«Καλαματιανοί του Εξωτερικού»
Από την Κύπρο και τη Λεμεσό που «βρεθήκαμε» την προηγούμενη Κυριακή, σήμερα «ταξιδεύουμε» στην πανέμορφη Γενεύη όπου θα μας «ξεναγήσει» ο Παναγιώτης Κωστόπουλος στην πόλη “των ρολογιών”. Ο Παναγιώτης γεννήθηκε στην Καλαμάτα τον Ιούνιο του 1988. Σπούδασε στη σχολή Ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανικών ηλεκτρονικών υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου και αποφοίτησε το 2011. Αφού εργάστηκε για 6 μήνες σαν software engineer στην Cognity, μία εταιρεία πληροφορικής στην Αθήνα, μετακόμισε στην Ελβετία όπου δούλεψε για ενάμιση χρόνο ως ερευνητής στο EPFL (Ecole Polytechnique Federale de Lausanne) της Λωζάνης. Στη συνέχεια εργάστηκε σαν ερευνητής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης όπου παράλληλα έκανε και τη διδακτορική του διατριβή. Από το Σεπτέμβριο του 2016 συνεχίζει σαν project manager στο πανεπιστήμιο της Γενεύης σε projects σχετικά με healthcare. Τον περασμένο Σεπτέμβριο (2017) τελείωσε δε, και το διδακτορικό του με τίτλο: “From fall detection to stress patterns using smart devices”.
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Βρίσκομαι και εργάζομαι 5μιση χρόνια στην Ελβετία. Έχω ζήσει στη Λωζάνη για 5 χρόνια και τους τελευταίους 6 μήνες είμαι κάτοικος της Γενεύης. Η απόφαση να φύγω ήταν εύκολη διότι πάντα μου άρεσε να αναζητώ και να αντιμετωπίζω καινούριες προκλήσεις.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Όχι. Στον τομέα της πληροφορικής και γενικότερα για οποινδήποτε μηχανικό η ανεύρεση εργασίας στην Ελβετία είναι υπόθεση χρόνου. Η αγορά εργασίας είναι ευρεία και με μεγάλη ζήτηση. Βέβαια στην Ελβετία λόγω αποκέντρωσης μπορείς σαν απόφοιτος Πολυτεχνείου να βρεις δουλειά σχετική με το αντικείμενό σου και σε μια πόλη σαν την Καλαμάτα και δε χρειάζεται να μετακομίσεις στην Αθήνα. Δε μειώνονται οι επιλογές μακριά από τα αστικά κέντρα. Κάτι που πρέπει να κάνουμε απαραίτητα και στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Μας αντιμετωπίζουν με σεβασμό όπως και οποιονδήποτε άλλο ξένο. Είναι αδιάφορο από που κατάγεσαι. Αρκεί να είσαι παραγωγικός και να σέβεσαι τους κανόνες τους.
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Οργάνωση, κανόνες, σεβασμός. Το τρίπτυχο της ευημερίας. Θα δώσω δύο παραδείγματα. Είναι αδιανόητο να μην τηρούνται στην Ελλάδα οι κανόνες οδικής κυκλοφορίας και ο αντικαπνιστικός νόμος.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί την πόλη που βρίσκεσαι…
Τον πήδακα της Γενεύης, την παλιά πόλη της Γενεύης, τη γειτονιά του Καρούζ.
-Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Δύο πράγματα. Το τρεξιματάκι στην παραλιακή το χειμώνα και η μπαλίτσα με τον Αίαντα στο γήπεδο του στρατοπέδου ή καλύτερα στο όποιο γήπεδο του νομού Μεσσηνίας το Σαββατοκύριακο. Ειδικά το δεύτερο μου λείπει λίγο παραπάνω από πολύ, είναι το μόνο πράγμα που με στοιχειώνει και δεν έχω καταφέρει να το αντικαταστήσω.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Φυσικά υπάρχει. Θα χρησιμοποιήσω την εξής παρομοίωση. Η Καλαμάτα για εμένα είναι ότι είναι η Παρασκευή το απόγευμα για τους περισσότερους ανθρώπους. Πότε δεν ξέρω αλλά θα επιστρέψω.
Των Κώστα Γαζούλη και Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
