Νέος, δυναμικός και ταλαντούχος. Ο ηθοποιός Πάνος Νάτσης βρίσκεται ακόμη στην αρχή της καλλιτεχνικής του πορείας και όμως η θεατρική του ερμηνεία συγκινεί και μαγνητίζει. Όσοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση «Ο ήχος του όπλου» που έκανε πρεμιέρα στις 11 Φεβρουαρίου στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, θα το έχουν ήδη διαπιστώσει. Όσοι δεν πρόλαβαν, απομένουν ακόμη έξι παραστάσεις για να απολαύσουν το νεαρό ερμηνευτή σε έναν απαιτητικό και ανήσυχο ρόλο.
Ο ίδιος με ιδιαίτερη απλότητα και ευγένεια δέχτηκε να μας μιλήσει για το έργο που πρωταγωνιστεί, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του γύρω από το επάγγελμα του ηθοποιού, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια:
-Γιατί ηθοποιός;
Με γοήτευσε το γεγονός ότι θα μπορούσα να υποδυθώ πολλούς χαρακτήρες και να μπω σε διαφορετικές καταστάσεις. Με ιντρίγκαρε όλο αυτό και ήθελα να το δοκιμάσω.
-Συναισθήματα όταν ανεβαίνεις στη σκηνή;
Νομίζω πιο μικρός είχα άγνοια κινδύνου και δε με άγχωνε το ότι υπήρχε κόσμος κάτω απ’ τη σκηνή που με κοιτούσε. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ταχυκαρδία, αλλά πλέον είναι η δουλειά μου. Λαμβάνω υπόψη μου το κοινό φυσικά, θέλω να του πω την ιστορία μου, αλλά παράλληλα το ευχαριστιέμαι.
-Το θέατρο επηρεάζει την κοινή γνώμη;
Θέλω να πιστεύω πως ναι. Έστω και ένας να επηρεαστεί, και αν μάλιστα δεν ντραπεί και στο εκδηλώσει μετά την παράσταση, το συναίσθημα είναι μοναδικό.
-«Ο ήχος του όπλου» στοχεύει κάπου βαθύτερα;
Κυρίως, πιστεύω, θέλει να προβάλει μια οικογενειακή κατάσταση σε ένα φόντο έντονα πολιτικό. Το 1985 που διαδραματίζονται τα γεγονότα, οι άνθρωποι, όπως και σήμερα, πίστευαν ότι ένα πολιτικό πρόσωπο, ο Ανδρέας Παπανδρέου στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Να φέρει την ελπίδα, το καινούριο, το διαφορετικό και να γίνει ο σωτήρας που θα λύσει όλα τα προβλήματα. Δεν είναι όμως έτσι. Προβλήματα σε μια οικογένεια θα υπάρχουν πάντα. Δεν πρέπει, όμως, να ζορίζουμε πολύ τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία.
-Κάποιες φορές δε χρειάζεται ένα όπλο για να σκοτώσει έναν άνθρωπο, αρκούν τα αδιέξοδα και τα προβλήματα λόγω των δύσκολων συνθηκών. Έτσι δεν είναι;
Φυσικά, οι κοινωνικοπολιτικές και οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες επηρεάζουν όλο τον κόσμο. Αυτό που με είχε συγκινήσει όταν είχα πρωτοδιαβάσει το έργο, ήταν οι ιδιαίτερες και έντονες σχέσεις των χαρακτήρων. Ο ήχος του όπλου στο έργο δεν ακούγεται ποτέ και παρ’ όλα αυτά προκαλεί μιαν έκρηξη στη συμπεριφορά των προσώπων. Θυμίζει την κατάσταση που ζούμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Μέσα στον πανικό και το στρες που βιώνουμε λόγω της κρίσης, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που μας παρουσιάζονται με ηρεμία και τα γεγονότα αποκτούν χειρότερη τροπή. Παρότι το έργο γράφτηκε πριν από 30 χρόνια, δεν πιστεύω ότι έχουν αλλάξει και πολλά μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε κάλλιστα η οικογένεια που πρωταγωνιστεί στην παράσταση να είναι μια σύγχρονη ελληνική οικογένεια.
-Υπάρχει μυστική συνταγή για μια ευτυχισμένη οικογένεια;
Η ειλικρίνεια, η ψυχραιμία στις δυσκολίες και ο διάλογος. Να ακούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον.
-Ονειρεύεσαι να κάνεις οικογένεια;
Στο μέλλον ίσως. Είμαι μικρός ακόμα (γέλια).
-Ο Μιχάλης στο έργο εμφανίζεται αρκετά αντισυμβατικός και αντιδραστικός. Ταυτίζεσαι ως Πάνος με το ρόλο;
Πιστεύω ότι ο πιο αντιδραστικός είναι ο Γιαννούκος, ο φίλος του Μιχάλη. Ο Μιχάλης αντιδρά, αλλά παράλληλα είναι αυτός που θέλει να φύγει από τα προβλήματα και όχι να τα αντιμετωπίσει. Εγώ σε αυτό δεν ταυτίζομαι. Προσπαθώ να δίνω λύσεις όσο πιο άμεσα γίνεται. Πιο μικρός ήμουν αρκετά αντιδραστικός, τώρα προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα λίγο πιο σφαιρικά.
-Έχουν υπάρξει στιγμές στη ζωή σου που θέλησες να τα παρατήσεις όλα και να φύγεις, όπως ο Μιχάλης, για Αμερική;
Πολλές φορές το έχω σκεφτεί. Ακόμη και όσον αφορά στο θέατρο, έχω σκεφτεί να πάω Παρίσι, Λονδίνο, Μόσχα, για να αναζητήσω κάτι καλύτερο σε σπουδές και εργασία για κάποιο διάστημα. Στο κομμάτι της δουλειάς, βέβαια, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τα καταφέρω, γιατί το όπλο του ηθοποιού είναι ο λόγος του και δεν αρκεί απλά να ξέρεις μια γλώσσα, πρέπει να σκέφτεσαι σαν Γάλλος, σαν Άγγλος, σαν Ρώσος. Ίσως αυτό με έχει αποτρέψει.
-Η οικογένειά σου στηρίζει τις επιλογές σου; Συμφώνησε με την επαγγελματική σου επιλογή;
Όταν ήμουν μικρός, με παρότρυναν να σπουδάσω γιατρός, δικηγόρος, όπως κάθε κλασική ελληνική οικογένεια. Ήθελαν να έχω μια σταθερή δουλειά με λεφτά. Στην πορεία, όταν ανακοίνωσα την απόφαση να γίνω ηθοποιός, το πήραν πολύ ζεστά, τόσο που δεν το περίμενα. Με στήριξαν ψυχολογικά.
-Επαγγελματικό σου όνειρο;
Ιδανικά ονειρεύομαι σε 10 χρόνια να γυρνάω τον κόσμο και να κάνω ντοκιμαντέρ. Με γοητεύουν τα ταξίδια. Στο κομμάτι του θεάτρου και της υποκριτικής, θα ήθελα να παίξω στην Επίδαυρο.
-Υπάρχουν μέχρι στιγμής έργα και συνεργασίες που έχεις ξεχωρίσει;
Ναι. Η πρώτη μου δουλειά εκτός σχολής, η παράσταση «Μαύρη ζάχαρη», που έχει ως κεντρικό θέμα τα ναρκωτικά και τις σχέσεις εθισμού. Ήταν εξαιρετικό το συναίσθημα και η αποδοχή που λάμβανες από τον κόσμο.
Μετά ξεχωρίζω τη μικρού μήκους ταινία «3.000», ίσως επειδή ήταν η πρώτη μου κινηματογραφική δουλειά. Τη θυμάμαι ως μια μοναδική εμπειρία. Γενικά θα ήθελα να εξερευνήσω λίγο περισσότερο τον κινηματογράφο.
-Και η τηλεοπτική σου συμμετοχή στη σειρά του Alpha «Αστέρας Ραχούλας»;
Στην αρχή ήμουν αρκετά επιφυλακτικός με την τηλεόραση. Το κλίμα, όμως, στα γυρίσματα είναι ιδανικό και δεν το έχω μετανιώσει. Ένας λόγος που συμμετείχα στη σειρά ήταν η επαφή και η συνεργασία μου με μεγάλους ηθοποιούς, οι οποίοι μάλιστα είναι πολύ ανοιχτοί και πολύ δοτικοί.
-Επόμενος σταθμός μετά την Καλαμάτα;
Μάλλον «Ο ήχος του όπλου» δε θα ανέβει σε άλλη πόλη. Ετοιμάζουμε, όμως, μια ταινία μες στην βδομάδα που θα σκηνοθετήσει ο Θανάσης Τότσικας, με γυρίσματα σε Αθήνα και Μύλο.
Παίξαμε μαζί το παιχνίδι των λέξεων…
-Θυμός;
Φασίστες
-Φόβος;
Μοναξιά
-Μίσος;
Πόλεμος
-Αγάπη;
Γυναίκα
-Έρωτας;
Δύσκολος
-Μια ευχή για το 2017;
Να διατηρήσουμε τη νηφαλιότητά μας
Πες μας κάτι για την Καλαμάτα…
Η Καλαμάτα είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Μου άρεσε η φιλοξενία και το καλό φαγητό και θα ήθελα πολύ να ξαναέρθω, είτε παίζοντας σε μια νέα παράσταση είτε και ως απλός επισκέπτης.
Το έργο παίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15 μ.μ. και Κυριακή 6.15 μ.μ.
Για κρατήσεις: 27210 82616, 6983-581023. Εισιτήρια: 10 ευρώ και 8 το ανέργων.
Παίζουν ακόμη οι ηθοποιοί Μίνα Χειμώνα, Λιάνα Παρούση, Έφη Κιούκη, Τάσος Περάκης.
Τα σκηνικά είναι της “Altera pars”, οι φωτισμοί του Παναγιώτη Μανούση, τα κοστούμια και η επιμέλεια σκηνικού της Δέσποινας Χειμώνα. Την κινησιολογία έκανε η Ελβίρα Μπαρτζώκα και βοηθός σκηνοθέτη ήταν η Αγγελική Κοντού.
Της Αλέξιας Σταμάτη
