Φουντώνει ολοένα, η ανησυχία των Μεσσήνιων ελαιοπαραγωγών για το φετινό πρόγραμμα καταπολέμησης του δάκου, καθώς αν και ο Ιούλιος μπήκε, οι διαγωνιστικές διαδικασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί και σαφή ημερομηνία έναρξης των ψεκασμών, κανείς δεν μπορεί να δώσει.
Το θέμα τέθηκε ως κατεπείγον στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Οιχαλίας, ενώ εκδόθηκε ψήφισμα για την ανησυχητική καθυστέρηση που έχει σημειωθεί φέτος. Μάλιστα, με το ψήφισμά του, ο Δήμος ζητά την αρμοδιότητα της δακοκτονίας, επιρρίπτοντας ευθύνες στο Υπουργείο και στις Υπηρεσίες που διαχειρίζονται τη δακοκτονία και όχι στην έλλειψη πόρων, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.
Συμπληρωματική χρηματοδότηση
Η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος έναρξης των ψεκασμών κατά του δάκου, ενώ ακόμα δεν έχει δοθεί απάντηση για το τι θα γίνει με τη συμπληρωματική πίστωση που εγκρίθηκε για τη Μεσσηνία και την εφαρμογή του προγράμματος. Μέχρι στιγμής, αυτή δεν έχει συμπεριληφθεί στους διαγωνισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη και οδεύουν προς ολοκλήρωση.
Πάντως, το ψήφισμα της Οιχαλίας που εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία είναι ιδιαίτερα επικριτικό για τον τρόπο που χειρίζονται οι αρμόδιες υπηρεσίες το θέμα και κάνει λόγο για «γενική παθογένεια του δημόσιου τομέα».
Ψήφισμα
Το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Οιχαλίας εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία και έχει ως εξής:
«Με βάση τα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, αλλά και άλλων περιοχών της χώρας με ανάλογες ανησυχίες και δημοσιεύματα για τα θέματα δακοκτονίας, το Δ.Σ. Οιχαλίας εκφράζει τις ανησυχίες του για την τύχη του μοναδικού σχεδόν, αλλά και δυναμικότερου προϊόντος του τόπου μας.
Φοβάται επανάληψη του φαινομένου της καταστροφής της ελαιοκομικής περιόδου του 2016, που κατεστράφη και υποβαθμίστηκε το σύνολο σχεδόν της παραγωγής ελαιολάδου του τόπου μας.
Έχει γίνει πλέον συνείδηση ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του είναι ανήμποροι να φέρουν σε πέρας ένα τόσο δύσκολο έργο.
Το Υπουργείο Γεωργίας και οι κατά τόπον Υπηρεσίες του είναι ανήμπορες να καταπολεμήσουν το δάκο, διότι πάσχουν από τη γενική παθογένεια του Δημόσιου Τομέα και δεν είναι αποτέλεσμα ελλείψεως πόρων, που συνήθως επικαλούνται οι πάσης φύσεως αρμόδιοι.
Και περισσότεροι πόροι εάν διατεθούν, εάν δεν αλλάξει ο τρόπος ελέγχου και διαχείρισης, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Και θα παρατηρηθεί ξανά το φαινόμενο ότι οι παραγωγοί, που είναι εκείνοι που πληρώνουν το μάρμαρο να παραμένουν απροστάτευτοι και να βλέπουν την παραγωγή τους να καταστρέφεται και ας πληρώνουν την συμμετοχή τους, με την παρακράτηση που είναι αναγκαστικού χαρακτήρα.
Μετά απ’ αυτά και άλλα πολλά που ξεφεύγουν της ανάλυσης του παρόντος ψηφίσματος γίνεται φανερό πως είναι αναγκαίο να αλλάξει ο τρόπος καταπολέμησης της νόσου της ελιάς, με αλλαγή της υφιστάμενης λειτουργίας, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι ο σημερινός τρόπος είναι αναποτελεσματικός.
Προτείνουμε το κεντρικό κράτος, δηλαδή το Υπουργείο Γεωργίας να μεταφέρει τις αρμοδιότητες και του πόρους σε άλλο φορέα, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τους
δήμους που θα ασκούν την διαχείριση και τον έλεγχο, σε συνεργασία με τις ομάδες παραγωγών κάθε δημοτικού διαμερίσματος, που θα αναλάβουν το έργο των σημερινών εργολάβων της δακοκτονίας, που δρούν σήμερα ανεξέλεγκτα και αναποτελεσματικά».
Της Βίκυς Βετουλάκη
