Στα όρια της ανοχής της έχει φθάσει, όπως όλα δείχνουν, η τοπική κοινωνία στην περιοχή της Αγίας Τριάδας στην Καλαμάτα με την κατάσταση που επικρατεί στον παράνομο καταυλισμό των αθίγγανων
«Η συγκεκριμένη κατάσταση, που κρατά χρόνια τώρα, γίνεται οργανωμένα και απαιτεί συγκεκριμένες συνθήκες ανοχής και αποσιώπησης για να ευημερήσει, πράγμα που συμβαίνει», μας είπαν πολίτες που επικοινώνησαν με την εφημερίδα μας.
Αποκορύφωμα ήταν ένας ακόμα… γάμος, την περασμένη Κυριακή, ο οποίος κράτησε μέχρι τις 7.30 την άλλη ημέρα, εν μέσω μουσικής στη διαπασών, βεγγαλικών και πυροβολισμών (;). Τέτοια γεγονότα, όμως, δεν είναι το μοναδικά, αφού συνέχεια καταγράφονται στην περιοχή ανάλογα σοβαρά περιστατικά.
Για όλη αυτή τη γνωστή κατάσταση είναι ενημερωμένη τόσο η Αστυνομία όσο και η αρμόδια Εισαγγελία, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει το παραμικρό. Η ιδιόμορφη ανοχή έχει φτάσει τους πολίτες που διαμένουν εκεί στα όριά τους, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν τι θα πρέπει να κάνουν. Να σηκωθούν να φύγουν από τα σπίτια τους ή να φτάσουν σε πράξεις που θα τους οδηγήσουν στη φυλακή;
Βέβαια, με παρέμβασή του από το 2015 ο Συνήγορος του Πολίτη είχε επισημάνει ότι «με σωστές παρεμβάσεις, με τη διασφάλιση του μη αποκλεισμού της, η κοινότητα αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει μια ξεχωριστή γειτονιά της πόλης της Καλαμάτας, όπως π.χ. είναι σήμερα η συνοικία Νέα Σμύρνη της Λάρισας.
Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει ότι οι κάτοικοι της Αγίας Τριάδας θα θεωρούνται, ανεξάρτητα από τα οικονομικά ή κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, λόγω των υφιστάμενων μέχρι σήμερα δομικών πρακτικών αποκλεισμού τους, ως αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας της Καλαμάτας.
Επιπρόσθετα η λύση αυτή απαιτεί να γίνουν οι απαραίτητες διευθετήσεις και παραχωρήσεις ώστε να παραμείνουν στην περιοχή Αγ. Τριάδα, στο χώρο στον οποίο είναι εγκατεστημένοι από τριακονταετίας, εφόσον βεβαίως διασφαλιστεί ότι αυτό είναι εφικτό και εφαρμόσιμο.
Ο σχεδιασμός της γειτονιάς θα μπορούσε να προβληθεί και τουριστικά ως “τσιγγάνικη”, αλλά και ως παράδειγμα αποδοχής από την ελληνική κοινωνία διαφορετικών πολιτισμικών/εθνοτικών ομάδων που την αποτελούν στον κύριο κοινωνικό της ιστό, αντί της εκ νέου απώθησής τους, επίσημα, στο περιθώριο».
Σε κάθε περίπτωση, το χρονίζον πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα τόσο για τη βελτίωση των συνθηκών διαμονής των αθιγγάνων όσο και για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των υπολοίπων κατοίκων. Επιτέλους, οι αρμόδιοι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους κι ας προχωρήσουν άμεσα σε μέτρα και πρακτικές που θα βάλουν ένα τέλος στην κατάσταση που επικρατεί.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη