Καθημερινά στο «Θάρρος» γράφουμε για τροχαία ατυχήματα, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε όχι. Το πιο εύκολο, που κάποιες φορές βέβαια ισχύει, είναι να μιλάμε για τεχνικά θέματα στο εκάστοτε σημείο ατυχήματος, καθώς και να ζητάμε τοποθέτηση φαναριών.
Τελικά, γιατί συμβαίνουν τόσα τροχαία στην πόλη; Τι φταίει; Υπάρχει τρόπος να μειωθούν;
Συναντήσαμε σχετικά τον Γιώργο Μπούρα, ένα δικαστικό πραγματογνώμονα τροχαίων ατυχημάτων, που μας μίλησε για την κατάσταση στην πόλη και τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί:
Κόμβοι… Γιατί δύσκολα λειτουργούν στην πόλη;
Έχω διαπιστώσει ότι δεν ξέρουμε να διαβάζουμε τις πινακίδες του ΚΟΚ. Μέχρι πρότινος ο κόμβος της Σπάρτης είχε ανάποδη τριγωνική ταμπέλα, η οποία σημαίνει ότι παραχωρείς την προτεραιότητα σε όποιον κινείται.
Πλέον η τριγωνική ταμπέλα βγήκε και μπήκαν Stop, ένα σήμα που γνωρίζουν οι οδηγοί από μικρή ηλικία, αλλά και πάλι στο σημείο έγινε τροχαίο. Αυτό συνέβη, γιατί κανένας μα κανένας δεν παραχωρεί την προτεραιότητα και δε σέβεται τον άλλον χρήστη της οδού. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους δρόμους και δεν είναι μόνο θέμα των πινακίδων και των κόμβων.
Το παραπάνω συμβαίνει, άλλωστε, και στις διασταυρώσεις που υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες. Εκεί, όλοι οι οδηγοί προσπαθούν να περάσουν και με το πορτοκαλί, ενώ κανονικά με το πορτοκαλί πρέπει ένας οδηγός να σταματά, αφού δεν έχει τη χρονική δυνατότητα να διασχίσει το δρόμο. Η δε διάρκειά του μέχρι να ανάψει το κόκκινο είναι μόλις 3 δευτερόλεπτα.
Γενικότερα οι κόμβοι αποτελούν μια καλή λύση, ενώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο καθένας έχει διαφορετική προτεραιότητα, κι αυτό φαίνεται καθαρά από τη σήμανσή τους. Ένα παράδειγμα της αξίας της ορθής χρήσης του κόμβου είναι εκείνο του αεροδρομίου: ενώ έχει την ίδια σήμανση με αυτού της Σπάρτης, εκεί δε γίνονται ατυχήματα, άρα δεν είναι θέμα σήμανσης, αλλά του οδηγού.
Αναφερθήκατε στον κόμβο της Σπάρτης. Πλέον τα ανάποδα τρίγωνα έφυγαν, έχει μπει παλλόμενο φανάρι, καθώς και προειδοποιητική σήμανση, τα τροχαία όμως συνεχίζονται. Μπορεί να γίνει κάτι άλλο στο σημείο, πέραν της μετατροπής σε ανισόπεδο κόμβο, κάτι που μοιάζει αδύνατο;
Είναι γεγονός πως ό,τι μπορούσε να γίνει με την υπάρχουσα μορφή του κόμβου, έχει γίνει και, μάλιστα, με το παραπάνω. Κατά τη γνώμη μου, στην παρούσα φάση δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Το ζήτημα είναι ότι δε δίδεται από τους οδηγούς η δέουσα σημασία. Ο Έλληνας έχει το κακό ελάττωμα, που παρατηρείται χρόνια τώρα, όταν βλέπει ευθεία, να θεωρεί ότι του ανήκει, χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να διαβάσει τα σήματα.
Το παλλόμενο φανάρι που μπήκε στο σημείο έχει ως στόχο να προειδοποιεί τον οδηγό ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος μπροστά του και να κόψει ταχύτητα. Όμως, ελάχιστοι κόβουν ταχύτητα και έτσι έχουμε τα γνωστά αποτελέσματα.
Τεχνικά υπάρχει ένα θέμα λόγω της ανηφορικής κλίσης στο σημείο, αλλά αυτό δεν περιορίζει τον οδηγό στο να βλέπει τι έχει μπροστά του. Συνήθως η κλίση είναι ελάττωμα ενός δρόμου, όταν αυτή μειώνει την ορατότητα, αλλά στο συγκεκριμένο σημείο δεν κόβει την ορατότητα.
Γενικότερα οι οδηγοί πρέπει να ξέρουν ότι ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος δεν είναι πάντα ασφαλής. Χρειάζεται ο οδηγός να προσέχει κι εκεί. Έτσι, πριν από λίγο καιρό παρατηρήθηκε το φαινόμενο μέσα στον αυτοκινητόδρομο να έχουν μπει σκυλιά, όπως και στη Θεσσαλονίκη, όπου συχνά μπαίνουν αγριογούρουνα.
Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι λείπει η κυκλοφοριακή αγωγή σχεδόν από όλους μας.
Ακούμε συνέχεια για κυκλοφοριακή αγωγή, αλλά πόσο εφικτό είναι να υπάρξει και ποια τα αποτελέσματά της;
Στην Καλαμάτα υπάρχει Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής. Δεν οφείλει, αν όχι ο δήμαρχος, οι δάσκαλοι στα σχολεία να πάρουν τους μαθητές και για δύο ώρες την εβδομάδα να τα πάνε εκεί, να το δουν τα παιδιά ως παιχνίδι;
Ακόμα να απευθυνθούν στην Αστυνομία και να ζητήσουν την παραχώρηση ενός τροχονόμου. Αν ένα παιδί μπει από μικρό, ξεκινήσει με το αυτοκινητάκι που υπάρχει στο Πάρκο και βλέπει τα σήματα, θα σταματάει.
Όλο αυτό θα κάνει το μικρό παιδί να προσέξει και τον ίδιο του το γονέα, αφού, όταν του μαθαίνεις κάτι, πολλές φορές είναι σαν παπαγαλάκι. Δηλαδή, αν δει ότι ο πατέρας του πάει να περάσει το πορτοκαλί, και το έχει μάθει, θα πει: «μπαμπά- μαμά, γιατί;».
Έτσι θα αποκτήσει κυκλοφοριακή παιδεία, κάτι που θα το βοηθήσει στην πορεία.
Έγιναν δύο θανατηφόρα στο ίδιο ακριβώς σημείο στην οδό Λακωνικής σε διάστημα λίγο μηνών. Τι μπορείτε να πείτε για αυτό;
Όπως ενημερώθηκα, τα δύο μηχανάκια κατέληξαν σε έναν τοίχο. Το ζήτημα είναι τι συμβαίνει στο σημείο και τεχνικά. Για παράδειγμα, έχει ελεγχθεί από κάποιον αν το σπίτι βρίσκεται πολύ κοντά στο δρόμο; Αυτό θα πρέπει να εξεταστεί, δηλαδή υπάρχει το «S» στο σημείο, η γωνία που κάνει το σπίτι πόση απόσταση έχει από το οδόστρωμα; Αν είναι κοντινή, θα πρέπει να υπάρξει απαλλοτρίωση ή, έστω, να μεγαλώσει το πεζοδρόμιο, όπως και ο δρόμος.
Επίσης, στο σημείο υπάρχουν δύο κολώνες φωτισμού, οι οποίες θα έπρεπε να είναι πιο μακριά από το οδόστρωμα, κάτι που εύκολα μπορεί να γίνει.
Κάτι που ακούμε και διαβάζουμε συχνά σε σχόλια αναγνωστών είναι να τοποθετηθούν σαμαράκια ή φανάρια σε σημεία που συμβαίνουν συχνά τροχαία ατυχήματα. Ποια η γνώμη σας;
Πού να τοποθετηθούν τα σαμαράκια; Ας μην πάμε μακριά και ας δούμε τη Βασ. Γεωργίου. Η οδός έχει δύο ρεύματα κυκλοφορίας, ισχύει μόνο το ένα όμως, αφού στο άλλο υπάρχουν καθημερινά παρκαρισμένα αυτοκίνητα, είτε κατοίκων, είτε πελατών σε καταστήματα, είτε γονέων που θέλουν να αφήσουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Στο συγκεκριμένο σημείο, ας πούμε, κάτι πρέπει να γίνει με τις θέσεις στάθμευσης, δηλαδή 2-3 χειρισμοί από τη δημόσια διοίκηση και θα αποσυμφοριστούν τα πράγματα.
Από την άλλη, βέβαια, αν ο οδηγός δει ένα μεγάλο δρόμο δύο λωρίδων θα τρέξει, το ζήτημα είναι όμως και ότι μικρότερος που είναι τώρα, πάλι τρέχει.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι την ταχύτητα κάποιος δεν μπορεί να την περιορίσει στον άλλον. Η ταχύτητα είναι ταχύτητα, κι αν πεις σε κάποιον να μην τρέχει, δε θα σε ακούσει.
Υπάρχει ο ΚΟΚ, υπάρχει και η σήμανση, τώρα αν ένας οδηγός κρίνει ότι θέλει να πάει με 200, θα πάει με 200.
Το ραντάρ ή τα μπλόκα της Τροχαίας θεωρείτε ότι είναι μια λύση για την αποτροπή παραβάσεων;
Δεν πιστεύω σε αυτά τα μέτρα. Ας πούμε ότι η κάμερα καταγράφει τον οδηγό που παρανομεί. Και μετά; Θα επιβληθεί στον παραβάτη το πρόστιμο, θα το πληρώσει και θα συνεχίσει έτσι, άρα τα παραπάνω δεν είναι λύση.
Κατά την προσωπική μου γνώμη, όπως έχουν γίνει τα πράγματα με την οικονομική κρίση, το να βγάζεις την Τροχαία στους δρόμους για να βεβαιώνει παραβάσεις, κακό θα κάνει, αφού οι οδηγοί θα δουν την Αστυνομία με κακό μάτι.
Όσο για το σταθερό μπλόκο, αυτό άνετα μπορεί να γίνει τους καλοκαιρινούς μήνες που υπάρχει μεγαλύτερη κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Καλαμάτα, ενώ εκείνους τους μήνες έχει παρατηρηθεί ακόμα μια χαλαρότητα κι από τους οδηγούς.
Τον υπόλοιπο καιρό, ακόμα και να υπάρχει μπλόκο, οι περισσότεροι οδηγοί γνωρίζουν ή θα ενημερωθούν πού είναι. Οπότε, αν έχουν πιει και ένα ποτήρι παραπάνω, θα πάνε από άλλη διαδρομή και θα το αποφύγουν.
Ποια η λύση, κατά τη γνώμη σας, για την αντιμετώπιση του φαινομένου οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ;
Πρέπει να γίνουν κινήσεις, ώστε να μην υπάρχει τρομοκρατία στον οδηγό. Επίσης, δύσκολα στη χώρα μας θα ισχύσουν τα αυτονόητα, δηλαδή ο οδηγός που έχει πιει να μην οδηγήσει, αφού υπάρχει ο ελληνικός εγωισμός, που λέει ότι «μπορεί να έχω πιει ένα ποτήρι παραπάνω, αλλά μπορώ να σε γυρίσω σπίτι». Εκεί είναι, άλλωστε, που την πατάνε οι περισσότεροι.
Τι σημαίνει οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ;
Ένα ποτήρι είναι, έστω και λίγο, επικίνδυνο. Όταν λέμε ότι κάποιος είναι μεθυσμένος, δε σημαίνει πάντα ότι έχει πιει ώστε να μην μπορεί να οδηγήσει. Οι περισσότεροι πίνουν λίγο παραπάνω. Αυτό το λίγο παραπάνω δεν έχει, όμως, να κάνει μόνο με το αλκοόλ. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες, όπως η κούραση, το ξενύχτι, οι διάφορες σκέψεις. Όλα αυτά συντελούν στην κακή οδήγηση.
Σημαντικοί παράγοντες που προκαλούν τροχαία;
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο το αλκοόλ. Πρέπει να δούμε και την οικονομική κρίση ως παράγοντα. Πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν το αυτοκίνητο και κυριολεκτικά δεν ξέρουν για ποιο λόγο μπαίνουν. Εκείνη τη στιγμή σκεφτόμαστε πάρα πολλά πράγματα, από το τι πρέπει να πληρώσουμε, το πώς θα τα βρούμε τα χρήματα κ.λπ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που υπάρχουν πολλές εκτροπές οχημάτων, δηλαδή ο κόσμος με όλα αυτά που του συμβαίνουν δεν έχει αφοσίωση στο τιμόνι.
Η ΚΡΙΣΗ ΑΦΗΝΕΙ ΑΣΥΝΤΗΡΗΤΑ ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ…
Πρέπει να σημειωθεί ότι, πέρα από τις σκέψεις για τα προβλήματα, υπάρχουν και πρακτικά ζητήματα, αφού λόγω της κρίσης πολλά οχήματα δε συντηρούνται. Ο μέσος πλέον Έλληνας δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει τη συντήρηση που έκανε στο όχημά του πριν από 10 χρόνια, ώστε αυτό να είναι 100% ασφαλές.
Πλέον οι περισσότεροι κάτοχοι αυτοκινήτων είτε θα το έχουν ανασφάλιστο και θα κάνουν το σταυρό τους για να μην τους γράψει η Τροχαία, είτε δε θα του αλλάξουν λάστιχα. Ακόμα, επειδή έχει καλό καιρό, άσχετα αν βρισκόμαστε ήδη στο χειμώνα, δε θα κάνει το service τώρα και δε θα του αλλάξει τα λάδια.
Όλα τα παραπάνω δε θα γίνουν, αφού οι περισσότεροι έχουν υποχρεώσεις ζωτικής σημασίας, όπως ενοίκιο, ΕΝΦΙΑ, τρόφιμα κ.λπ. Έτσι θα προτιμήσει ένας οδηγός να φροντίσει την οικογένειά του και μετά το service του αυτοκινήτου του.
Το να κυκλοφορεί ένα αυτοκίνητο που δεν έχει συντηρηθεί είναι κάτι επικίνδυνο, έτσι θα πρέπει, έστω, να γίνονται τα στοιχειώδη service.
Αν, για παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο έχει φθαρμένα ελαστικά και βρεθεί σε ένα ολισθηρό ή βρεγμένο οδόστρωμα και προσπαθήσει ο οδηγός να το τροχοπεδήσει, δε θα κρατηθεί στο δρόμο. Έτσι θα πλαγιολισθήσει και είτε θα χτυπήσει άλλο όχημα είτε θα βγει μόνο του από το δρόμο.
Αν ένα όχημα δεν έχει κάνει συντήρηση και δεν έχουν ελεγχθεί τα λάδια κ.λπ., μπορεί να προκληθεί μηχανολογική ζημιά, που θα είναι πολύ περισσότερη σε κοστολόγηση από ένα απλό service.
Σχετικά με το να έχεις ανασφάλιστο το όχημά σου είναι σαν να παίρνεις την οικογένειά σου και να μην μπορείς να την προστατέψεις από πουθενά, είτε φταις είτε όχι. Ένα ανασφάλιστο όχημα δεν καλύπτει ούτε καλύπτεται σε περίπτωση ατυχήματος.
Αφοσίωση στο τιμόνι είπατε… Καθημερινά βλέπουμε οδηγούς να μιλούν στο κινητό, ενώ πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να κοιτούν το Facebook ή να γράφουν σε αυτό ενώ οδηγούν…
Το κινητό είναι ακόμα χειρότερο από το αλκοόλ. Το αλκοόλ θα το πιεις, αλλά μπορεί να βρεθεί κάποιος και να σου πάρει τα κλειδιά ή να σε πάει αυτός στο σπίτι.
Από την άλλη, με το κινητό δεν μπορεί να κάνει κάποιος άλλος κάτι. Είναι αδύνατο να πάρω το κινητό από ένα φίλο μου και να του πω «οδήγα τώρα».
Πλέον έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο στα κινητά να χρησιμοποιούνται τα ακουστικά. Οπότε οι πιο πολλοί οδηγοί μιλούν, δεν έχουν τη δέουσα προσοχή, αλλά έχουν έστω κάποια. Τώρα, αν κάποιος οδηγεί και κοιτά το Facebook ή γράφει μηνύματα, ναι, οι περισσότεροι το κάνουν. Έτσι ουσιαστικά οδηγούν με το ένα χέρι. Αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να παταχθεί, δηλαδή και η Αστυνομία να σταματήσει έναν τέτοιο οδηγό και να τον γράψει, ο οδηγός θα συνεχίσει. Προφανώς με το που θα του βεβαιωθεί η παράβαση και φύγει, θα ξαναπιάσει το κινητό στα χέρια.
Το κινητό πάντα θα υπάρχει δίπλα στον άνθρωπο από τη στιγμή που έχει μπει στη ζωή μας και ουσιαστικά έχει γίνει προέκταση του χεριού μας.
Κράνος και ζώνη: Συνεχώς ακούμε για τη χρησιμότητά τους, ελάχιστοι όμως τα χρησιμοποιούν…
Πρέπει κάποια στιγμή οι οδηγοί και οι συνεπιβάτες να καταλάβουν ότι τα κράνη και οι ζώνες δεν είναι διακοσμητικά ούτε για το χέρι. Θα πρέπει και στα 5 μέτρα που θα διανύσει κάποιος να φορέσει το κράνος του. Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Είναι κάτι γνωστό.
Όποιος έχει μηχανή, λοιπόν, και δε φορά κράνος, είναι σαν να πιστεύει ότι δε θέλει να υπάρχει στη ζωή. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τις ζώνες ασφαλείας. Μπορεί να πιστεύουμε ότι ένα αυτοκίνητο έχει τα καλύτερα μέτρα ασφαλείας, αλλά η ζώνη είναι αυτή που θα κρατήσει τον οδηγό ή τον επιβάτη.
ΝΕΑ ΕΙΣΟΔΟΣ
Κάθε μέρα τροχαία ατυχήματα, τι φταίει στο σημείο;
Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τεχνικό το ζήτημα, αλλά φταίει ότι είναι μια μεγάλη ευθεία. Έτσι δημιουργείται ταχύτητα κι αυτό αρκεί για αυτά που συμβαίνουν εκεί.
Σχετικά με το φανάρι που υπάρχει στη διασταύρωση προς Ακοβίτικα, όπου θεωρητικά τα αυτοκίνητα έχουν κόψει ταχύτητα, ισχύει αυτό που είπα πιο πάνω: κανένας σχεδόν οδηγός δε σταματά στο πορτοκαλί.
Ας επανέλθουμε στα φανάρια… Κάθε φορά που δημοσιεύουμε στο Facebook ένα τροχαίο, οι περισσότεροι σχολιάζουν ότι στο σημείο πρέπει να μπουν φανάρια. Ποια η γνώμη σας για αυτό;
Δεν είναι λύση τα φανάρια σε κοντινά σημεία. Κατά τη γνώμη μου, ένα φανάρι δεν εξυπηρετεί σε ένα σημείο απλά για να το διασχίσεις με ασφάλεια. Συνήθως τοποθετούνται φανάρια σε δρόμους που έχουν υπερβολική κίνηση ή υπάρχει κοντά τους σχολείο.
Γιατί, λοιπόν, να πούμε να μπει φανάρι, αλλά να μην πούμε στην Αστυνομία από τις 8.00 μέχρι τις 10.00 το πρωί να βγάζει έναν τροχονόμο να κάνει ρύθμιση της κυκλοφορίας στο σημείο; Όταν ο οδηγός δει έναν τροχονόμο, θα σταματήσει.
Πάντως, δε θεωρώ ότι η Καλαμάτα είναι μία από τις πόλεις που έχουν μεγάλη κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Είναι στάνταρ οι ώρες που θα συναντήσεις κίνηση στην Καλαμάτα. Είναι το πρωί που πάνε οι γονείς τα παιδιά στο σχολείο, όπου στα περισσότερα υπάρχουν σχολικοί τροχονόμοι, τους οποίους, ευτυχώς, οι οδηγοί σέβονται. Το ίδιο συμβαίνει και το μεσημέρι.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Καλαμάτα υπάρχει το καλοκαίρι στην παραλία.
ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ
Αναφερθήκατε στην παραλία… Ποια η δική σας γνώμη για την οδό Ναυαρίνου;
Ο Έλληνας έχει ένα κακό ελάττωμα: όπου θέλει να πάει, θέλει το αυτοκίνητό του δίπλα του, ακόμα και στον καφέ ή το φαγητό του. Έτσι, όταν τελειώσει αυτό που κάνει, να πάρει το αυτοκίνητό του και να φύγει.
Αυτό, όμως, το ελάττωμα δημιουργεί προβλήματα στους δρόμους. Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στη Ναυαρίνου, όπου υπάρχει ποδηλατόδρομος και αστική συγκοινωνία, ένα αυτοκίνητο παρκάρει επί του δρόμου και θελήσει να περάσει το λεωφορείο και ένα βαρύ όχημα από την αντίθετη πλευρά, κάποιος θα πρέπει να συγκρουστεί με τον άλλον για να περάσουν όλοι.
Οι καταστηματάρχες αυτό που ζητούν είναι να μη μονοδρομηθεί ή πεζοδρομηθεί ο δρόμος. Κατά την προσωπική μου άποψη, τους καλοκαιρινούς μήνες να μη γίνεται διέλευσή οχημάτων εκτός από την αστική συγκοινωνία, τα ταξί και τον ποδηλατόδρομο.
Αν γίνει αυτό, θα αποσυμφορηθεί η κίνηση εκεί. Ακόμα και το παιδί που θα πάει να δουλέψει ς γκαρσόνι δε θα έχει το άγχος να φυλάγεται δεξιά και αριστερά μήπως τον χτυπήσει διερχόμενο όχημα.
Συχνά έχουμε τραυματισμούς σερβιτόρων, αλλά και πεζών γενικότερα. Γιατί ο Έλληνας οδηγός δε σταματά, έστω, στις διαβάσεις;
Δεν υπάρχει κυκλοφοριακή αγωγή εδώ, οι οδηγοί θεωρούν ότι ο δρόμος τούς ανήκει. Με το που μπαίνει ένας οδηγός στο αυτοκίνητο μέχρι την ώρα που θα φτάσει στον προορισμό του, ο δρόμος ανήκει αποκλειστικά σε αυτόν και απλά ο πεζός ας περιμένει.
Βέβαια, δεν είναι μόνο οι οδηγοί των αυτοκινήτων που έχουν αυτή τη νοοτροπία, αλλά και με τους ποδηλάτες συμβαίνει το ίδιο. Φταίνε κι αυτοί. Θεωρούν ότι όχι μόνο τους ανήκει ο ποδηλατόδρομος, αλλά και εκεί που τους απαγορεύεται η διέλευση.
Δηλαδή;
Μετά το «Βυθό» υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας των ποδηλάτων από τις 8.00 έως τις 11.00 το βράδυ. Έτσι, όταν κάποιος το καλοκαίρι τελειώσει τη δουλειά του, μπορεί να θέλει να πάει να περπατήσει στη Ναυρίνου. Αυτό δεν μπορούν να το σεβαστούν οι ποδηλάτες;
Στο πεζοδρόμιο εκείνες τις ώρες υπάρχουν γυναίκες με καροτσάκια και ενώ περπατούν, ποδήλατα κάνουν σφήνες γύρω τους. Αν τους πεις κάτι ή τους υποδείξεις την πινακίδα, θα σου απαντήσουν τις περισσότερες φορές θρασύτατα.
Θα πρέπει, δηλαδή, να φτάσουμε στα άκρα και μάλλον οι περισσότεροι ποδηλάτες δε γνωρίζουν ότι αν παρασύρουν έναν πεζό, ο δεύτερος έχει το δικαίωμα να φτάσει το ζήτημα στα δικαστήρια.
Πρέπει, λοιπόν, και οι ποδηλάτες να σέβονται κάποια πράγματα, και όπως έχουν την απαίτηση να μην μπαίνει ο πεζός στον ποδηλατόδρομο, έτσι και αυτοί πρέπει να σεβαστούν ότι το πεζοδρόμιο είναι για τον πεζό.
Κατά τη γνώμη σας, ο ποδηλατόδρομος έχει τεχνικά ζητήματα;
Υπάρχουν σημεία στα οποία θεωρώ ότι πρέπει να υπάρξει σήμανση και για τους οδηγούς των αυτοκινήτων, αλλά και για τους ποδηλάτες, όπως, για παράδειγμα, στη διασταύρωση στο ΔΗΠΕΘΕΚ, αλλά και σε αυτή της οδού Φραντζή.
Ας είναι, έστω, ένα φανάρι, που όταν θα ανάβει κόκκινο, να είναι και για τα οχήματα και για τα ποδήλατα, κι όταν ανάβει πράσινο, να είναι και για τους δύο. Και φυσικά, να υπάρχει ο απαιτούμενος σεβασμός και από τους ποδηλάτες.
Στη Φραντζή, για παράδειγμα, υπάρχει σήμανση που δείχνει νότια πράσινο και δεξιά προς τη Φραντζή παλλόμενο βελάκι. Το παλλόμενο δε σημαίνει ότι ο οδηγός πρέπει να σταματήσει, αλλά ότι πρέπει να περάσει με προσοχή.
Όταν, λοιπόν, ο οδηγός δείχνει τη δέουσα προσοχή, ξεκινά να περάσει και έρχεται ένα ποδήλατο χωρίς να ελέγξει ή να κόψει ταχύτητα, θα περάσει μπροστά από το αυτοκίνητο. Ποιος θα φταίει τότε;
Άρα, μήπως στο συγκεκριμένο σημείο πρέπει, όταν το αυτοκίνητο έχει το παλλόμενο βέλος, να μπει κόκκινο για τον ποδηλάτη ή, έστω, κάτι που θα τον κάνει να μειώσει ταχύτητα, όπως μια πινακίδα;
Κάνοντας ρεπορτάζ πρόσφατα στο αναπλασθέν πεζοδρόμιο της Αριστομένους επαγγελματίες δήλωσαν προβληματισμένοι ότι με το στένεμα της οδού δε θα μπορεί να περάσει όχημα έκτακτής ανάγκης, κάτι που συμβαίνει ήδη και στο υπόλοιπο τμήμα…
Όταν πρέπει να περάσει ένα αυτοκίνητο έκτακτης ανάγκης, θα πρέπει να του δώσεις την προτεραιότητα, πρέπει, δηλαδή, να έχει πάντα την οδό του ώστε να φτάσει έγκαιρα στο σημείο που πρέπει.
Άρα, κάνοντας το στένεμα, δεν εξυπηρετείς κανέναν. Το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, θα ήταν να διώξουμε ό,τι υπάρχει και να γίνει μια διαπλάτυνση, ώστε να μπορεί ένα όχημα έκτακτης ανάγκης, όταν χρειαστεί, να είναι στην ώρα του.
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι οι οδηγοί θα το σέβονταν, αλλά θα διέσχιζαν τη λωρίδα έκτακτης ανάγκης για να πάνε πιο γρήγορα.
Αυτά προκύπτουν, αφού δεν έχουμε κυκλοφοριακή αγωγή- κυκλοφοριακή παιδεία και επειδή μας έμαθαν ότι μας ανήκουν τα πάντα, με το δεύτερο βέβαια να μην ισχύει όταν συμβεί κάτι κακό. Τότε αυτό δε μας ανήκει και ευθύνονται άλλοι!
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΗ
Ένα συχνό φαινόμενο που παρατηρείται στους δρόμους είναι να οδηγούν τα οχήματα ηλικιωμένοι. Άλλωστε, οι περισσότεροι έχουμε στην οικογένειά μας έναν ηλικιωμένο που δύσκολα καταφέρνουμε να τον κάνουμε να σταματήσει να οδηγεί, ενώ πολλές φορές αποδεικνύεται ανέφικτο.
Για το συγκεκριμένο σοβαρό ζήτημα ο κ. Μπούρας είπε ότι υπάρχουν δύο σενάρια: το ένα είναι αυτό που αφορά στους ηλικιωμένους που ζουν στην περιφέρεια, τα παιδιά τους ζουν μακριά και θέλουν να έρθουν στην πόλη για κάτι σοβαρό, για παράδειγμα στο γιατρό τους. Όταν ένας ηλικιωμένος φτάσει στην πόλη, αρχικά θα διανύσει κάποια απόσταση για να φτάσει μέχρι εκεί, άρα ήδη θα έχει κουραστεί, είτε το ταξίδι είναι μικρό είτε μεγάλο.
Επίσης, υπάρχουν οι ηλικιωμένοι που ζουν στην πόλη και έχουν να πάνε σε περισσότερα πράγματα από τον ηλικιωμένο που έφτασε στην πόλη από την περιφέρεια για μια συγκεκριμένη δουλειά.
Έτσι, μπορεί να υπάρχουν ηλικιωμένοι που θέλουν να βοηθήσουν, θα πάρουν τα εγγόνια τους και θα τα πάνε, για παράδειγμα, στη θάλασσα ή στο φροντιστήριο.
Για έναν ηλικιωμένο δεν είναι απαγορευτικό να οδηγεί, αλλά θα πρέπει να μάθει να μην οδηγεί μετά τα 70. Το νούμερο αυτό το λέω, γιατί οι περισσότεροι που βγαίνουν στη σύνταξη είναι γύρω στα 65, έχουν δηλαδή ακόμα κάποια αντανακλαστικά για να αντιδράσουν σε κάποιες καταστάσεις.
Από τα 70 και μετά, όμως, ο οργανισμός εξασθενεί, εδώ ένας νέος άνθρωπος είναι κουρασμένος, δεν έχει τα ίδια αντανακλαστικά σε σχέση με όταν είναι ξεκούραστος.
Τώρα για τους ηλικιωμένους που οδηγούν, δε φταίνε 100% αυτοί, φταίνε και αυτοί που τους βοηθούν να κάνουν επέκταση του διπλώματός τους.
Υπάρχουν περιπτώσεις που ηλικιωμένοι πήγαν σε γνωστό τους γιατρό. Έτσι και προβλήματα να είχαν, είτε τα απέκρυψαν από το γιατρό είτε πήραν μια βεβαίωση που τους έγραψε ότι μπορούν να οδηγήσουν για τα επόμενα δύο χρόνια.
Το παραπάνω θέμα, της άρνησης δηλαδή του ηλικιωμένου να σταματήσει να οδηγεί, ξεκινά και τον εγωισμό του, αφού δε θέλει να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί πλέον να οδηγεί. Ακόμα, πιστεύει ότι ξέρει τα πάντα λόγω της ηλικίας του.
Πρέπει οι ηλικιωμένοι από μόνοι τους να μάθουν ότι μετά τα 70 θα πρέπει να παραδίδουν τα διπλώματά τους και στη συνέχεια να κινούνται είτε με δικά τους άτομα, είτε με ταξί, είτε με λεωφορεία.
Τι είναι δικαστικός πραγματογνώμονας
Ο δικαστικός πραγματογνώμονας είναι ένας ιδιώτης που μπορεί να διορίσει οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία (π.χ. Αστυνομία, Λιμενικό, Πυροσβεστική), καθώς και η Εισαγγελία, με σκοπό να διαλευκανθεί μια υπόθεση.
Η διαφορά με τον τεχνικό σύμβολο είναι ότι τον διορίζει κάποιος ιδιώτης, ενώ μπορεί να συντάξει μια έκθεση όχι μόνο σε τροχαίο, αλλά και για ανάλυση φαναριών, για το ποιος φταίει σε ένα τροχαίο κ.ο.κ.
Γενικότερα στο τροχαίο υπάρχει μεγάλη γκάμα και δεν αφορά πάντα σύγκρουση οχημάτων, αλλά μπορεί, για παράδειγμα, να αφορά σύγκρουση ποδηλάτου με πεζό.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
