουριστικά εκθέματα, Πάθος διότι όλες αυτές οι Μορφές που φόρεσαν τα εκθέματα τίμησαν τις φανέλες τους και υπηρέτησαν με πάθος ασίγαστο την ιδέα πως εκπροσωπούσαν την Πατρίδα τους και όχι την Ομάδα τους, αλλά και Μεράκι διότι όλο αυτοί που οραματίστηκαν αυτό το Μουσείο ήταν εκεί και είδαν το όνειρό τους να είναι πραγματικότητα και μας ξεναγούσαν σε ονειρικό ταξίδι. Στα μάτια τους είδαμε και στην φωνή τους ακούσαμε εκείνη την δύναμη που τους κινητοποίησε να μοχθήσουν-και να συνεχίζουν να μοχθούν-για να εμπλουτίζεται καθημερινά με νέα σημαντικά εκθέματα και να συνεχίζει να ψηφίζεται Πανευρωπαϊκά ως το 4ο Μουσείο με αξία και επισκεψιμότητα. Και βέβαια εκεί ήταν και η φανέλα του Ντίμη Κωνσταντόπουλου, σημερινού τερματοφύλακα της Μίλντεσμπρο και αδελφού της παίκτριας της ομάδος μας Μαρίας Κωνσταντοπούλου. Μεγάλη συγκίνηση και υπερηφάνεια από όλους μας. Κύριε Νίκο Φλέκκα, Κύριε Γιώργο Χειλαδάκη, μέλη του Γαλανόλευκου Φάρου σας ευχαριστούμε για όλα και καλή δύναμη στην συνέχιση των προσπαθειών σας στο Μουσείο Ποδοσφαιρικής Ιστορίας, αλλά και στήριξης της σημερινής Εθνικής Ελλάδος. «Μνήμης Ένεκεν»…
Το μαγικό ταξίδι του Μεσσηνιακού στην Κρήτη…
