Το «Θάρρος» αυτή την Κυριακή «ταξιδεύει» στην Κύπρο, συνεχίζοντας να καταγράφει τις «ιστορίες» των Καλαματιανών, αλλά και Μεσσηνίων, που τα τελευταία χρόνια ζουν μακριά από την Ελλάδα.
Εκεί, στην όμορφη Λεμεσό, συναντάμε τον Δημήτρη Τσιχριντζή, ο οποίος έφυγε από την Καλαμάτα πριν από περίπου 13 χρόνια…
Ο Δημήτρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα στις 16 Απριλίου του 1980. Τελείωσε το Πολυκλαδικό Λύκειο Καλαμάτας και στη συνέχεια σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στο ΑΤΕΙ Αθήνας. Είναι παντρεμένος έχοντας 2 παιδιά, μια κόρη 9 ετών και ένα γιο 2 ετών. Πλέον ζει μόνιμα στην Κύπρο, όπου εργάζεται στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων. Όμως, δε χάνει την ευκαιρία να ασκεί τα αγαπημένα χόμπι του, όπως η σκοποβολή, καθώς ήταν και πρωταθλητής Ελλάδος το 2000-2001, αλλά και το καράτε, όπως θα θυμούνται καλά όσοι τον γνώριζαν από μικρό, καθώς είναι κάτοχος μαύρης ζώνης & 4 DAN. Κατέκτησε, δε, 2η & 3η θέση στο ομαδικό ΚΑΤΑ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της JSKA στην Ιταλία το 2014.
Παράλληλα, η Λεμεσός προσφέρεται για κυνήγι και ψάρεμα, που ήταν αγαπημένες του συνήθειες από μικρός… Ας αφήσουμε, όμως, τον ίδιο να μας μιλήσει για τη ζωή στη «Μεγαλόνησο»:
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Εργάζομαι στην Κύπρο τα τελευταία 13 χρόνια, από τα οποία τα 10 τελευταία χρόνια στη Δημόσια Υπηρεσία της Κύπρου και συγκεκριμένα στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων (κάτι σαν τη δική μας ΔΕΥΑΚ). Το να φύγεις από τον τόπο όπου μεγάλωσες και έζησες τόσα χρόνια, δε νομίζω να είναι ποτέ για κανέναν εύκολο. Όμως, οι συγκυρίες ήρθαν έτσι και πήρα την απόφαση για το μεγάλο βήμα της ξενιτιάς.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Δε δυσκολεύτηκα, γιατί πέτυχα τις καλές εποχές στην Κύπρο πριν από την κρίση, που δυστυχώς έφερε τα πάνω-κάτω και στην πλούσια άλλοτε Κύπρο, με ανθρώπους να ψάχνουν μέχρι και στα σκουπίδια για λίγο φαγητό.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Ελλαδίτες;
Υπάρχουν περιπτώσεις αρνητικής αντίδρασης, όταν ακούν για εμάς τους Ελλαδίτες ή, όπως μας αποκαλούν, «Καλαμαράδες». Όμως, σε γενικές γραμμές μάς αγκαλιάζουν, ανάλογα πάντα και με το πώς θα τους προσεγγίσεις. Είναι επιφυλακτικοί όταν ακούν για «Καλαμαράδες».
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Η Κύπρος είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας, με τη δική της εντυπωσιακή κουλτούρα και το εξαιρετικό παραδοσιακό φαγητό της, όπως τις γνωστές σε όλους «σεφταλιές» και το «ρέσσι», ένα παραδοσιακό φαγητό που σερβίρεται στους γάμους και πολλά άλλα.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί την πόλη που βρίσκεσαι…
Το πρώτο πράγμα που κάποιος θα πρέπει να επισκεφτεί είναι η Μαρίνα Λεμεσού. Ένα μεγάλο έργο ανάπτυξης με καφετέριες και εστιατόρια για όλα τα βαλάντια, με θέα πάντα τη θάλασσα.
Το άλλο είναι το Παλιό Λιμάνι Λεμεσού, το οποίο πρόσφατα λειτούργησε με παραδοσιακές ταβέρνες για φρέσκο ψάρι, αλλά και το Μόλο Λεμεσού, για έναν απολαυστικό περίπατο και παιχνίδια για τα μικρά παιδιά και ένα χαλαρωτικό καφέ δίπλα στη θάλασσα.
Το τρίτο μέρος είναι στο βουνό, στο χωριό Πλάτρες. Ένα γραφικό χωριό μέσα στο δάσος με μονοπάτια της φύσης για τους λάτρεις του είδους, τρεχούμενα νερά και εκδρομικό οργανωμένο χώρο για χαλαρωτικά πικ νικ.
-Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Χα! Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω. Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω μήπως και ξεχάσω κάτι. Η Καλαμάτα είναι ένας έρωτας και όποιος έρχεται την ερωτεύεται αμέσως. Είναι η πεντακάθαρη θάλασσα, ο τέλειος καιρός της (όπου υστερεί η Κύπρος, αφού έχει τρομερή ζέστη με πολλή υγρασία και σκόνη). Οι βόλτες στην πλατεία και την παραλία. Η καθημερινή ζωή της και, φυσικά, οι συγγενείς και φίλοι μου.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Η σκέψη για επιστροφή δεν έχει μέρα που να μην περνάει από το μυαλό μου. Όμως, είναι αδύνατον, αφού πλέον εδώ είναι η δουλειά μου, η οικογένειά μου με τη γυναίκα μου και τα δύο υπέροχα «μωρά μας», όπως συνηθίζεται στην Κύπρο να λένε οι γονείς για τα παιδιά τους, σε όποια ηλικία και να είναι. Όμως, προσπαθώ μία φορά το χρόνο να ερχόμαστε οικογενειακώς για να φορτίζω τις μπαταρίες μου και να τη χαρούμε όσο γίνεται. Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ και η νέα αεροπορική σύνδεση Λάρνακας-Καλαμάτας, που έγινε, έστω και για ένα μήνα, το καλοκαίρι.
Των Κώστα Γαζούλη & Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
