Σε άρθρο για το ελληνικό ελαιόλαδο, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Wall Street Journal” με τον τίτλο «Greece’s Olive Oil Industry Offers a Lesson on Economic Hurdles”, περιλαμβάνεται ανταπόκριση από το Στρέφι Μεσσηνίας της δημοσιογράφου κας Νεκταρίας Σταμούλη, σύμφωνα με την οποία η εν λόγω δημοσιογράφος προσπαθεί να μεταφέρει τις εικόνες από την επίσκεψή της στο Στρέφι και τη συζήτησή της με τον υπογράφοντα το παρόν, Ιωάννη Σταύρου Σκιαδά, πλην όμως η μεταφορά αυτή γίνεται εντελώς εσφαλμένα.
Ειδικότερα, η δημοσιογράφος κα Νεκταρία Σταμούλη, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Οι εργάτες στο ελαιοτριβείο που στέκει στην πλαγιά και ανήκει στον κ. Γιάννη Σκιαδά, πίεζαν τις βραβευμένες ελιές Καλαμάτας για να πάρουν το πυκνό, αρωματικό λάδι, γνωστό τοπικά ως “πράσινος χρυσός”, το περισσότερο από το οποίο θα σταλεί στο εξωτερικό και θα αναμειχθεί με ιταλικό ελαιόλαδο. Ο κ. Σκιαδάς θα μπορούσε να κερδίσει τα τριπλάσια αν ο ίδιος δημιουργούσε μία εταιρεία για το λάδι του και το πουλούσε μόνος. Ωστόσο, αυτό θα απαιτούσε επένδυση σε κάθε βήμα, από την καλλιέργεια έως το marketing, όμως το άμεσο ρευστό από τους Ιταλούς πελάτες είναι ελκυστικό μετά από μία δεκαετία σχεδόν οικονομικού πόνου στην Ελλάδα. “Ο Θεός να έχει καλά τους Ιταλούς” δήλωσε».
Όμως, η αλήθεια σχετικά με τα παραπάνω και όσα απάντησα στην ερώτησή της «Γιατί το ελαιόλαδο, αντί να τυποποιείται στην Ελλάδα και να έχει πολύ περισσότερα κέρδη ο Έλληνας παραγωγός, διοχετεύεται ως χύμα σε βυτία στην Ιταλία, χάνοντας έτσι πολλαπλά κέρδη;» είναι η εξής: Κατ’ αρχήν, το ελαιοτριβείο της εταιρείας «Αφοί Σταύρου Σκιαδά Α.Ε.» (και όχι του «Γιάννη Σκιαδά) δε στέκει σε πλαγιά, αλλά βρίσκεται εντός του πυκνοδομημένου οικισμού Στρεφίου, το εργατικό προσωπικό της εταιρείας μας δεν «πιέζει τις ελιές για να βγάλουν λάδι», διότι δεν απαιτείται τέτοιου είδους πίεση, αφού το ελαιουργείο μας λειτουργεί με φυγοκεντρικό σύστημα δύο φάσεων. Επίσης, το ελαιουργείο μας δε λειτουργεί ως ατομική επιχείρηση, αλλά με εταιρική μορφή που υφίσταται από δεκαετίες, αρχικά ως ομόρρυθμη εταιρεία και ήδη ως ανώνυμη. Ακόμη, η εταιρεία μας διενεργεί και τυποποίηση ελαιολάδου, προβαίνει δε σε πώληση αυτού, τόσο σε τυποποιημένη μορφή όσο και χύμα. Όλa αυτά τα διαπίστωσε η άνω δημοσιογράφος κατά την επίσκεψή της στο ελαιουργείο μας, όπου την ξενάγησα, εξηγώντας της τη λειτουργία των μηχανημάτων και της παραγωγής.
Δεν μπορώ να καταλάβω, λοιπόν, πώς οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι «αν δημιουργούσα μια εταιρεία για το λάδι μου και το πουλούσα μόνος, θα κέρδιζα τα τριπλάσια»!!!
Ειδικά, το σημείο όπου η ίδια δημοσιογράφος αναφέρει στην ανταπόκρισή της ότι δήθεν δήλωσα: «… όμως το άμεσο ρευστό από Ιταλούς πελάτες είναι διαίτερα ελκυστικό… και ο θεός να έχει καλά τους Ιταλούς», είναι παντελώς αναληθές. Αυτά που ανέφερα, κατά τη συζήτησή μας, κατά την οποία η δημοσιογράφος κρατούσε μόνο χειρόγραφες σημειώσεις, ήταν τα εξής:
Η ελαιοκομική περίοδος διαρκεί από 20-25 Νοεμβρίου κάθε έτους έως τέλη Ιανουαρίου του επόμενου έτους, κατά την οποία η Μεσσηνία παράγει περίπου 45 με 50 χιλιάδες τόνους ελαιολάδου. Επειδή η ποσότητα του ελαιολάδου που παράγεται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι τεράστια και λόγω έλλειψης επαρκούς και κατάλληλου αποθηκευτικού χώρου, είναι αδύνατον να αποθηκευτεί σωστά, εάν δεν υπήρχαν, μεταξύ άλλων αλλοδαπών εμπόρων, ΚΑΙ οι Ιταλοί έμποροι, οι οποίοι απορροφούν αρκετή ποσότητα ελαιολάδου, οι παραγωγοί δε θα ήξεραν τι να κάνουν το λάδι τους. Αυτή ήταν η μοναδική αναφορά μου στους Ιταλούς εμπόρους ελαιολάδου.
Σε άλλο σημείο της ανταπόκρισης η δημοσιογράφος κα Νεκταρία Σταμούλη αναφέρει: «Ο κ. Σκιαδάς αποφεύγει και τη μέθοδο ψυχρής πίεσης που τα ελαιοτριβεία χρησιμοποιούν για να ονοματίσουν το προϊόν τους παρθένο ή έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Αντί αυτού, πιέζει τις ελιές σε υψηλές θερμοκρασίες, καθώς αυτό αποφέρει έως διπλάσια ποσότητα λαδιού…».
Όμως, αυτό είναι εντελώς αναληθές, διότι ενημέρωσα την κα Σταμούλη ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ότι η έκθλιψη του ελαιοκάρπου με υπερβολικές θερμοκρασίες καταστρέφει την ποιότητα του ελαιολάδου και για το λόγο αυτό το ελαιοτριβείο μας χρησιμοποιεί μέγιστη θερμοκρασία 28 βαθμούς Κελσίου. Μάλιστα, της επέδειξα και το από 25-10-2012 έγγραφο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Φαρμακευτικό Τμήμα – Τομέας Φαρμακογνωσίας και Χημείας/ Φυσικών Προϊόντων), σύμφωνα με το οποίο η ανάλυση ελαιολάδου παραγωγής της εταιρείας μας, συγκομιδής 20-10-2012, με μέθοδο έκθλιψης ψυχρή (<28ο C ), κατέδειξε ότι το ελαιόλαδο παραγωγής μας επρόκειτο για εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο με τις υψηλότερες υγειοπροστατευτικές ιδιότητες που είχαν καταγραφεί έως τότε στα ελαιόλαδα του ελληνικού χώρου.
Κατόπιν αυτών και επιφυλασσόμενος κάθε νομίμου δικαιώματός μου, ζητώ από τη δημοσιογράφο κα Νεκταρία Σταμούλη να προβεί σε διορθωτικές δηλώσεις, τουλάχιστον όσον αφορά στη δική μου συνέντευξη, διότι το παραπάνω άρθρο, όπου περιλαμβάνεται η επίμαχη ανταπόκρισή της, αναμεταδόθηκε ήδη μέσω ελληνικών ΜΜΕ και θεωρώ ότι η εσφαλμένη αποτύπωση των θέσεων και δηλώσεών μου πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί.
Σκιαδάς Ιωάννης
Προς αποκατάσταση της αλήθειας περί του ελληνικού ελαιολάδου και άλλων…
