Για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε η ελληνική αποστολή που συνόδευε τον Ινδό υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης στην Καλαμάτα, τα γράψαμε προχθές. Επαναλαμβάνουμε, ότι θεωρούμε εγκληματικό πολιτικά να μην συναντηθεί ο Ινδός υπουργός με παραγωγούς, εκτός των μεγάλων εταιρειών, που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για ην παραγωγή και τυποποίηση ελαιόλαδου αρίστης ποιότητας.
Για να μην πουλάνε, όμως και…φύκια για μεταξωτές κορδέλες και εξωστρέφειες και ανάπτυξη, ας δούμε τα στοιχεία.
Η Ινδία εισάγει ελαιόλαδο από την Ισπανία, Ιταλία και Τουρκία. Και ενώ η Ινδία καταναλώνει 17 εκατομμύρια τόνους ελαίων (σπορέλαια και λοιπά) το μερίδιο του ελαιολάδου είναι μόλις το 0,1%! Περισσότερες από 90 εταιρείες ήδη ανταγωνίζονται για αυτό το ελάχιστο μερίδιο της αγοράς. Η Ισπανία έχει τη μερίδα του λέοντος με 65% των εισαγωγών ελαιολάδου στην Ινδία, και ακολουθεί η Ιταλία με 32%.
Τα δε επίσημα κυβερνητικά στοιχεία της Ινδίας τα τελευταία δύο χρόνια δείχνουν πτωτική τάση στις εισαγωγές του ελαιολάδου στην χώρα αυτή της τάξης περίπου του 10%.
Αντιθέτως, οι εισαγωγές επιτραπέζιας ελιάς στην Ινδία σημείωσαν αύξηση της τάξης 26% τον τελευταίο χρόνο. η Ινδία εισάγει περίπου 3500 τόνους από τους οποίους οι 3200 είναι προέλευση Ισπανίας!
Το 1 και 1 δεν κάνουν, λοιπόν, 2. Η πρόσθεση είναι η πλέον ακατάλληλη αριθμητική πράξη! Μετά την Κίνα προστίθεται και η Ινδία ως χώρα μύθος εξαγωγής ελληνικού ελαιολάδου! Διότι πολύ απλά οι νόμοι της παγκόσμιας αγοράς δεν είναι μαζί μας…
Α.Π.
Φύκια για μεταξωτές κορδέλες
