Μάχη για να επιβιώσει δίνει εδώ και καιρό το ΔΗΠΕΘΕΚ, κάτι που οι άνθρωποι του Δήμου Καλαμάτας δεν κρύβουν, και κάθε φορά που έρχεται στο προσκήνιο το συγκεκριμένο θέατρο, κάνουν έκκληση για βοήθεια από το κράτος.
Το πρόβλημα έχει προκύψει από την υποχρηματοδότηση στα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα όλης της χώρας. Ενδεικτικά, όπως ανέφερε χθες ο πρόεδρος της «Φάρις», πριν από μερικά χρόνια η επιχορήγηση άγγιζε τα 250.000 ευρώ, ενώ πλέον το ποσό έχει φτάσει στα 42.000 ευρώ.
Ο δήμαρχος Καλαμάτας από την πλευρά του εξέφρασε την αγωνία του για το μέλλον του θεάτρου, αλλά δήλωσε αποφασισμένος να το κρατήσει ζωντανό. Μάλιστα, θα συναντήσει την υπουργό Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, και θα συζητήσουν και για την υποστήριξη των ΔΗΠΕΘΕ.
Και χθες, πάντως, εκφράστηκε η πρόθεση το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο της Καλαμάτας να μετατραπεί σε θέατρο όλης της Περιφέρειας, αφού είναι το μοναδικό σε αυτή, και έτσι ίσως γίνει βιώσιμο.
Επίσης, έγινε γνωστό πως αγοράστηκε από το θεατρικό οργανισμό Altera Pars το έργο «Ο ήχος του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη αντί 20.000 ευρώ, ενώ γίνεται προσπάθεια να το παρακολουθήσουν οργανωμένα ομάδες ανθρώπων.
Από την πλευρά της, η Μίνα Χειμώνα δήλωσε χαρούμενη που θα ανέβει στο σανίδι της Κεντρικής Σκηνής Καλαμάτας, με μια παράσταση επίκαιρη, που γράφτηκε πριν από 30 χρόνια.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Μέσα σ’ ένα σπίτι μια μάνα συναντιέται με το γιο της, που έχει έναν ολόκληρο χρόνο να τον δει, ενώ έξω από αυτό επικρατεί πανηγυρική προεκλογική ατμόσφαιρα. Συγκοινωνούντα δοχεία; Ένας ήχος όπλου, που δεν ακούγεται ποτέ κι όμως θα ανατρέψει όλα τα γεγονότα μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
Ο Μιχάλης από την επαρχία, πρωτοετής φοιτητής, συζεί με μια νεαρή εργαζόμενη κοπέλα, τη Φανή. Ο Γιάννης, ο μικρός αδελφός της Φανής, μπλέκει σε μια περίεργη υπόθεση με ένα παράνομο όπλο. Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, η μητέρα του Μιχάλη, η Κάτια, που έζησε στην επαρχία, παγιδευμένη σε επιλογές που δεν επιθυμούσε, έρχεται στην Αθήνα για να ψηφίσει. Συναντά το δεκαοχτάχρονο γιο της καθώς και άλλα πρόσωπα. Από την παλιά της φίλη Μαρίκα, μαθαίνει πως ο Μιχάλης δεν έχει πατήσει στη Σχολή, πως ετοιμάζεται να φύγει για την Αμερική και πως η Φανή είναι έγκυος. Η Κάτια, στην προσπάθειά της να ελέγξει την κατάσταση, έρχεται αντιμέτωπη με το γιο της, μέσα σε μια προεκλογική παράνοια… «Ένα περίστροφο/ που εκπυρσοκρότησε/μέσα σύννεφο/ από καρδιές».

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Η παράσταση διαδραματίζεται στη σημερινή εποχή, αν και το θεατρικό έργο γράφτηκε το ’85, με φόντο το προεκλογικό κλίμα και τη συνθηματολογία της εποχής.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι το έργο παραμένει επίκαιρο και εμβληματικό: τα ίδια ζητήματα, οι ίδιες απορίες για τη ζωή, τα αιώνια αναπάντητα ερωτήματα. Άνθρωποι μπερδεμένοι, εγκλωβισμένοι στο παρόν τους, με το μέλλον τους αβέβαιο και τις φιλικές, ερωτικές ή οικογενειακές τους σχέσεις προβληματικές…
Και όλα αυτά μέσα σε ένα προεκλογικό κλίμα που επηρεάζει την ένταση, το ρυθμό, τη ροή και δράση του έργου, παραπέμποντας στο σημερινό πολιτικό τοπίο.
Στην ιστορία των «μεγάλων» πρωταγωνιστών, εντάσσεται ο μικρόκοσμος των απλών ανθρώπων, σε μια εποχή που η ιδεολογία δεν μπορεί να κατευνάσει την υπαρξιακή αγωνία. Όλα εξελίσσονται γρήγορα, μέσα σε μια μόλις μέρα, με έναν καταιγιστικό ρυθμό.
Το έργο σημαδεύει, σαν όπλο, τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα με τη σκληρή, ευθύβολή του ειλικρίνεια.
Πώς ένα όπλο μπορεί να σκορπίσει το θάνατο χωρίς να εκπυρσοκροτήσει;
Οι ήρωες βρίσκονται στα όρια νευρικής κρίσης, εξαιτίας της κρίσιμης πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα… Τα πρόσωπα βρίσκονται στο μεταίχμιο – δίνουν την εντύπωση ότι αιωρούνται ανάμεσα στο πριν και το μετά, ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο. Στέκονται μονίμως αναποφάσιστα και ονειρεύονται να ζήσουν μια «τρομερή» πράξη, που θα τα ανυψώσει πάνω από τη μιζέρια της καθημερινότητάς τους…
Το έργο σηματοδότησε την τελευταία σκηνοθετική δουλειά του Κάρολου Κουν, στο Θέατρο Τέχνης, το 1987, με τους Ρένη Πιττακή, Στράτο Τζώρτζογλου, Κλέωνα Γρηγοριάδη, Μίμη Κουγιουμτζή κ.ά.
«Ο ήχος του όπλου», όπως έλεγε ο ίδιος ο ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης στην τελευταία συνέντευξή του («Το Βήμα», 8.2.1987), «δεν ακούγεται ούτε μία φορά στη σκηνή. H συχνή αναφορά στο αντικείμενο αυτό που σκοτώνει, εισβάλλει βίαια στο φανταστικό κόσμο των ηρώων του έργου και το μήνυμα που εκτοξεύεται από την κοίτη της γλώσσας είναι μια συνεχής απειλή…».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά: Altera Pars
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα
Μουσική επιμέλεια: Πέτρος Νάκος
Επιμέλεια σκηνικού: Δέσποινα Χειμώνα
Κινησιολογία: Ελβίρα Μπαρτζώκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Κοντού
Φωτογραφίες: Κώστας Αβραμηλάς /Κώστας Δελχάς /Τζίνα Σταύρου

Διανομή
Κάτια: Μίνα Χειμώνα
Μαρίκα: Λιάνα Παρούση
Φανή: Έφη Κιούκη
Μιχάλης: Πάνος Νάτσης
Γιαννούκος: Τάσος Περάκης

Κεντρική Σκηνή ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας κάθε Παρασκευή-Σάββατο 21:15 και Κυριακή 18:15
Πληροφορίες /Κρατήσεις: 27210-82616 και 6983581023

Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό: 10 ευρώ. Φοιτητικό/ Άνεργοι/Ομάδες: 8 ευρώ

Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση