Μετά τις χριστουγεννιάτικες αργίες -και εμπορικές απραξίες- οι αγορές «τσίμπησαν» φυσιολογικά 5-10 σεντς προς τα επάνω. Αμέσως λειτούργησαν οι παραμορφωτικοί καθρέφτες. “Καθρέφτη – καθρεφτάκι μου, ποιος γράφει τις πιο όμορφες ειδήσεις;”.
Διαβάζω ότι ένας συνεταιρισμός στην επαρχία Σητείας καθόρισε τιμές 3,90 ευρώ για το 0,3°, που κλιμακώνονται προς τα κάτω με 0,03 ευρώ ανά δέκατο οξύτητας. Η είδηση στο συγκρότημα που καλλιεργεί αυριανές ιδέες συνοδεύτηκε με αυτοεπαίνους του είδους, όπως “έγκαιρα και μόνο εμείς είχαμε προβλέψει αυτή την άνοδο”. Έκτακτα! Θα μπορούσε να εκληφθεί ότι μόνο εμείς δίνουμε παραμορφωτική εικόνα της αγοράς.
Καθρέφτη – καθρεφτάκι μου, ποιος γράφει τις πιο όμορφες ειδήσεις;
Ο συντάκτης της είδησης ή δεν πληροφορήθηκε ή δε θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει ότι δεν επρόκειτο απλά για έξτρα παρθένο, αλλά για ελαιόλαδο που συνοδεύεται με παραστατικά ΠΟΠ Σητείας. Γεγονός που του προσδίδει κάποια επιπλέον προστιθέμενη αξία.
Επιπλέον, εφέτος τα λάδια της Βόρειας Κρήτης (Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο) έχουν παρουσιάσει προβλήματα ποιότητας λόγω παρατεταμένης ξηρασίας και ελλιπούς δακοκτονίας, συνεπώς “οι γραμμές” είναι περιζήτητες για να “διορθωθούν” οι άσσοι. Γι’ αυτό ειδικά προβληματίζει και η γεωμετρική μείωση ανά 0,03 ευρώ ανά 0,01° οξύτητας, αλλά ας μην μπούμε σε τόσο “ψιλά γράμματα”.
Δεύτερο και αξιοσημείωτο, ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην πολύπαθη Σητεία. Με άλυτες τις εκκρεμότητες της Ένωσης και της GAEA Τρόφιμα, με αυτονομημένους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς (δεν ήθελαν τον «κοινό φορέα» επί εποχής Μανώλη Βακόντιου) και με πρόσθετη ανοιχτή πληγή τη Μονή Τοπλού που προσπαθεί να περισώσει το Πατριαρχείο.
Τρίτο, όποιοι γράφουν για τιμές, ακόμη και αν έχουν τελειώσει τη μεγάλη δημοσιογραφική σχολή των αυριανών ιδεών, θα πρέπει να γνωρίζουν ένα παμπάλαιο τερτίπι της σπέκουλας. Αν «κάποιος» έχει συμφέρον και θέλει να μπλοκάρει την αγορά και την ομαλή λειτουργία προσφοράς / ζήτησης, διαθέτει ένα αποτελεσματικό όπλο: να εξαγγείλει μια αυξημένη τιμή και να καλλιεργήσει τη φαντασία των πωλητών (παραγωγών / ελαιοτριβέων / ελαιουργών) για ακόμη μεγαλύτερη άνοδο. Εδώ, στο σημείο αυτό, τα «παπαγαλάκια» μπορεί να αποδειχθούν πολύ χρήσιμα.
Τέταρτο, επειδή αμνησία δεν πάθαμε, και εξάλλου scripta manent, ας μην ξεχνάμε ότι το συγκρότημα που καλλιεργεί τις αυριανές ιδέες, από το Σεπτέμβριο του 2017, όταν οι τιμές ήταν πάνω από τα 4 ευρώ, προέβλεπε ότι η τιμή 4,26 ευρώ σε δημοπρασία της Λακωνίας «αναμένεται να δώσει αδιαμφισβήτητα μεγάλη δυναμική στις τιμές των φρέσκων λαδιών».
Οι υπεραισιοδοξίες συνεχίστηκαν: «ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΩ ΦΟΡΑ – ΔΙΕΘΝΩΣ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ» (αναλύοντας ότι η Τουρκία ξεριζώνει τις ελιές της!!) και: «ΤΩΡΑ ΧΤΙΖΕΙ ΒΑΣΕΙΣ, ΣΤΑΘΕΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ 4 ΕΥΡΩ».
Αργότερα συνέχιζε να γράφει “στροφάρει το έξτρα που γλείφει πάλι τα 4 ευρώ». Και όταν είχαν, και έχουν, πέσει κάτω από τα 4 ευρώ, εξήγγειλε γραμμή αποχής, δηλαδή πραγματοποιώντας –έστω και άθελα- το μπλοκάρισμα της αγοράς που γράφουμε παραπάνω.
Η πραγματική αγορά
Η εφετινή ελαιοκομική περίοδος 2017/18 κινείται –όπως τόσες φορές έχουμε γράψει- μέσα σε ένα περιορισμένο όριο διακύμανσης. Προσφορά και ζήτηση σχεδόν ισορροπούν, φέρνοντας μια ηρεμία μετά την καταστροφική περυσινή (2016/17) χρονιά.
Τα νεότερα δεδομένα δείχνουν αναθεώρηση ελαφρώς προς τα κάτω λόγω χαμηλών αποδόσεων της παραγωγής της Τυνησίας (280 χιλ. τόνοι), η οποία, όμως, αντισταθμίζεται από την αυξημένη ιταλική παραγωγή που αναμένεται στους 350-360 χιλ. τόνους. Άρα το ισοζύγιο της Μεσογείου παραμένει –περίπου- εκεί που γράφαμε στο olivenews.gr ήδη από το καλοκαίρι.
Αναμένοντας, λοιπόν, τις πρώτες ανοιξιάτικες ενδείξεις της επόμενης χρονιάς 2018/19, ακολουθούμε μια σώφρονα πολιτική χωρίς υπεραισιοδοξίες περί εκτοξεύσεως των τιμών, αλλά και χωρίς απαισιοδοξίες περί βουλιάγματος των τιμών.
Του Βασίλη Ζαμπούνη
