Τα ταξίδια του «Θάρρους» στους Καλαματιανούς του εξωτερικού ξεκινούν και πάλι.
Αυτή τη φορά μεταφερόμαστε στην Ολλανδία.
Εκεί μας υποδέχεται η Σίσσυ Δρέτα, μια Καλαματιανή που σπούδαζε στην ΑΣΟΕΕ και έφυγε για ένα τρίμηνο με πρόγραμμα Erasmus για την Ολλανδία.
Τελικά, η χώρα την κέρδισε και, αφού της προτάθηκε δουλειά, αποφάσισε να μείνει μόνιμα.
Μάλιστα, δεν κάνει σκέψεις για επιστροφή, αφού δηλώνει «ξενομανής», ωστόσο η Καλαμάτα πάντα γυρνά στο μυαλό της…
Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Στην Ολλανδία ήρθα πριν από ένα χρόνο. Η ιδέα αρχικά ήταν για τρεις μήνες με ένα απλό Erasmus. Όμως, γρήγορα αγάπησα τη χώρα και δέθηκα με τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να πω ότι η απόφαση ήταν δύσκολη, γιατί ξεκίνησε ως μια εκδρομή.
Σίγουρα, αν εξαρχής έπρεπε να πω το «ναι» σε ένα τόσο μεγάλο βήμα, ίσως να μην το είχα αποφασίσει τόσο εύκολα.
Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Για να είμαι ειλικρινής, όταν μου ήρθε η πρόταση, δεν είχα στο μυαλό μου το εξωτερικό. Συζητώντας με φίλους για την τότε επαγγελματική μου κατάσταση, πρόεκυψε και η ιδέα της συνεργασίας.
Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Οι Ολλανδοί ως λαός, από τη φύση τους, είναι φιλόξενοι και δέχονται όσους έρχονται σε αυτή τη χώρα να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Φυσικά, η όλη κατάσταση με την εικόνα που βγάζει η Ελλάδα προς τα έξω τούς δημιουργεί διάφορα λανθασμένα στερεότυπα. Παρ’ όλα αυτά, είναι διατεθειμένοι να αναθεωρήσουν.
Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Αν μπορούσα να μεταφέρω κάτι από την ολλανδική κουλτούρα στην ελληνική, αυτό θα ήταν σίγουρα η τάξη και η οργάνωση που διέπουν αυτό το λαό.
Πραγματικά, σκεπτόμενη αυτές τις δύο χώρες, μου έρχεται στο μυαλό ο μύθος του τζίτζικα και του μέρμηγκα.
Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί τη χώρα που βρίσκεσαι…
Αν έρθει κάποιος στην Ολλανδία, σίγουρα αυτό που θα του προτείνω είναι να μην πέσει στην παγίδα των τυπικών τουριστικών σημείων της πρωτεύουσας. Η Ολλανδία είναι μια χώρα με υπέροχα τοπία και πολιτιστικά αξιοθέατα.
Αν πρέπει να διαλέξω τρία, νομίζω θα είναι οι ανεμόμυλοι του Κίντερνταϊκ ή του Ζάανταμ, η κλειστή αγορά του Ρόττερνταμ και η μικρή Βενετία του βορρά, το Giethoorn.
Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Από την Καλαμάτα είναι πολλά αυτά που μου λείπουν. Φυσικά μου λείπει η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Πέραν αυτού, όμως, πολλά είναι αυτά που μου λείπουν από την Καλαμάτα ως πόλη. Οι βόλτες στη Ναυαρίνου, το άραγμα στην παλιά πόλη, το να βγω το πρωί από το σπίτι και να λέω «καλημέρα» στη γειτονιά, ο καφές που ξεκινά για πέντε λεπτά και καταλήγει πέντε ώρες και, φυσικά, η μαγική θέα από τη Βέργα. Πράγματα που, όταν ήμουν στην Καλαμάτα, θεωρούσα δεδομένα.
Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καθόλου το ενδεχόμενο της επιστροφής. Κι όχι γιατί δεν αγαπώ εξίσου τη χώρα μου, είμαι ξενομανής, «προδότες» όπως μας χαρακτήρισαν πρόσφατα. Απλά εδώ έχω βρει έναν τρόπο ζωής που πραγματικά με εκφράζει.
Γνωρίζετε κάποιον Καλαματιανό του εξωτερικού;
Αν έχετε κάποιον συγγενή ή φίλο ή και εσείς ζείτε στο εξωτερικό, επικοινωνήστε μαζί μας για να μας ταξιδέψετε στη νέα σας ζωή.
Στείλτε μας στο tharros1899@gmail.com ή στη σελίδα του «Θάρρους» στο Facebook και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας.
Των Κώστα Γαζούλη- Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
