Οι Μεσσήνιοι, όταν μιλάμε για τον τόπο μας, μέσα στα πολλά καλά που αραδιάζουμε είναι και η πολιτιστική μας κληρονομιά. Κι ενώ κανονικά θα έπρεπε να τη φυλάμε ως κόρη οφθαλμού, η πραγματικότητα είναι τραγική. Τελευταίο παράδειγμα η Καστάνια, ένα πανέμορφο γραφικό χωριό, με σπάνια μνημεία που χρονολογούνται από τον 9ο αιώνα.
Το οδοιπορικό μας
Το προηγούμενο διάστημα φιλοξενήσαμε μια παρέα φίλων από την Αυστραλία. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μας ζήτησαν είναι μια επίσκεψη στην Καστάνια, αφού είχαν μάθει για τη βράβευση της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου από το θεσμό EUROPA NOSTRA. Πάντα ένα ταξίδι στη Μάνη σου ξυπνάει τις αισθήσεις. Δεν πρόλαβαν να μας το πουν και ήδη είχαμε σχεδιάσει το ταξίδι. Καρδαμύλη για μπάνιο και φαγητό και μετά κατευθείαν για Καστάνια. Εμείς γεμάτοι θαυμασμό, οι επισκέπτες μας με…ξαναμμένες τις αισθήσεις, αδημονούσαμε να φτάσουμε στο χωριό. Αλλοίμονο.
Τα συναισθήματά μας στο τέλος του οδοιπορικού “πνίγηκαν” από την ομορφιά των μνημείων, αλλά και από την αδιαφορία και την πολιτική εγκατάλειψης της Δημοτικής Αρχής, ενός θαυμάσιου χωριού.
Προβλήματα
Η πρώτη εντύπωση ήταν κάπως περίεργη. Ψάχναμε για την ενημερωτική ταμπέλα που θα μας οδηγούσε άνετα στο χωριό, αλλά δεν τη βρίσκαμε. Με δυσκολία καταφέραμε και προσανατολιστήκαμε. Πρώτη εικόνα: Τριακόσια (300) μέτρα περίπου στο αριστερό μας χέρι, αντικρίσαμε ένα οικόπεδο, το οποίο είχε μεταβληθεί σε…νεκροταφείο από παλιοσίδερα. Αναρωτήθηκα γιατί η Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας, η Δημοτική Αρχή, έχουν αφήσει την κατάσταση αυτή. Εικόνα δεύτερη: Μετά από πενήντα (50) έως εκατό (100) μέτρα αντικρίσαμε ένα κιόσκι, που κάποτε είχε χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκό πρόγραμμα στα πλαίσια ανάπλασης του χωριού. Αντί για κιόσκι, όμως, βρήκαμε κάτι σανίδες διασκορπισμένες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στον απέναντι αγροτικό δρόμο, είδαμε κι ένα μπαζωμένο ρέμα με προϊόντα από οικοδομικές εργασίες.
Δεν το βάλαμε κάτω και συνεχίσαμε. Μετά από κάποια μέτρα, στη διασταύρωση Καστάνια – Σαϊδόνα πατάγαμε σε πέτρες μεγάλου μεγέθους που έκλειναν τη διάβαση του καλντεριμιού που οδηγεί στο χωριό. Δίπλα μας ένα ακόμα μπαζωμένο ρέμα. Αλήθεια, σε λίγο που θα αρχίσουν οι βροχές τι άραγε θα συμβεί;
Στο χωριό
Μπαίνοντας στην Καστάνια για να επισκεφθούμε τα μνημεία βλέπουμε δίπλα από το ναό του Αγίου Νικολάου έναν σπασμένο αγωγό άρδευσης, που μας έκανε τη ζωή δύσκολη. Δεν το βάλαμε κάτω. Η πρώτη ανάσα ικανοποίησης ήταν ο Άγιος Νικόλαος με το καταπληκτικό του τέμπλο. Η διατήρησή του δίνει εύσημα στην Εφορεία Αρχαιοτήτων.
Μετά από λίγα μέτρα είδαμε να δεσπόζει και ο Άγιος Πέτρος. Εκπληκτικό το έργο αναστήλωσης, χάρις στη δωρεά της οικογένειας Θανάση Μαρτίνου, αλλά και στο έργο της Εφορείας. Ειλικρινά είναι δύσκολο να ξεκολλήσει κανείς από ένα τόσο θαυμάσιο μνημείο εκκλησιαστικής τέχνης.
Ζαλισμένοι από την ομορφιά, έπρεπε να κάτσουμε κάπου να ξεκουραστούμε, αλλά και να μοιραστούμε τις εντυπώσεις μας. Ρωτώντας βρήκαμε ένα μαγαζί, από το οποίο γύρω του έτρεχαν κρυστάλλινα νερά.
Το ταξίδι ουσιαστικά είχε τελειώσει για τους επισκέπτες μας, αλλά προσωπικά ήθελα να βρω την πηγή που πηγάζουν αυτά τα νερά. Έφτασα, λοιπόν, στο υδραγωγείο, ένα κτίσμα που δεν ταιριάζει αισθητικά σε καμία περίπτωση με το όλο περιβάλλον του χωριού. Αυτό, όμως, ήταν το μικρότερο κακό. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι το φρεάτιο ήταν έρμαιο των διαθέσεων του καθενός, αφού ήταν πολύ εύκολο να το ανοίξω.
Σκέφτηκα, αν είναι δυνατόν ένας τέτοιος χώρος από τον οποίο υδρεύεται το χωριό να είναι αφύλακτος! Ταράχτηκα, νευρίασα, σκέφτηκα να καταγγείλω το γεγονός στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Από την άλλη έψαξα να βρω τον υπεύθυνο του χωριού και να του αναφέρω το γεγονός, μαζί με τις ευθύνες που κουβαλάει, έστω και από αμέλεια. Η παρέα ήθελε να φύγουμε και η προσπάθειά μου έμεινε στη μέση.
Η καταγραφή, όμως, των γεγονότων είναι μια ευκαιρία για όλους τους υπεύθυνους να σοβαρευτούν και από τις παρατάξεις της Αντιπολίτευσης να ζητήσουν εξηγήσεις από τη Δημοτική Αρχή στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Σ.Σ. Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν φωτογραφίες που επιβεβαιώνουν την αλήθειά τους. Για το ρεπορτάζ, όμως, αποφασίσαμε να δείξουμε την όμορφη πλευρά της Καστάνιας…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
