Αλχημείες και συμπεράσματα στο… πόδι για τις εκλογές του νέου φορέα
Στην περιφέρεια του κύκλου κάθε σημείο είναι ταυτόχρονα και αρχή και τέλος είχε αποφανθεί ο Ηράκλειτος. Στη σημερινή πραγματικότητα και μετά τον πρώτο γύρο για το νέο φορέα που θα διαδεχθεί τη “Δημοκρατική Συμπαράταξη”, μένει να αποδειχθεί αν θα δημιουργηθεί κάτι καινούργιο στην πολιτική ζωή του τόπου ή ότι όλη αυτή η εκλογική διαδικασία ήταν μια επικοινωνιακή φούσκα.
Ας δούμε, όμως, τι έγινε την περασμένη Κυριακή. Για πρώτη φορά έχουν περάσει δύο ημέρες από τις εκλογές και δεν υπάρχει οριστικό αποτέλεσμα. Ακόμα και στις εθνικές εκλογές, που ψηφίζουν επτά εκατομμύρια πολίτες και όχι διακόσιες χιλιάδες, έχουμε πλήρη εικόνα την επόμενη ημέρα. Για ορισμένους αυτή η… ασάφεια ευνοεί τη Φώφη Γεννηματά, η οποία “συντηρεί” το αποτέλεσμα που έγραφαν οι εφημερίδες αρκετά πάνω από 40%. Είναι όμως τόσο υψηλό;
Στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να επικρατεί κλίμα πανηγυρισμού επειδή οι κομματικοί υποψήφιοι (Φώφη, Ανδρουλάκης και Μανιάτης) συγκέντρωσαν το 72% των ψήφων. Έτσι, παρά τη φθορά του χρόνου, τα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται βασικά στελέχη του και ένα απίστευτο κομματικό δάνειο που θα είχε διαλύσει οποιοδήποτε άλλο κόμμα στην Ευρώπη, το ΠΑΣΟΚ διατηρεί ένα συμπαγή κομματικό μηχανισμό που κινητοποιείται σε κρίσιμες στιγμές.
Ένα κομμάτι του δεν προσδοκά παρά την επιστροφή στην εξουσία, από εδώ και το φλερτ με τη Ν.Δ. που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, καθώς και το μίσος κατά του ΣΥΡΙΖΑ, που του την άρπαξε από τα χέρια.
Ένα δεύτερο, όμως, κομμάτι συνδέεται με την αυτοδιοίκηση, στην οποία το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να διατηρεί σημαντικά ερείσματα. Μόνο σφυρηλατώντας δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες και τις κοινωνικές δυνάμεις που τη στηρίζουν, μπορεί μια παράταξη να περάσει τις δοκιμασίες που επιφυλάσσει πάντα η ιστορία.
Από την άλλη, ήταν όντως τόση μεγάλη η συμμετοχή των πολιτών; Θεωρούμε ότι πολύ έξυπνα προεκλογικά τοποθετήθηκε ο πήχης στις 100.000, πολύ χαμηλά, έτσι ώστε κάθε τι μεγαλύτερο θα προκαλούσε θριαμβολογίες.
Κοντά σε όλα αυτά και ο μέσος όρος ηλικίας των ψηφοφόρων. Που κυμαίνεται από πενήντα μέχρι εξήντα και εβδομήντα. Ίσως ακόμα πιο μεγάλοι. Η απουσία της νεολαίας και ακόμα χειρότερα, της δημιουργικής γενιάς των σαράντα ήταν εκκωφαντική, αποκαλυπτική και καταλυτική! Γιατί δεν μπορείς να «κατασκευάζεις» και να επαγγέλλεσαι το νέο χωρίς τους νέους. Γιατί η Φώφη καθόλου «νέα» (κομματικά εννοείται) δεν μπορεί να εκληφθεί. Γιατί ακόμα το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ είναι ολότελα απωθητικό στους νέους. Και γιατί η προσέλευση διακοσίων και πλέον χιλιάδων ψηφοφόρων ήταν στιγμιαία, και μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί μια τεράστια, γιγαντιαία οφθαλμαπάτη
Είναι ανώφελο να πανηγυρίζουν για τη συμμετοχή λοιπόν οι κεντροαριστεροί. Οι νέοι τούς έχουν απαρνηθεί. Μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να τους προσελκύσει τον Ιανουάριο του 2015, οπότε έπνεε αύρα ελευθερίας και αισιοδοξίας, να απαλλαγούμε επιτέλους από ένα σαθρό και διεφθαρμένο κατεστημένο. Αλλά…
Επίσης, υπάρχει η εκτίμηση ότι αρκετοί εκ των ψηφοφόρων που ξεροστάλιαζαν στις ουρές, προέρχονται από διαμαρτυρόμενους της κωλοτούμπας του Τσίπρα. Πράγμα που αποδεικνύει, για μια ακόμα φορά, ότι ανάμεσα στο κόμμα της Φώφης και το κόμμα του Αλέξη έχουν τεθεί σε λειτουργία συγκοινωνούντα «δοχεία». Πράγμα που σημαίνει ότι οι δύο παρατάξεις απευθύνονται στο ίδιο ακροατήριο. Πράγμα που σημαίνει ότι μεγάλος μέρος του ΠΑΣΟΚ διαχέεται στο ΣΥΡΙΖΑ και τούμπαλιν. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πολλοί θεωρούν, επίσης, ότι ακόμα και ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας έσπευσαν να ψηφίσουν, προκειμένου να εκλεγεί ο εκλεκτός της κεντροδεξιάς τους λογικής! Οι ψηφοφόροι της γαλάζιας παράταξης προσήλθαν στις κεντροαριστερές κάλπες προκειμένου να ενισχύσουν το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, ελπίζοντας πως έτσι θα αποδυναμώσουν τον Τσίπρα. Αυτά.
Κοκορομαχίες…
«Για εμένα στρατηγικός αντίπαλος είναι το κληρονομικό δικαίωμα στην πολιτική» δήλωσε τη Δευτέρα ο Νίκος Ανδρουλάκης μιλώντας στο ΣΚΑΙ, προκαλώντας την αντίδραση της Φώφης Γεννηματά.
«Είχες μια κληρονομιά, είχε κάποιος χρήματα, γίνεσαι ισχυρότερος. Ήταν ο πατέρας σου πολιτικός; Άρα πιθανότατα να γίνεις κι εσύ πολιτικός σε σχέση με κάποιον που δεν έχει την κληρονομική ισχύ. Εγώ δε θέλω αυτή την κοινωνία» πρόσθεσε στη συνέντευξή του ο υποψήφιος αρχηγός.
«Είναι πολιτική μου επιλογή να μην μπαίνω σε μικρότητες και χτυπήματα κάτω από τη μέση. Προτεραιότητά μου είναι η ολοκλήρωση του εγχειρήματος», απάντησε την Τρίτη σε αντίστοιχη συνέντευξή της στον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό η Φ. Γεννηματά.
«Προφανώς δε βοηθούν αυτές οι δηλώσεις. Τι σημαίνει οικογενειοκρατία. Το ακούω 17 χρόνια που είμαι στην πολιτική. Ο Γιώργος Γεννηματάς δεν υπήρχε ποτέ τζάκι της πολιτικής. Πολεμήθηκε από τους μηχανισμούς», πρόσθεσε.
Ανέφερε ακόμη πως πέρασαν έξι χρόνια από τη στιγμή που πέθανε ο Γιώργος Γεννηματάς για να δραστηριοποιηθεί με την πολιτική. «Δε με αφορά ο όρος οικογενειοκρατία. Κανείς δεν μπορεί να έχει μία θέση επειδή φέρει το όνομα κάποιου», είπε.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
«Ντοπαρισμένη» αισιοδοξία με… υπεξαίρεση της αλήθειας στις εκλογές του νέου φορέα
