Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια αναπάντεχα θαυμάσια παράσταση στο θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης. Η συγκεκριμένη παράσταση, που ήταν άρτια απ’ όλες τις απόψεις – σκηνοθεσία, ερμηνείες, μουσική, κίνηση – και πλήρως εναρμονισμένη με τη μαγική αύρα του αρχαίου θεάτρου, δεν ήταν μια συνηθισμένη επαγγελματική παραγωγή, μα επρόκειτο για μία σπουδαστική παράσταση, που παρουσιάζει σε δραματοποιημένη μορφή υλικό από το τέταρτο βιβλίο της ιστορίας του Θουκυδίδη, όπως το έχει ανθολογήσει και επιμεληθεί ο θεατρικός συγγραφέας και δάσκαλος δραματουργίας, Γιάννης Λιγνάδης.
Οι περισσότεροι από τους θεατές, επιφυλακτικοί στην αρχή, αφέθηκαν με συγκίνηση στο θαυμάσιο δώρο που μας έκαναν αυτά τα παιδιά, που δεν είναι άλλο από την πρωτόγνωρη (τουλάχιστον για μένα) εμπειρία δραματουργικής αφήγησης ιστορικών γεγονότων, με όχημα το ταλέντο και το πάθος τους, την κρυστάλλινη εκφορά του λόγου, την αναβλύζουσα θεατρικότητα από κάθε εκατοστό του κορμιού τους, καθώς κατάφεραν να αναπαραστήσουν με τα σώματά τους, όχι μόνο τις σκηνές του πολέμου, την ένταση της μάχης και την απόγνωση της ήττας, μα μετέδωσαν στο κοινό με τρόπο που δεν περιγράφεται με λέξεις, την αδιαμφισβήτητη ματαιότητα του πολέμου σε κάθε εποχή, το αδιαφιλονίκητο αδιέξοδο της βίας, την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου για ειρήνη και ελευθερία.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους συντελεστές, τον καθηγητή Πέτρο Θέμελη, το σκηνοθέτη Γιάννη Παναγόπουλο και, φυσικά, το ΔΙΑΖΩΜΑ, που μας χάρισε αυτή την εμπειρία.
Ελένη Κοφτερού
Μια αναπάντεχα θαυμάσια παράσταση στο Θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης
