Τι και αν γυρίζω την Καλαμάτα λόγω δουλειάς εδώ και χρόνια, υπάρχουν σημεία στα οποία ποτέ δε βρέθηκα, σημεία που πιθανόν πολλοί ακόμα να αγνοούν…
Ίσως, βέβαια, να είναι αυτή η άγνοια που τα κάνει πραγματικά μοναδικά.
Όταν, λοιπόν, τα Παιδικά Χωριά SOS μας κάλεσαν σε συνέντευξη Τύπου για το Κέντρο Επαγγελματικής & Οικογενειακής Υποστήριξης, η πρόσκληση ανέφερε ως διεύθυνση τη διασταύρωση των οδών Αγίου Ιωάννου και Βιλεαρδουίνου.
Η Αγίου Ιωάννου είναι γνωστή, όμως πού να βρίσκεται η Βιλεαρδουίνου;
Κι αφού ξεκίνησα να διασχίζω την πρώτη, μπήκα σε μιαν άλλη Καλαμάτα, μια Καλαμάτα στην οποία ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει.
Σε αυτή τη μεγάλη γειτονιά, που βρίσκεται νοτιοδυτικά του Κάστρου, πραγματικά χάνεσαι: όλη η περιοχή είναι πλακόστρωτη και μοιάζει εκπληκτικά με την Πλάκα.
Η διαφορά είναι ο κόσμος που θα συναντήσεις, καθώς και η κίνηση των αυτοκινήτων, που σε κάνει να απορείς.
Οι άνθρωποι που ζουν θα σου πουν «καλημέρα» και ας μη σε ξέρουν. Θα τους δεις να καθαρίζουν το δρόμο μπροστά στην πόρτα τους, καθώς και να περιποιούνται τα σπίτια τους. Σπίτια που, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, είναι καλοδιατηρημένα.
Όσο για τα αυτοκίνητα, είτε είναι παρκαρισμένα χαμηλά στην είσοδο αυτής της όμορφης γειτονιάς είτε είναι σε σημεία που δεν ενοχλούν.
Ενδεικτικά να αναφέρω ότι σε αυτή τη βόλτα, διάρκειας μιας ώρας περίπου, δε συνάντησα αυτοκίνητο να κυκλοφορεί και, φυσικά, δεν άκουσα κόρνα!
Αυτό που κυριαρχεί σε αυτή τη γειτονιά, είναι το άρωμα από τις λεμονιές, τα χρώματα των λουλουδιών, τα περιποιημένα σπίτια, αλλά και η ησυχία. Ίσως, τελικά, αυτή η ησυχία να είναι το «μαγικό» της περιοχής…
Δική μου πρόταση είναι να πάτε, αν δεν έχετε πάει, μια βόλτα σε αυτή την περιοχή και αφήστε την εικόνα να σας ταξιδέψει…
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Λίγο πριν κάποιος «χαθεί» στα πλακόστρωτα σοκάκια συναντά το Μουσείο Κυριακού, το οποίο στεγάζεται σε ένα επιβλητικό διατηρητέο κτήριο. Πίσω από αυτό το Κάστρο, ενώ δεξιά στη φωτογραφία ο δρόμος οδηγεί στο ναό της Υπαπαντής
Ανάμεσα στα σοκάκια υπάρχουν και πολλές μικρές εκκλησίες, όλες καλοδιατηρημένες, σε σημείο που να απορείς
Μία από τις μετρημένες στο ένα χέρι διόδους από τις οποίες μπορεί κάποιος να μπει στο σημείο, από την οδό Σπάρτης
Η μοναδική πλατεία που συναντήσαμε στη γειτονιά αυτή. Η μορφή της φαίνεται να μη δένει με όλη την περιοχή, ενώ σίγουρα χρειάζεται περιποίηση 
Ένα ξεχωριστό σπίτι που το σχήμα του προκαλεί εντύπωση, εξαιτίας της «μύτης» που σχηματίζει. Κάτω από αυτό γάτες, τις οποίες σε πολλά σημεία κάποιος θα συναντήσει
Τα σκαλιά του Ωδείου… γνώριμα σε πολλούς λόγω της Σχολής, καθώς και του Γυμνασίου που στεγαζόταν παλιότερα στο συγκεκριμένο κτήριο
Ένας ακόμα προσεγμένος ναός στη μικρή πλατεία μπροστά από το Ωδείο
