Εκδήλωση σήμερα παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου
130 χρόνια ιστορίας ή, αλλιώς, 13 δεκαετίες διακρίσεων, επιτυχιών και αθλητικής ανόδου. Ο λόγος για το Μεσσηνιακό Γυμναστικό Σύλλογο, που γιορτάζει τη σπουδαία πορεία του από το 1888, με τις εκδηλώσεις προς τιμήν του να κορυφώνονται σήμερα (στις 7.00 μ.μ.) στο ξενοδοχείο Elite, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου.
Ιωάννης Καλυβιώτης
«Το παρελθόν είναι η βάση για το μέλλον»
Ο Μεσσηνιακός είναι από τους ιστορικότερους συλλόγους στην Ελλάδα, ενώ αποτελεί το αρχαιότερο σωματείο στίβου της χώρας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο σύλλογος των 3 αιώνων. Ιδρύθηκε το 19ο αιώνα, επιβίωσε μέσα από δύσκολες συνθήκες, ενώ διακρίθηκε και μεγαλούργησε τον 20ό. Μάλιστα, την περίοδο 1989-1990 ανακηρύχθηκε κορυφαίος επαρχιακός σύλλογος στη χώρα. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, παραμένει σε υψηλό επίπεδο και βρίσκεται στο διεθνές προσκήνιο μέσω της συνάντησης «Παπαφλέσσεια».
Με κύρια έδρα την Καλαμάτα, πρωταγωνιστεί πλέον σε 4 αθλήματα (στίβος, βόλεϊ γυναικών, ποδόσφαιρο και ποδηλασία) και με προσήλωση και φροντίδα στους νέους αθλητές, αλλά και σεβασμό στο ένδοξο παρελθόν του, ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Κι όπως αναφέρει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο κ. Ιωάννης Καλυβιώτης, εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, πρώην αθλητής στίβου με σημαντικές διακρίσεις στο ακόντιο και νυν προπονητής και ενεργό μέλος του Μεσσηνιακού, «υπάρχει ένα μεγάλο όραμα που επιδιώκει τη γιγάντωση του συλλόγου».
-Μεσσηνιακός. Πού οφείλει τη μακροχρόνια επιτυχημένη πορεία του;
Οφείλεται σε ανθρώπους που είχαν όραμα το 19ο αιώνα. Η γενιά του 1890 ήταν αρκετά φιλόδοξη και είχε πολλούς στόχους. Ήταν προοδευτικοί άνθρωποι για την εποχή, είχαν επιστημονική κατάρτιση και πνευματικές ανησυχίες και έθεσαν ως ανάγκη την εκγύμναση σώματος και πνεύματος. Ήταν η αφετηρία για να ξεκινήσει η ίδρυση του συλλόγου.
-Αφετηρία για μια πορεία που δεν έσβησε, όμως, στο πέρασμα των χρόνων…
Δεν έσβησε, γιατί υπάρχουν άνθρωποι στο σύλλογο που έχουν θέσει ως απόλυτη προτεραιότητα τη νέα γενιά, τα παιδιά. Προχώρησαν στην ίδρυση τμημάτων αγωνιστικών, αλλά και πολιτιστικού χαρακτήρα. Παλαιότερα είχε ιδρύσει ο Μεσσηνιακός τμήμα χορωδίας, μουσικής και θεάτρου.
Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων έχει δημιουργήσει τμήματα για 13 αθλήματα, ακόμη κι αν ενεργά τώρα είναι 4. Αυτό, λοιπόν, τον κράτησε στην επιφάνεια της αθλητικής ζωής της χώρας και σε μερικές περιπτώσεις η φήμη του και η ποιοτική δουλειά που έγινε πέρασαν τα σύνορα της χώρας.
-«Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον» είναι το συμβολικό σύνθημα του συλλόγου. Ποια είναι η σημασία του και πώς προκύπτει;
Το σύνθημα αυτό δηλώνει τη συνέχεια. Υπάρχει μια πορεία. Το παρελθόν ήταν ένδοξο βάσει των διοργανώσεων και των μεγάλων αγωνιστικών διακρίσεων. Η κοινωνική και πολιτική ζωή της Καλαμάτας είναι συνυφασμένη με το Μεσσηνιακό, γιατί ο Μεσσηνιακός είχε πάντα πολύ ισχυρές προσωπικότητες στο Διοικητικό Συμβούλιο και η επιρροή του στην τοπική κοινωνία ήταν δυναμική. Το παρελθόν είναι η βάση για το μέλλον και είναι οδηγός σε μερικές περιπτώσεις. Μας δείχνει τον πήχυ των προσδοκιών, που είναι ήδη υψηλός, και οι νέοι που αναλαμβάνουν τα ηνία του συλλόγου, γνωρίζοντας τι έχουν κάνει οι προκάτοχοι σε αυτές τις θέσεις, έχουν υψηλό το αίσθημα της ευθύνης για να δουλέψουν στο παρόν και «να χτίσουν» το μέλλον.
-«Παπαφλέσσεια»… μια μεγάλη συνάντηση. Εξακολουθεί να έχει την ίδια απήχηση με το παρελθόν και την ίδια επιτυχία;
Τα «Παπαφλέσσεια» είναι μια διοργάνωση που στην αρχή είχε τοπικό χαρακτήρα. Λάμβαναν μέρος μόνο Μεσσήνιοι αθλητές. Αυτό συνέβαινε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘60. Μετά σταμάτησαν, για να ξεκινήσουν ξανά το 1984 με την κατασκευή του Δημοτικού Σταδίου Καλαμάτας. Οι αγώνες εξακολούθησαν να έχουν τοπικό χαρακτήρα, με επιπρόσθετη συμμετοχή όμως αθλητών από την Αθήνα και άλλες περιοχές. Το 1996 είναι η χρονιά-σταθμός για τα «Παπαφλέσσεια», καθώς τότε έγιναν διεθνή μίτινγκ. Το γεγονός αυτό πρόβαλε την πόλη της Καλαμάτας στο εξωτερικό. Συμμετείχαν ολυμπιονίκες και αναγνωρισμένοι αθλητές από όλο τον κόσμο. Σήμερα εξακολουθούν να έρχονται ξένοι αθλητές, όμως το επίπεδο δεν είναι ίδιο από το 2000 και μετά. Αυτό έχει να κάνει καθαρά με το budget των αγώνων. Οι καιροί είναι πιο δύσκολοι και δεν μπορούν να γίνουν μεγάλα οικονομικά ανοίγματα.
-Οι υπάρχουσες υποδομές και εγκαταστάσεις είναι αρκετές για να εξελιχθεί ο Μεσσηνιακός και να φιλοξενήσει κι άλλους αθλητές;
Οι εγκαταστάσεις είναι γηρασμένες. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανένας. Βέβαια, γίνονται προσπάθειες από όλες τις πλευρές, το Δήμο αλλά και τη δική μας προσωπική παρέμβαση, ώστε να δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες. Πρέπει να γίνει κάτι κεντρικά, ώστε να πούμε ότι η αναβάθμιση μιας διοργάνωσης θα είναι ουσιαστική, ενώ αυτό θα συμβάλλει και στην ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού στην Καλαμάτα.
-Τι είναι ο Μεσσηνιακός για την Καλαμάτα;
Είναι ένα δεύτερο σχολείο, το οποίο προσφέρει κοινωνικό έργο στη νεολαία, της δίνει τη δυνατότητα για άθληση και δημιουργεί τις συνθήκες για τη βελτίωση της υγείας. Παράλληλα, τα παιδιά με προδιαγραφές να πρωταγωνιστήσουν μελλοντικά σε κάποιο από τα αγωνίσματα με το οποίο ασχολούνται, μέσω της προπόνησης έχουν αυτήν ευκαιρία.
-Ο αριθμός των μικρών αθλητών είναι ενθαρρυντικός; Αυξάνεται με τα χρόνια;
Ναι. Υπάρχει αυξανόμενη τάση. Θεωρώ ότι έχουμε μία από τις ποιοτικότερες ακαδημίες στην Ελλάδα, γι’ αυτό και υπάρχει η ανάλογη απήχηση. Οι γονείς πλέον γνωρίζουν, βλέπουν και διακρίνουν την προσεκτική δουλειά που πραγματοποιείται στο Μεσσηνιακό.
-Ο Λούης Τσάτουμας είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχουν περάσει από το Μεσσηνιακό. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή νέοι Τσάτουμες, νέα ταλέντα;
Υπάρχουν παιδιά μικρής ηλικίας που, εφόσον καλλιεργήσουν το ταλέντο τους μέσω συστηματικής προπόνησης, είναι βέβαιο ότι θα αποδώσουν σε υψηλό επίπεδο. Το μέχρι πού μπορεί να φτάσουν εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Είναι το σύστημα στην Ελλάδα τέτοιο που, όταν ένα παιδί φτάσει στην ηλικία των 18 ετών, θέτει άλλες προτεραιότητες στη ζωή του και τίθενται περιορισμοί. Υπάρχουν, πάντως, παιδιά στο σύλλογο που διακρίνονται ήδη.
-Ο Μεσσηνιακός προσφέρει κοινωνικό έργο μέσω προπονήσεων σε άτομα με απώλεια όρασης. Υπάρχει σκέψη ενίσχυσης αυτού του έργου;
Ο Μεσσηνιακός συνεργάζεται με το Σύλλογο ΔΙΑΦΟΡΟΖΩ, ένα σύλλογο ΑμεΑ. Έτσι έχει τη χαρά να επιβλέπει προπονητικά 4 αθλητές με τυφλότητα. Στόχος του ΔΙΑΦΟΡΟΖΩ και του Μεσσηνιακού είναι, πέραν του αγωνιστικού τομέα, να περάσει προς τα έξω το συγκεκριμένο έργο, έτσι ώστε άτομα με κινητικά προβλήματα ή ιδιαίτερες ικανότητες γενικότερα να βγουν από το σπίτι και μέσω της άθλησης να προσθέσουν ποιότητα στη ζωή τους.
-Παλιοί αθλητές στηρίζουν την προσπάθεια του συλλόγου;
Όσοι στελεχώνουν τα τμήματα στίβου αλλά και του Μεσσηνιακού γενικότερα, παλαιότερα ήταν και μέλη των αγωνιστικών ομάδων. Από άλλο πόστο ο καθένας στήριζαν και εξακολουθούν να στηρίζουν με υπευθυνότητα.
-Ποιοι είναι οι στόχοι του συλλόγου, αγωνιστικοί και μη;
Υπάρχει ένα μεγάλο όραμα που επιδιώκει τη γιγάντωση του συλλόγου. Πρώτος στόχος είναι η προσέλκυση κόσμου, παιδιών. Έτσι επιτυγχάνουμε δύο πράγματα. Την ποσοτική ενίσχυση του συλλόγου, αλλά και την ποιοτική αναβάθμιση, που έχει σχέση με το αγωνιστικό κομμάτι και τις επιδόσεις των αθλητών. Αυτό θα επιφέρει οφέλη και για το σύλλογο και για τους ίδιους τους αθλητές. Δεύτερος και σημαντικότερος στόχος είναι να δοθεί έμφαση στην παιδεία που ήδη λαμβάνουν οι νέοι στο χώρο του Μεσσηνιακού. Τα παιδιά μεγαλώνουν, πλάθουν χαρακτήρα και αποκτούν στάσεις ζωής, κάποιες αξίες ηθικές κυρίως, που τα θωρακίζουν και τα βοηθούν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής τους στο μέλλον.
Ημερομηνίες-σταθμοί
-1888: Ίδρυση του Μεσσηνιακού Γυμναστικού Συλλόγου
-1896: Οργανωτική συμμετοχή στη διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα
-1897: Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΣΕΓΑΣ
-Αρχές 20ού αιώνα: Αποκτά ιδιόκτητο γυμναστήριο, το σημερινό γήπεδο του Μεσσηνιακού
-1925: Πρωταγωνιστεί στη διοργάνωση των Α’ Πελοποννησιακών Αγώνων Στίβου
-1929: Διεξαγωγή πρώτου ποδοσφαιρικού αγώνα του Μεσσηνιακού με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό
-Δεκαετία του ’30 διοργανώνει τους αγώνες στίβου «Ελευθέρια», από τους οποίους αργότερα προέκυψαν τα «Παπαφλέσσεια»
-1985-1988: Συμμετοχή της ομάδας βόλεϊ ανδρών στο πρωτάθλημα της Α Εθνικής
-1985-1986: Συμμετοχή της ομάδας βόλεϊ γυναικών στο πρωτάθλημα της Α Εθνικής
-2005-2006: Άνοδος της ποδοσφαιρικής ομάδας στη Β’ Εθνική
-2007 Η καλύτερη επίδοση στον κόσμο στο άλμα εις μήκος από τον αθλητή του Μεσσηνιακού Λούη Τσάτουμα
Πρωταγωνιστές
130 χρόνια, λοιπόν, ιστορίας που εξακολουθεί να γράφεται… Κι επειδή η ιστορία δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σε λίγες μόνο γραμμές, ο λόγος δόθηκε σε κάποιους από τους πρωταγωνιστές:
Παναγιώτης Παπαμικρούλης (παράγοντας βόλεϊ Μεσσηνιακού)
«Θυμάμαι τις χρονιές ’83-’87 το κλειστό της παραλίας ασφυκτικά γεμάτο και κόσμο απέξω που παρακαλούσε να μπει. Μεγάλη ικανοποίηση να προσφέρεις σε ανθρώπους που είχαν σαστίσει από το χτύπημα του Εγκέλαδου, τη χαρά του αθλητισμού.
Ο σύλλογος για μένα σημαίνει πάρα πολλά. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πόλης που κατοικώ και αγαπάω. Είναι μερικά πολύ όμορφα χρόνια που παραμένουν ζωντανά στη μνήμη, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Με την αφορμή της γιορτής με κατακλύζουν πολλά συναισθήματα από το ζωντάνεμα των υπέροχων στιγμών του τότε.
Να τα χιλιάσει, να είναι πάντα νέος, δημιουργικός, πρωτοπόρος. Να συγκεντρώνει τη νεολαία στα στάδια και να τους μαθαίνει τις αξίες του αθλητισμού».
Ιωάννης Σπαντιδέας (έφορος ποδοσφαίρου και παλαίμαχος παίκτης του Μεσσηνιακού)
«Η περίοδος ’86- ’87 ήταν η κορύφωση για το ποδόσφαιρο του Μεσσηνιακού. Εκεί που ένα σύνολο ερασιτεχνών κατάφερε να ανέβει στη Γ’ Εθνική. Τώρα αυτό που θέλουμε είναι να κρατήσουμε ζωντανό το σύλλογο. Αυτό είναι το κύριο μέλημά μας, γιατί οι οικονομικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολες. Κάνουμε όλοι προσπάθειες να αναβαθμίσουμε την ομάδα για να επιστρέψει εκεί που ήταν».
«Για μένα ο Μεσσηνιακός είναι το σπίτι μου. Μεγάλωσα μέσα στο γήπεδο. Ως ποδοσφαιριστής του από το 1971, αλλά και ως μέλος της διοίκησης αργότερα έως και σήμερα, δεν απέχω από καμία στιγμή του συλλόγου, από καμία εκδήλωση. Εμείς οι παλιοί αθλητές χρωστάμε στο Μεσσηνιακό, του οφείλουμε την παρουσία μας και θέλουμε να προσφέρουμε.
Στόχος και ευχή μας είναι η αναβάθμιση του γηπέδου και μέσα από αυτή να ανέβουμε ακόμη πιο ψηλά».
Ελένη Θεοδωρακοπούλου (πρώην αθλήτρια στίβου του Μεσσηνιακού, πανελλήνια πρωταθλήτρια στα 800 και 1500 μ. και νυν προπονήτρια παίδων)
«Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου στο Μεσσηνιακό από πολύ μικρή ηλικία Πήγα με μια φίλη μου να δοκιμάσουμε και εγώ “κόλλησα”. Δύο παράγοντες που εκτός του στίβου με τράβηξαν στο στάδιο ήταν ο προπονητής μου, Άρης Τριανταφυλλόπουλος, και η παρέα με τα παιδιά, που ακόμα και σήμερα διατηρούμε δυνατή φιλία.
Με την ομάδα έχω αξέχαστες στιγμές, συγκινήσεις, ένα πανελλήνιο ρεκόρ και πολλή, πολλή αγάπη. Μετά την απόφασή μου να σταματήσω τον αθλητισμό, το “μικρόβιο” εξακολούθησε να υπάρχει κι έτσι θέλησα να συνεχίσω την ενασχόλησή μου με το σύλλογο από άλλη σκοπιά, αυτήν της προπονητικής στις ακαδημίες του. Πλέον προετοιμάζω τα αυριανά μας ταλεντάκια.
Εύχομαι ο σύλλογος κάθε χρόνο να γιγαντώνεται, και όσο μπορώ θα βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου να αγαπήσουν και άλλα παιδιά το στίβο!».
Εκεί που το ήθος, η ποιότητα και η ευγενής άμιλλα συναντούν την εκγύμναση σώματος και πνεύματος, εκεί ακριβώς ρίζωσε και έθεσε τα θεμέλια του ο Μεσσηνιακός.
Σήμερα γιορτάζει και συνεχίζει να προσφέρει στον αθλητισμό και στο κοινωνικό σύνολο χάρη στο βασικό στόχο του, που είναι οι νέοι και η εξέλιξή τους. Γιατί οι νέοι είναι το βασικό συστατικό για το μέλλον του συλλόγου, κάτι που ελπίζουμε όλοι να μην εκλείψει.
Αν η Καλαμάτα, λοιπόν, μπορούσε να κάνει μια ευχή στο σύνολό της, θα ήταν η γιορτή του Μεσσηνιακού να κρατήσει για χρόνια και να χαρίσει κι άλλες τιμές και συγκινήσεις στην πόλη.
Χρόνια πολλά και επιτυχημένα λοιπόν!
Της Αλέξιας Σταμάτη
Ευχαριστούμε τον Χρήστο Νικ. Ζερίτη για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού
