Το νερό… νεράκι θα πουν όσοι δεν πληρώνουν τη ΔΕΥΑΚ

Το νερό… νεράκι θα πουν όσοι δεν πληρώνουν τη ΔΕΥΑΚ

Ξεκίνησε τη διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης των οφειλόμενων της
 
 
Και ξαφνικά έσκασε η…βόμβα. Όπως συνηθίζεται, χωρίς προειδοποίηση. Με θύματα “αθώα” και “ένοχα”. Για να κάνουμε το θέμα… λιανά, εδώ και τέσσερις περίπου μήνες η ΔΕΥΑΚ έχει αρχίσει… κυνήγι για να μαζέψει τα οφειλόμενα προς αυτήν από τους δημότες. Είτε από αυτούς που δεν έχουν πραγματικά είτε από αυτούς που έχουν, αλλά “κρύβονται” πίσω από τη δικαιολογία της κρίσης.
Σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου της ΔΕΥΑΚ Δημήτρη Βεργόπουλου στο “Θάρρος”, το σαφάρι ξεκίνησε, κατ’ αρχάς, για οφειλές από 1.000 ευρώ και πάνω. Η διαδικασία είναι… διακριτική και προειδοποιητική. Συνεργείο της ΔΕΥΑΚ κόβει προσωρινά το νερό, αφήνοντας ένα σημείωμα στο μετρητή του χρήστη, σε περίπτωση που δεν μπορούν να τον βρουν τηλεφωνικά. Ο οφειλέτης βρίσκει το σημείωμα και επικοινωνεί με τη ΔΕΥΑΚ. Για να έχει και πάλι νερό η βρύση του θα πρέπει να καταβάλλει το 30% της οφειλής και τα άλλα σε 12 άτοκες δόσεις. Κι αυτό γίνεται χωρίς να καταβάλλονται οι προσαυξήσεις από την καθυστέρηση.
Ο κ. Βεργόπουλος τόνισε ότι η επιχείρηση δεν είχε άλλο τρόπο να μαζέψει οφειλές 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων οι περισσότερες έρχονται από το παρελθόν.
“Η φιλοσοφία που μας οδήγησε στην παραπάνω απόφαση είναι διττή. Από τη μια, υπάρχουν 45.000 χρήστες που εκπληρώνουν κανονικά τις υποχρεώσεις τους και 5.000 που δεν πληρώνουν, είτε λόγω κρίσης είτε λόγω νοοτροπίας. Αυτό δεν είναι δίκαιο για τους συνεπείς καταναλωτές.
Από την άλλη πλευρά, η ΔΕΥΑΚ προκειμένου να υλοποιήσει μια σειρά από έργα, θα πρέπει να έχει στο ταμείο της χρήματα. Διαφορετικά δε γίνεται τίποτα. Έτσι, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε αναγκαστική είσπραξη. Μόλις ολοκληρωθεί ο έλεγχος για ποσά πάνω από 1.000 ευρώ, θα προχωρήσουμε και στις κατώτερες οφειλές”, συμπλήρωσε.
Από την άλλη πλευρά, ύστερα από ένα γρήγορο… σερφάρισμα στο διαδίκτυο διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης ανά την Ελλάδα οι οποίες εφαρμόζουν διαφορετικές πρακτικές για την είσπραξη των οφειλομένων τους. Οι περισσότερες χρησιμοποιούν τη ρύθμιση των εκατό (100) δόσεων που αποφασίστηκε πρόσφατα από το υπουργείο Εσωτερικών.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι μπορεί η πολιτική της αναγκαστικής είσπραξης να είναι σε γενικές γραμμές σωστή, πλην όμως η επιχείρηση θα έπρεπε να έχει προχωρήσει σε ανακοίνωση ενημέρωσης των καταναλωτών και όχι αιφνιδιαστικά να αρχίσει να μαζεύει χρήματα.
 
Του Αντώνη Πετρόγιαννη