Η χθεσινή συντριβή του πολεμικού αεροσκάφους είναι η τέταρτη στην ιστορία της 120 ΠΕΑ. Το ευτυχές είναι ότι αυτή τη φορά την πτώση του αεροσκάφους δεν ακολούθησε τραγωδία, καθώς οι δυο αεροπόροι κατάφεραν να το εγκαταλείψουν επιτυχώς, εν αντιθέσει με τα προηγούμενα δυστυχήματα.
8 Ιουλίου 1977
Το πρώτο αεροπορικό δυστύχημα στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας συνέβη τον Ιούλιο του 1977. Την Παρασκευή 8 Ιουλίου εκείνου του έτους ο τότε ο διοικητής της 362 Μοίρας Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης στην 120 ΠΕΑ, αντισμήναρχος Θεόδωρος Νησωτάκης, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αεροσκάφος του ενώ βρισκόταν στην περιοχή του αεροδρομίου της Καλαμάτας, όταν διαπίστωσε μηχανική βλάβη. Δυστυχώς, δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο στην περιοχή «Ζιγκιρέικα» μέσα στο αεροδρόμιο, όπως περιγράφεται στο ρεπορτάζ του «Θάρρους» της 9ης Ιουλίου 1977.
28 Ιουλίου 1983
Το δεύτερο αεροπορικό δυστύχημα έγινε έξι χρόνια αργότερα. Το μεσημέρι της Πέμπτης 28 Ιουλίου του 1983 ο τριτοετής ίκαρος Διονύσιος Παναγόπουλος, ενώ εκτελούσε άσκηση “touch-and-go”, έπεσε από άγνωστη αιτία στο Μεσσηνιακό κόλπο, νοτιοδυτικά του αεροδρομίου της Καλαμάτας, στην περιοχή της Μπούκας.
Ο χειριστής του αεροσκάφους δεν πρόλαβε να το εγκαταλείψει, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Μάλιστα, οι έρευνες τόσο για τον άτυχο πιλότο όσο και για το αεροσκάφος διήρκεσαν κάποιες ημέρες, ενώ σ’ αυτές συμμετείχαν και εκπαιδευμένοι δύτες από την Αθήνα.
24 Ιουνίου 1996
Το τελευταίο αεροπορικό δυστύχημα με αεροσκάφος της 120 ΠΕΑ συνέβη τον Ιούνιο του 1996. Το απόγευμα της Δευτέρας, 24 Ιουνίου του 1996, αεροσκάφος είχε απογειωθεί από την 120 ΠΕΑ, προκειμένου να εκτελέσει άσκηση ναυτιλίας σε χαμηλό ύψος. Λίγο μετά τις 19.30 αναφέρθηκε στον Πύργο Ελέγχου της Καλαμάτας ότι η άσκηση είχε ολοκληρωθεί και ότι επέστρεφαν για προσγείωση. Επειδή, όμως, αυτό δεν εμφανιζόταν, αλλά και δεν απαντούσε στις κλήσεις του Πύργου Ελέγχου, σήμανε συναγερμός. Αμέσως απογειώθηκε το ελικόπτερο “Agusta Bell” που εδρεύει στην 120 ΠΕΑ και κατευθύνθηκε προς την περιοχή από όπου είχε αναφέρει τελευταία φορά το αεροσκάφος. Πολύ σύντομα διαπιστώθηκε ότι το εν λόγω Τ-2Ε είχε πέσει σε αγροτική περιοχή ανάμεσα στα χωριά Μάλτα και Ανδανία, βόρεια του Μελιγαλά. Oι δύο χειριστές βρέθηκαν να μην έχουν χρησιμοποιήσει τα εκτινασσόμενα καθίσματά τους, πράγμα που δείχνει ότι δεν είχαν τον απαιτούμενο χρόνο αντίδρασης.
Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι αιτία του δυστυχήματος πρέπει να θεωρείται η απώλεια στήριξης του αεροσκάφους. Το μικρό ύψος που πετούσε εκείνη την ώρα το αεροπλάνο δεν έδωσε στους χειριστές τη δυνατότητα να αντιδράσουν.
Κάτοικοι της περιοχής, καθώς και ο πρόεδρος της κοινότητας Οιχαλίας Τάσος Χατζάρας, ανέφεραν στο «Θάρρος» της επόμενης ημέρας ότι είδαν, ή και άκουσαν, μια έκρηξη στον αέρα. Τα ευρήματα, όμως, δε δείχνουν ότι η έκρηξη σημειώθηκε στον αέρα, αλλά ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα της πρόσκρουσης του αεροσκάφους στο έδαφος.
Χειριστές της μοιραίας αυτής πτήσης ήταν ο εκπαιδευτής υποσμηναγός Ελευθέριος Τσότρας και ο εκπαιδευόμενος ανθυποσμηναγός Γεώργιος Ρονιώτης.
Τον Ιούλιο του 2016, 20 χρόνια μετά το δυστύχημα, στην περιοχή της Μάλτας έγιναν αποκαλυπτήρια μνημείου, εις μνήμην των πεσόντων αεροπόρων, από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομο και τον προηγούμενο διοικητή της 120 ΠΕΑ, σμήναρχο Κωνσταντίνο Χίνη.
ΠΗΓΗ: Αρχείο «Θάρρους» και περιοδικό «Πτήση»
Επιμέλεια: Κώστας Γαζούλης & Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης
