Παράπονα των κατοίκων του Δήμου Οιχαλίας για τη συνεχιζόμενη λειτουργία τους ακόμα και το Μάιο
ΟΙΚΟΕΝΕΡΓΕΙΑ: «Δεν επιλέξαμε εμείς την περιοχή, θέλουμε να είμαστε κομμάτι της κοινωνίας αρεστό»
Για ακόμα μία «ελαιοκομική περίοδο» η λειτουργία των πυρηνελαιουργείων στην περιοχή της Μεσσηνίας απασχόλησε την επικαιρότητα, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν «απαντήσεις» στα χρόνια ερωτήματα και τους προβληματισμούς της τοπικής κοινωνίας.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην περιοχή του Δήμου Οιχαλίας. Κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια της ελαιοκομικής περιόδου, οι κάτοικοι, ειδικά των κοινοτήτων της Σκάλας, του Κατσαρού, των Τσουκαλαίικων, του Σολακίου, αλλά και του Μελιγαλά, βρίσκονται στα «κάγκελα» διαμαρτυρόμενοι για τον αέρα που εισπνέουν…
Η φετινή «καλή χρονιά» για το λάδι της Μεσσηνίας έφερε και μεγαλύτερη δουλειά στα πυρηνελαιουργεία, με αποτέλεσμα η λειτουργία ορισμένων εξ αυτών να συνεχίζεται ακόμα και αυτές τις ημέρες. Με αφορμή τα δεκάδες καθημερινά τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας των κατοίκων που ζουν κοντά στη ΒΙ.ΠΕ Μελιγαλά επισκεφθήκαμε την περιοχή, προσπαθώντας να βρούμε απαντήσεις στο μεγάλο πρόβλημα που κάθε χρόνο έρχεται στην επικαιρότητα, χωρίς ωστόσο να δίνεται λύση… Επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο «ΟΙΚΟΕΝΕΡΓΕΙΑ», που συνεχίζει τη λειτουργία του και το Μάιο, όπου ο υπεύθυνος και ιδιοκτήτης, κ. Χατζέλης, μας δέχθηκε απαντώντας σε κάθε μας απορία… Εν συνεχεία μιλήσαμε τόσο με κατοίκους του Μελιγαλά όσο και με το δήμαρχο της περιοχής κ. Αριστείδη Σταθόπουλο, οι οποίοι κατέθεσαν τις απόψεις τους για το «φλέγον» ζήτημα της περιοχής τα τελευταία 9 χρόνια τουλάχιστον…
«Τα πυρηνελαιουργεία αποτελούν μέρος του “κύκλου” της ελιάς, απαραίτητα στη Μεσσηνία»
Το πυρηνελαιουργείο «ΟΙΚΟΕΝΕΡΓΕΙΑ» αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μονάδες επεξεργασίες πυρήνα σ’ όλη τη Μεσσηνία. Η λειτουργία του, μάλιστα, συνεχιζόταν ακόμα και προχθές Πέμπτη που το επισκεφτήκαμε. Συχνά – πυκνά, δε, έχει γίνει «στόχος» επικρίσεων για τη λειτουργία του… Επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο, όπου ο ιδιοκτήτης του κ. Παναγιώτης Χατζέλης μάς υποδέχθηκε και απάντησε με προθυμία σ’ όλα τα ερωτήματα που του θέσαμε…
«Ολοκληρώνεται σήμερα η λειτουργία… Η καλή ελαιοκομική χρονιά είχε και περισσότερη δουλειά»
Το πρώτο ερώτημα που θέσαμε στον κ. Χατζέλη είχε να κάνει με την αφορμή που βρεθήκαμε στο Μελιγαλά και συγκεκριμένα με τα παράπονα των κατοίκων, γιατί συνεχίζεται η λειτουργία του εργοστασίου και μέσα στο Μάιο ενώ τα άλλα εργοστάσια της Μεσσηνίας έχουν σταματήσει…
Όπως ανέφερε ο ίδιος: «Σήμερα Σάββατο τελειώνουμε οριστικά για φέτος. Όταν τελειώνει η κανονική παραγωγή, στις δεξαμενές των διφασικών ελαιοπυρήνων μένουν 2 με 3 χιλιάδες τόνοι ελαιοπυρήνα, τους οποίους δεν έχουμε τη δυνατότητα να μεταφέρουμε με τους μεταφορικούς κοχλίες και έτσι η μεταφορά τους γίνεται με φορτωτές “κουταλιά κουταλιά”, με αποτέλεσμα να υπάρχει καθυστέρηση στη διαδικασία. Η δυναμικότητα με την οποία λειτουργούμε αυτή την εποχή είναι στο 1/5 της κανονικής παραγωγής, κάτι που μπορείτε να διαπιστώστε με τον καπνό. Ήδη, όμως, επειδή και εμάς οικονομικά δε μας συμφέρει να υπολειτουργεί το εργοστάσιο, έχουμε σκεφτεί κάποια επένδυση σε κάποια μηχανήματα, που δε θα επιτρέψει να ξανασυμβεί αυτό και θα τελειώνουμε αρκετά νωρίτερα».
«Δεν επιλέξαμε εμείς την περιοχή το 1999, η Πολιτεία μάς την επέβαλε – Το πρόβλημα άρχισε μετά το 2009»
Το επόμενο ερώτημα που κάναμε αφορούσε στη χρόνια ενόχληση του κόσμου, όπως και για το αν η ΒΙ.ΠΕ. Μελιγαλά είναι κατάλληλη για τη λειτουργία πυρηνελαιουργείων: «Θα ήθελα να σας πω ότι κατανοώ την ενόχληση του κόσμου, όμως δεν ευθύνονται οι επιχειρήσεις. Οι περιοχές που εγκαθίστανται τα πυρηνελαιουργεία σ’ όλο τον κόσμο επιλέγονται από το κράτος. Δεν μπορεί, δηλαδή, κανένας πυρηνελαιουργός να πάει όπου θέλει. Εμείς το 1999 που ζητήσαμε να κατασκευάσουμε μια τέτοια μονάδα, με την προτροπή του τότε επενδυτικού νόμου, είχαμε μάλιστα άλλη περιοχή στα υπ’ όψιν μας, κατά τη γνώμη μας πιο κατάλληλη. Η Πολιτεία, όμως, μας είπε ότι στη Μεσσηνία η μόνη περιοχή που μπορούμε να δημιουργήσουμε το εργοστάσιό μας είναι η ΒΙ.ΠΕ Μελιγαλά, καθώς η ΒΙ.ΠΕ Μεσσήνης είχε ήδη δύο πυρηνελαιουργεία και ήταν επιβαρυμένη, οπότε μας επέβαλε ότι η μόνη κατάλληλη περιοχή στη Μεσσηνία είναι η βιομηχανική περιοχή του Μελιγαλά, παρά τις ενστάσεις μας…
Τα πρώτα χρόνια από το 2000 μέχρι το 2009 δεν υπήρχε ούτε μια διαμαρτυρία από την τοπική κοινωνία. Το 2009, όμως, συνέβησαν κάποια γεγονότα ταυτόχρονα. Με προτροπή του κράτους αυξήθηκαν “βιαίως” τα διφασικά ελαιοτριβεία, τα οποία παράγουν υγρασία στον πυρήνα τους διπλάσια απ’ ό,τι τα τριφασικά. Αυτό σημαίνει ότι τα πυρηνελαιουργεία πλέον θα πρέπει να εξατμίσουν διπλάσια ποσότητα υγρασίας απ’ ό,τι συνέβαινε παλαιότερα. Παράλληλα, σημαίνει διπλάσιο κόστος λειτουργίας που ανάγκασε και εμάς να κάνουμε μεγάλες επενδύσεις, σε μια εποχή μάλιστα που ξέσπασε η κρίση και οι τράπεζες είχαν αρχίσει να κλείνουν τις “στρόφιγγες”».
«Δεν ήταν σωστές οι μετρήσεις του Δημόκριτου και αποδείχθηκε»
Στον κ. Χατζέλη θέσαμε στη συνέχεια το ερώτημα για τις παραβάσεις που διαπίστωσε ο «Δημόκριτος», αλλά και τις καταγγελίες που έχει δεχθεί κατά καιρούς ότι δεν τηρεί τους περιβαλλοντολογικούς όρους: «Καμία επιχείρηση δε λειτουργεί, αν δεν τηρεί τους περιβαλλοντολογικούς όρους. Αυτοί περιλαμβάνουν εκατοντάδες γνωμοδοτήσεις και διατάξεις και σχεδόν πάνω από 200 όρους. Με όλα αυτά, όντως, κάτι μπορεί να ξεφύγει, όπως, για παράδειγμα, βρήκαν ότι σε κάποια άκρη ένα φορτίο ξηρού πυρήνα που έπρεπε να είναι μέσα σε υπόστεγο ήταν έξω από υπόστεγο ή βρήκαν στα σκουπίδια δύο στουπιά… Οπότε η μη τήρηση των περιβαλλοντικών όρων που ακούγεται απ’ όσους μας κατηγορούν είναι τέτοιου τύπου… Αν δεν τηρούσαμε το νόμο, δε θα ήμασταν σε λειτουργία. Αναφορικά τώρα με τον “Δημόκριτο”, ήρθε και έκανε μετρήσεις, όχι τον καπνό, ούτε τη μυρωδιά, αλλά τα στερεά σωματίδια που βγαίνουν μαζί με τον καπνό. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, αυτά θα έπρεπε να είναι 100 mg χιλιοστά του γραμμαρίου ανά κυβικό μέτρο. Ο “Δημόκριτος” τα μέτρησε και τα έβγαλε 900. Ωστόσο, όλοι κατάλαβαν ότι αυτό δεν είναι σωστό, γιατί αν έβγαιναν 900, ο καπνός θα έπρεπε να βγαίνει μαύρος. Το ψάξαμε και βρήκαμε ότι ο “Δημόκριτος” είχε κάνει λάθος στην τοποθέτηση του οργάνου που μετρούσε τη σκόνη. Αντί να γίνει στο τέλος της καμινάδας, εκεί που βγαίνει ο καπνός, εκεί που έγινε η μέτρηση, στη βάση της καμινάδας, είχαμε στροβιλισμό, με αποτέλεσμα να μετράει τα ίδια σωματίδια ξανά και ξανά. Αποδείχθηκε αυτό, όπως επίσης αποδείχθηκε ότι ο “Δημόκριτος” δεν είναι διαπιστευμένος να μετράει σκόνη στην καμινάδα. Είναι διαπιστευμένος να μετράει σκόνη στο περιβάλλον, που είναι διαφορετικό. Όσες φορές μετρήθηκε η σκόνη στο περιβάλλον των περιοχών γύρω από τα πυρηνελαιουργεία, πάντα βγήκαν μέσα στα νόμιμα όρια. Κάποιες υπερβάσεις που παρατηρήθηκαν κάποτε, ο νόμος τις επιτρέπει, αρκεί να μην ξεπερνούν τις 35 μέρες το χρόνο, ενώ διαπιστώθηκε ότι αυτές προέρχονταν κατά κύριο λόγο από σόμπες, τζάκια κ.ο.κ. και όχι από τα εργοστάσια…
Πάντως, ουδέποτε παρατηρήθηκαν περισσότερες από 35 μέρες υπερβάσεις το χρόνο. Στη συνέχεια μετρήθηκαν οι καμινάδες για σκόνη, από ειδικευμένες ιδιωτικές εταιρείες που πληρώθηκαν είτε από την Περιφέρεια είτε από δικές μας επιχειρήσεις. Βρέθηκαν κάποιες παραβάσεις… όχι 900 mg που είχε βρει ο “Δημόκριτος”, αλλά 200 ή 300. Αυτές είναι κάτι που δεν καταλαβαίνει κανένας, καθώς κανείς δε βάζει το κεφάλι του στην καμινάδα. Αφήστε, δε, ότι στην Ανδαλουσία της Ισπανίας, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ελαιοκομική περιοχή στον κόσμο, τα όρια για τη λειτουργία των πυρηνελαιουργείων είναι τα 300 mg, οπότε οι παραβάσεις, οι μικρές αυτές που υπάρχουν, έχουν να κάνουν και με τα θεσπισμένα όρια από την Πολιτεία.
Επίσης, αποκαλύφθηκε ότι στα αποτελέσματα που έκαναν οι εταιρείες, βρέθηκε ότι μετρήθηκαν και αέριες και αιωρούμενες μάζες, ενώ ο νόμος μιλάει καθαρά για 100 mg σκόνη. Έτσι και αυτές οι μετρήσεις είναι υπό αμφισβήτηση και ζητήθηκε να γίνουν και νέες μετρήσεις για να βρουν μόνο τη σκόνη και περιμένουμε σύντομα αποτελέσματα. Πιστεύουμε, δε, ότι η σκόνη θα είναι κάτω από 100 mg. Το πρόβλημα, όμως, που δημιουργείται είναι από τη μυρωδιά και τους υδρατμούς που “κάθονται” κάποιες μέρες του χρόνου λόγω των καιρικών συνθηκών. Στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου ο πυρήνας δεν έχει άσχημη μυρωδιά, μυρίζει σαν λάδι… Στο τέλος του χειμώνα, Φεβρουάριο – Μάρτιο, παρουσιάζεται μια μυρωδιά που για κάποιους, όντως, είναι μια απελπιστική μυρωδιά… Δυστυχώς, δε δουλεύουμε με “αρώματα”… Ο κύκλος της ελιάς ολοκληρώνεται με την επεξεργασία του πυρήνα. Αν τον πετούσαμε, θα βρωμούσε όλη η Μεσσηνία. Πρέπει να ολοκληρωθεί ο κύκλος της ελιάς και η ολοκλήρωση γίνεται με τα πυρηνελαιουργεία…
Η Μεσσηνία παράγει 200.000 τόνους ελαιοπυρήνα… Βέβαια, δεν είναι μόνο τα πυρηνελαιουργεία που δημιουργούν δυσάρεστες οσμές… Και τα ορνιθοτροφεία, τα βουστάσια, τα σφαγεία και άλλα έχουν δυσάρεστες οσμές, αλλά όλα αυτά είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του κράτους».
«Επενδύσεις εκατομμυρίων που θα δώσουν λύσεις στο πρόβλημα της οσμής και των υδρατμών»
Με βάση τα όσα μας είπε ο κ. Χατζέλης, ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι οι οσμές και οι υδρατμοί, τον ρωτήσαμε αν υπάρχουν λύση γι’ αυτά, καθώς η τεχνολογία προχωρά:
«Υπάρχουν ελπίδες. Εμείς από πέρυσι ξεκινήσαμε μια μεγάλη επένδυση στο τριφασικό “ρεπάσο”. Δηλαδή, βγάζουμε ένα μεγάλο μέρος της υγρασίας του πυρήνα χωρίς καπνούς με φυγοκέντρηση. Αυτή η υγρασία τοποθετείται σε δεξαμενές και εξατμίζεται το καλοκαίρι με τη βοήθεια του ήλιου, χωρίς οσμές. Οπότε η λειτουργία των εργοστασίων θα τελειώνει νωρίτερα, δε θα υπάρχει Απρίλιος και Μάιος, ενώ παράλληλα οι υδρατμοί από τις καμινάδες θα μειωθούν στο μισό. Επίσης, θα λύσουμε και το πρόβλημα της σκόνης. Ακόμα και αν διαπιστωθεί ότι έχουμε 100mg, εμείς έχουμε στόχο να πάμε στα 30mg. Παρακολουθούμε συνέχεια τις εξελίξεις, και στην Ισπανία και στην Ιταλία ειδικά, στην περιβαλλοντολογική νομοθεσία. Μας ενδιαφέρει να είμαστε κομμάτι της κοινωνίας αρεστό, δε θέλουμε να ενοχλούμε, δε θέλουμε να έχουμε προβλήματα με τους κατοίκους… και δεν έχουμε. Παρά τα όσα γράφονται στις εφημερίδες, οι κάτοικοι εδώ γνωρίζουν τι γίνεται, στο εργοστάσιο εργάζονται 50 άτομα από την περιοχή και όλοι γνωρίζουν τι κάνουμε. Εμείς δε μολύνουμε το περιβάλλον καθώς δεν “εκπέμπουμε” βακτήρια και μικρόβια… το θέμα είναι η ρύπανση… και είμαστε αποφασισμένοι τόσο την οσμή να “καταπολεμήσουμε” με τις επενδύσεις που κάνουμε όσο και τους υδρατμούς και τη σκόνη».
Η τελευταία ερώτηση που θέσαμε στον κ. Χατζέλη αφορούσε επικρίσεις και «επιθέσεις» που έχει δεχθεί το εργοστάσιο του, ακόμα και από άλλα εργοστάσια μέσα στην ίδια τη ΒΙ.ΠΕ. Μελιγαλά. Όπως απάντησε: «Όπως σας προείπα βρισκόμαστε εδώ από το 2000. Η εταιρεία που μας έκανε “επίθεση” βρίσκεται, αν δεν κάνω λάθος, από το 2012. Δε γνώριζαν ότι βρίσκεται πυρηνελαιουργείο δίπλα τους; Επίσης, έχουμε γίνει δέκτες παραπόνων από ιδιοκτήτες φωτοβολταϊκών, λόγω του ότι με τον καπνό που εκπέμπουμε μειώνεται ο ήλιος και έτσι η ενέργεια που παράγουν. Δε γνώριζαν όταν έκαναν τα επιχειρηματικά τους σχέδια ότι υπάρχουν δίπλα τους εργοστάσια τα οποία εκπέμπουν καπνό; Βρισκόμαστε εδώ πριν καν ανακαλύψουν την ύπαρξη των φωλτοβολταϊκών…».
Κουράστηκαν να περιμένουν λύσεις οι κάτοικοι της περιοχής…
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο Μελιγαλά ρωτήσαμε και την άποψη ανθρώπων της περιοχής. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί, όπως μας υπογράμμισαν και όσοι μιλήσαμε, ότι το βαρύ φορτίο και εκεί που η κατάσταση πραγματικά χαρακτηρίζεται ανυπόφορη κάποιες μέρες, είναι στην περιοχή της Σκάλας, στα Τσουκαλέικα και του Κατσαρού.
κ. Βασίλης: Η περιοχή έχει ανάγκη τα εργοστάσια, τα χρειαζόμαστε για να δουλεύει ο κόσμος, πρέπει κι αυτά όμως να δουλεύουν σωστά. Η Πολιτεία που τους έδωσε άδεια εδώ να βρει και τη λύση…
κ. Νικήτας: Δεν έπρεπε να δοθούν άδειες λειτουργίας τόσο κοντά σε κατοικημένες περιοχές… Ας κάνουν και τα εργοστάσια πιο ψηλά τις καμινάδες τους για να μην ενοχλούν. Υπάρχουν μέρες που στο Κατσαρού και τη Σκάλα δεν μπορείς να σταθείς…
κ. Θύμιος: Η Πολιτεία που τους έδωσε άδεια να δώσει και τη λύση. Θέλουμε τώρα που είναι άνοιξη να ανοίξουμε το παράθυρό μας και να εισπνέουμε οξυγόνο και όχι τη μυρωδιά του πυρήνα…
κ. Θεόδωρος και κ. Προκόπης: Ο κόσμος πεθαίνει και κανείς δε μιλάει. Να πάνε εκτός κατοικημένης περιοχής. Πάμε να περπατήσουμε και αντί να μας κάνει καλό, εισπνέουμε «δηλητήριο». Λένε ότι δεν κάνουν κακό, αλλά ο “Δημόκριτος” τους διέψευσε. Να βάλουν ειδικά φίλτρα στις καμινάδες τους να μη δημιουργούν πρόβλημα.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
«Αναμένουμε τα αποτελέσματα των μετρήσεωνκαι “επιβάλλεται” η Πολιτεία να δώσεις λύσεις»
Γι’ αυτό το τόσο σημαντικό θέμα δε θα μπορούσαμε να μη ζητήσουμε και την άποψη του δημάρχου Οιχαλίας, Αριστείδη Σταθόπουλου. Ο κ. Σταθόπουλος μας διαβεβαίωσε και αυτός με τη σειρά του ότι σε λίγες ημέρες θα ολοκληρωθούν οι εργασίες των πυρηνελαιουργείων. Επίσης, μας τόνισε ότι σε επικοινωνία που είχε με την Περιφέρεια, του έγινε γνωστό ότι σε 10-15 μέρες θα έχουμε τα αποτελέσματα των φετινών μετρήσεων, που έγιναν από το «Δημόκριτο» και το διαπιστευμένο τμήμα του Πανεπιστήμιου της Πάτρας. Έχοντας αυτά τα αποτελέσματα, ο κ. Σταθόπουλος τόνισε ότι επιβάλλεται το αρμόδιο υπουργείο να καλέσει όλους τους φορείς, Περιφέρεια, Αντιπεριφέρεια, Δήμους και εμπλεκόμενους, και από κοινού να βρουν λύση που θα αντιμετωπίσει μακροχρόνια την υφιστάμενη κατάσταση. Ξεκαθάρισε ότι δεν αναμένουν «μαγικές» λύσεις, αλλά ευελπιστούν στην ορθή λειτουργία των εργοστασίων, που θα ομαλοποιήσει την κατάσταση σταδιακά.
Κλείνοντας, υπογράμμισε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα των κατοίκων του Δήμου να ζουν υπό ομαλές συνθήκες στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος.
Του Κώστα Γαζούλη
Φωτογραφίες: Στασινός Μουτσούλας
Θεατής η Περιφέρεια
Πάντως, παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος αντιμετώπισης του έντονου προβλήματος που βιώνουν χρόνια τώρα οι κάτοικοι από το βαρύ σύννεφο που απλώνεται πάνω από τα σπίτια τους και την έντονη δυσοσμία. Η περιβόητη μελέτη του «Δημόκριτου» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ή τουλάχιστον αυτά που υποσχόταν όταν ανακοινωνόταν, αφού δεν έχει προχωρήσει καμία αξιοποίησή της.
Ούτε, όμως, και η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου, η οποία εξουσιοδοτούσε τον περιφερειάρχη. Εκείνη η περιβόητη συνεδρίαση, που επέφερε το πρώτο μεγάλο πλήγμα μεταξύ των σχέσεων της τοπικής αντιπεριφερειάρχη Ελένης Αλειφέρη με την ηγεσία της Περιφέρειας, όταν η εισήγησή της με τις προτάσεις της για το θέμα των πυρηνελαιουργείων, πετάχτηκε στο «καλάθι των αχρήστων».
Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, η κα Αλειφέρη, ως επίσημη εισηγήτρια, κατέθεσε κείμενο με δεκατρείς προτάσεις για το θέμα των πυρηνελαιουργείων, η οποία βασιζόταν στα δεδομένα που είχαν συλλέξει τα τελευταία χρόνια οι υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας, αλλά και τη μελέτη του Δημόκριτου.
Ωστόσο, με πρόταση του ίδιου του Π. Τατούλη, το Συμβούλιο εξουσιοδότησε τον περιφερειάρχη να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος, ώστε «να καταρτισθούν ολοκληρωμένες νομοθετικές και τεχνολογικές προτάσεις, που θα προσεγγίζουν την επίλυση του προβλήματος».
Η ίδια απόφαση εξουσιοδότησε τον κ. Τατούλη «να εξετασθούν τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά σχήματα, ώστε σε συνεργασία με τους πυρηνελαιουργούς να γίνουν οι απαιτούμενες επενδύσεις και η εξέλιξη των δομών που θα δώσουν σύγχρονες λύσεις, ώστε τα πυρηνελαιουργεία να λειτουργούν με ασφαλή τρόπο χωρίς να επιβαρύνουν την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον».
Παρέμεινε όμως μια απόφαση γενική, χωρίς να εξειδικευτεί και στα χαρτιά, με αποτέλεσμα ο κόσμος στην περιοχή να συνεχίζει να «πνίγεται».
Τα δε πυρηνελαιουργεία, τυπικά πληρούν τους περιβαλλοντικούς όρους που τους έχουν εγκριθεί και βάση αυτών λειτουργούν, με αποτέλεσμα οι αρμόδιες υπηρεσίες να μην μπορούν να κάνουν τίποτα, πλην του να βεβαιώσουν κάποιες μικρές παρατυπίες.
Β.Β.
