Για την έμπρακτη βοήθεια της Εκκλησίας σε αυτούς που έχουν ανάγκη, τον ενωτικό της ρόλο, το φιλανθρωπικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, αλλά και για τις σχέσεις της με τους νέους ανθρώπους, μιλά στο «Θάρρος» ένας άξιος και ταπεινός πατέρας, ο αρχιμανδρίτης και γραμματέας του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της Ι.Μ. Μεσσηνίας, Φίλιππος Χαμαργιάς.
-H Εκκλησία έχει βοηθήσει ουσιαστικά όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη τα τελευταία χρόνια, δεδομένης και της οικονομικής κρίσης;
Η Εκκλησία από ιδρύσεώς της δηλώνει παρούσα στα κελεύσματα των αναγκών. Από τις πρώτες ημέρες της παρουσίας του Χριστού στη Γη, βλέπουμε την αρωγή και βοήθειά Του σε όποιον έχει ανάγκη. Τον βλέπουμε μέσα από τις Ευαγγελικές περικοπές να θεραπεύει τυφλούς, ασθενείς, να χορταίνει τους πεντακισχίλιους άνδρες κ.ά. Έτσι η Εκκλησία και σήμερα, και όποτε υπάρχει ανάγκη, είναι δίπλα στον άνθρωπο, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, χρώματος ή φυλής. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η Εκκλησία, ιδιαίτερα στην τελευταία κρίση που δοκιμάζει ο λαός μας, κατάφερε να κρατήσει ενωμένους τους Έλληνες και να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή.
-Μιλήστε μας αν θέλετε για το φιλανθρωπικό έργο της Μητρόπολης Μεσσηνίας.
Η Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας, στο πλαίσιο του ποιμαντικού της ρόλου και λόγου, έχει να παρουσιάσει μεγάλο κοινωνικό έργο. Τόσο με τη λειτουργία των Κοινωνικών Ιδρυμάτων της, του Αλεξανδράκειου Γηροκομείου, του Ασύλου Ανιάτων, του Παπαδοπούλειου Παιδικού Σταθμού, όσο και με τη συνεχή αρωγή και βοήθεια προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο διά της ενισχύσεως μέσω του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου, αλλά και των 38 Ενοριακών Φιλοπτώχων Ταμείων. Κι εδώ πρέπει να τονίσουμε την αγαστή συνεργασία μας με τους λοιπούς φορείς, όπως η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας και ο Δήμος Καλαμάτας, με τους οποίους συνεργαζόμαστε σε πολύ καλό επίπεδο, ώστε να υπάρχει μια συντονισμένη κίνηση.
-Πιστεύετε ότι οι νέοι άνθρωποι ήλθαν πιο κοντά στην Εκκλησία τα τελευταία χρόνια ή απομακρύνθηκαν;
Πιστεύω ότι έχουμε ανάγκη τους νέους ανθρώπους. Όταν έχεις ανάγκη κάποιον, τον ζητάς… τον ψάχνεις… δεν περιμένεις να σου έρθει… πας εσύ κοντά του. Βγαίνεις από το γραφείο σου, από το «καβούκι» σου, και πας κοντά του.
-Η Ορθοδοξία λειτουργεί ως ενωτικός κρίκος της ελληνικής κοινωνίας σε μια εποχή αμφισβήτησης και απαξίωσης;
Νομίζω ότι απάντησα στο πρώτο μέρος της ερώτησής σας, αλλά αφού μου δίνετε την ευκαιρία, θα εστιάσω περισσότερο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, στο διάβα των 20 και πλέον αιώνων παρουσίας της στον κόσμο, τις περισσότερες φορές αποδείχθηκε σημείο αναφοράς και ενότητας. Λίγες ήταν οι φορές που πρόσωπα με ένα εγωκεντρικό πνεύμα προσπάθησαν να διασπάσουν το πλήρωμα της Εκκλησίας. Το πνεύμα της συναλληλίας και της συνύπαρξης είναι, τελικά, αυτό που πρυτανεύει και οδηγεί το λαό μας. Αν πάρουμε ως παράδειγμα το ρόλο και την παρουσία της Εκκλησίας στους εθνικο – απελευθερωτικούς αγώνες, στην Παλιγγενεσία του 1821, στην περίοδο της Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, θα δούμε ότι η Εκκλησία ήταν πάντα η μάνα αυτού του Γένους.
-Ένα μήνυμα στον κόσμο για τις άγιες μέρες που έρχονται…
Μήνυμα για τις ημέρες; Μα μήνυμα είναι οι ίδιες οι ημέρες που θα βιώσουμε. Μήνυμα είναι τα Χριστούγεννα. Μήνυμα είναι η Πρωτοχρονιά Μήνυμα είναι τα Θεοφάνεια. Ένα μήνυμα που ο καθένας μας καλείται να επιβεβαιώσει με τον τρόπο που θα βιώσει αυτές τις εορτές.
Αν το ξημέρωμα των Χριστουγέννων μάς βρει κατάκοπους από το ξενύχτι και το ποτό, τότε τα Χριστούγεννα θα είναι μια μέρα που θα περάσει χωρίς να την καταλάβουμε, γιατί θα κοιμόμαστε. Ενώ αν το ξημέρωμα των Χριστουγέννων μάς βρει καθ’ οδόν προς την εκκλησία και με συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία, τότε πραγματικά θα ζήσουμε Χριστούγεννα γεμάτα Χριστό και Χαρά!
Του Ηλία Γεωργουλάκου
