Ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και καταξιωμένους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στη χώρα μας είναι ο Μεσσήνιος Γιώργος Γιαννόπουλος. Στον ίδιο δεν αρέσουν οι ταμπέλες, αλλά όταν κάποιος καθημερινά συμμετέχει σε καλές δουλειές, εμείς τον χαρακτηρίζουμε αναγνωρίσιμο και καταξιωμένο.
Χρόνια τώρα πρωταγωνιστεί στη σειρά του Alpha «Το Σόι σου». Μέχρι πρότινος πρωταγωνιστούσε στη θεατρική παράσταση «12 Ένορκοι», αλλά πλέον θα τον βλέπουμε στο έργο «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή», ενώ τον Αύγουστο θα αρχίσει γυρίσματα για μια ταινία του Οικονομίδη. Όσο για τον ερχόμενο χειμώνα, θα παίξει και στην παράσταση «Η κυρία Ιουλία». Παράλληλα, δεν αφήνει το τραγούδι. Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και την ενασχόλησή του με την πολιτική, τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο.
Την ερχόμενη Πέμπτη, πάντως, θα βρεθεί στο αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας, αυτή τη φορά ως «μπαμπάς»… Το «Θάρρος» μίλησε μαζί του και σας τον παρουσιάζει:
Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Γιαννόπουλος έχει «απογειωθεί» επαγγελματικά…
Δοξάζω το θεό και την ευλογημένη συγκυρία που το σίριαλ που πρωταγωνιστώ θα συνεχίσει για 5η σεζόν. «Οι 12 ένορκοι», όπου έπαιζα, θα συνεχιστούν επίσης για 5η χρονιά, αν και εγώ δε θα συμμετάσχω, καθότι κουράστηκα. Πλέον θα συνεχίσω στο «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή».
Αυτή, δε, την περίοδο είμαι αλλαγμένος σε σχέση με την εμφάνισή μου στο «Σόι σου», αφού θα συμμετέχω στη νέα ταινία του Οικονομίδη, όπου θα υποδύομαι ένα τζοβενο-τραγουδιστή, με τα γυρίσματα να πραγματοποιούνται στις αρχές Αυγούστου στη Λαμία.
Η επιτυχία για τον Γιώργο Γιαννόπουλο άργησε να έρθει;
Όχι, δεν άργησε, αλλά χτίστηκε. Εγώ «θήτευσα» δίπλα στη Δήμητρα Παπαδοπούλου που ήμασταν ζευγάρι και τότε έβλεπα τα πράγματα, έβλεπα την επιτυχία με τους «Απαράδεκτους». Παρατηρούσα ότι κάθε επιτυχία για να συμβεί, πρέπει να κοπιάσεις. Αυτό πρέπει να το έχει στο μυαλό του και ο κάθε νέος, ασχέτως του τομέα που εργάζεται.
Θεωρώ «παπαρολογία» αυτά τα του Survivor, για παράδειγμα. Αυτά δεν είναι τίποτα. Ένας Ντάνος υπάρχει από το περσινό, που κι αυτός σε λίγο θα ξεχαστεί. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δε γίνονται όλα σε μια στιγμή.
Όσο για τη δική μου καριέρα, εδώ και χρόνια προσπαθούσα και προσπαθώ. Γενικότερα πρέπει ό,τι κάνεις να το αγαπάς. Το ταλέντο δεν αρκεί. Όλοι έχουμε κάπου ένα ταλέντο. Το θέμα είναι πώς θα χειριστείς αυτό το χάρισμα.
Όλα αυτά τα χρόνια κοιτούσα τη δουλειά μου και δεν κοντραρίστηκα με κανέναν στο χώρο. Γενικά νομίζω ότι ο κόσμος έχει καλή γνώμη για μένα.
Το «Σόι σου» είναι ένα σίριαλ που με βάση τα νούμερα πάει πολύ καλά και, μάλιστα, έχετε ενσωματώσει πολλά στοιχεία από τη Μεσσηνία… Πόσο κοντά στον Χαμπέα είναι ο Γιαννόπουλος;
Ως υποκριτής πιστεύω ότι πάντα ο ηθοποιός υποδύεται ένα ρόλο στην εν δυνάμει φάση του. Εγώ έχω μαζέψει στοιχεία από το υποσυνείδητό μου και βιώματα και τα έχω μεταφέρει στον Χαμπέα, άλλα θα βάλω στο «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις» κ.λπ.
Ποτέ δεν είμαι ο εαυτός μου ως υποκριτής, αλλά ο εαυτός μου στην εν δυνάμει φάση. Είμαι της σχολής που θεωρεί ότι πάντα πρέπει να είσαι ο εαυτός σου κι έτσι δε χάνεται και η αμεσότητά σου.
Κι αφού μιλήσατε για τον Ντάνο, πείτε μας για το Survivor και την ελληνική τηλεόραση σήμερα…
Αυτή τη στιγμή γίνεται μια σημαντική προσπάθεια στην τηλεόραση και υπάρχουν ελληνικά σίριαλ. Τα παιδιά που είναι στον Alpha, όταν ξεκίνησε «Η Μουρμούρα», πόνταραν σε αυτήν και τελικά δικαιώθηκαν. Αυτός είναι ο λόγος που το παραπάνω σίριαλ θα συνεχιστεί για 6η χρονιά.
Επίσης, από τη νέα χρονιά θα υπάρξουν και καινούργια σίριαλ και στον Alpha και στον Αντένα και στο Έψιλον. Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο Έλληνας δεν αφήνει το μυθοπλασία
Όσο για το Survivor, τον πρώτο χρόνο έκανε 45%. Τη δεύτερη χρονιά το είχαμε απέναντί μας, αλλά δεν το φοβηθήκαμε. Επίσης, υπάρχουν και αυτά τα παιχνίδια με τα ζευγάρια, που εγώ θεωρώ χαζά, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, μέρος της τηλεόρασης και της ζωής είναι κι αυτά.
Η ζωή δεν έχει μόνο διανοούμενους, ο καθένας κοιτάζει τη δουλειά του και έπειτα διαλέγει την ιστορία του.
Επίσης, από τη νέα χρονιά θα υπάρξουν και καινούργια σίριαλ και στον Alpha και στον Αντένα και στο Έψιλον. Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο Έλληνας δεν αφήνει το μυθοπλασία
Όσο για το Survivor, τον πρώτο χρόνο έκανε 45%. Τη δεύτερη χρονιά το είχαμε απέναντί μας, αλλά δεν το φοβηθήκαμε. Επίσης, υπάρχουν και αυτά τα παιχνίδια με τα ζευγάρια, που εγώ θεωρώ χαζά, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, μέρος της τηλεόρασης και της ζωής είναι κι αυτά.
Η ζωή δεν έχει μόνο διανοούμενους, ο καθένας κοιτάζει τη δουλειά του και έπειτα διαλέγει την ιστορία του.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον Γιώργο Γιαννόπουλο είναι και η πολιτική, αφού υπήρξε δημοτικός σύμβουλος στην Ηλιούπολη, ενώ ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Μεσσήνη και υποψήφιος στη Μεσσηνία με το «Ποτάμι»…
Ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον Γιώργο Γιαννόπουλο είναι και η πολιτική, αφού υπήρξε δημοτικός σύμβουλος στην Ηλιούπολη, ενώ ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Μεσσήνη και υποψήφιος στη Μεσσηνία με το «Ποτάμι»…
Η πολιτική είναι κάτι που έχω στο αίμα μου. Άλλωστε, όλοι μας είμαστε πολιτικά όντα. Πολιτισμός είναι να σέβεσαι τον άλλον. Πολιτική είναι να σέβεσαι τα προβλήματά του.
Τώρα αν την πολιτική κάποιοι την κατάντησαν έτσι, δεν έχω εγώ ευθύνη που πήγα να ασχοληθώ και θα συνεχίζω να ασχολούμαι.
Σχετικά με το «Ποτάμι», εγώ πίστεψα σε αυτό, αλλά πιστεύω ότι δε θα έχει καλό δρόμο. Πλέον δε νομίζω ότι θα πάρει πάνω από 1,5% στις επόμενες εκλογές.
Πίστεψα ότι αυτό το κίνημα είχε ως στόχο να συνυπολογιστούμε, να διώξουμε τις ταμπέλες, να οργανωθούμε και να πάμε μαζί.
Πίστεψα ότι αυτό το κίνημα είχε ως στόχο να συνυπολογιστούμε, να διώξουμε τις ταμπέλες, να οργανωθούμε και να πάμε μαζί.
Τρανταχτά παραδείγματα είναι η Ιρλανδία και η Κύπρος που βγήκαν από τα μνημόνια αφού ενώθηκαν. Εδώ έγινε το αντίθετο.
Εγώ πίστεψα στο «Ποτάμι», αλλά μετά τις τούμπες του Θεοδωράκη την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια.
Κι αφού ψάχνεστε με την πολιτική, πώς βλέπετε το μέλλον της χώρας μας;
Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος γενικά. Όταν ερχόμουν για τη συνέντευξη, σκεφτόμουν κάποια λάθη που έχω κάνει στη ζωή μου και κατέληξα ότι από τα λάθη γίνεσαι και αυτά σε καθορίζουν.
Το ζήτημα, όμως, είναι πώς τα διαχειρίζεσαι. Αν τα διαχειριστείς σωστά, γίνεται καλύτερος άνθρωπος.
Η Ελλάδα περνά δυσκολίες, αλλά πρέπει να ενωθούμε. Ως λαός, όταν ενωθήκαμε, κάναμε πολιτισμούς, όποτε κοντραριστήκαμε, κάναμε εμφύλιους πολέμους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, λοιπόν, είναι το μνημόνιο. Ασχέτως αν είχε δίκιο ή όχι ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο που ανακοίνωσε ότι πάμε στο Μνημόνιο, αν τότε είχαμε ενωθεί, θα είχαμε βγει από αυτό.
Μετά ο Σαμαράς ήθελε την πρωθυπουργία, ο Τσίπρας ήθελε να σκίσει τα μνημόνια, ο Καμμένος είπε «στα τέσσερα», που για μένα ήταν γελοίο, αφού και ο ίδιος τελικά έπεσε στα τέσσερα και υπέγραψε τόσο μνημόνια μετά.
Τα θέατρα της Αθήνας στην εποχή των μνημονίων πώς πάνε;
Σκίζουν τα καλά, τα κακά δεν πάνε. Αυτό πάντα έτσι ήταν βέβαια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι η κρίση και τα μνημόνια βοηθούν πολύ στην ανάπτυξη του πολιτισμού, αφού εκεί ο κόσμος βρίσκει απάγκιο και θέλει κάπου να κρυφτεί.
Ο πολιτισμός και ειδικότερα τα θέατρα πρέπει να περνούν μηνύματα στον κόσμο;
Είναι υποκειμενικό το μήνυμα. Ας πούμε, το «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις» μπορεί να μην περάσει κανένα μήνυμα, αλλά θα προσφέρει στον κόσμο πολύ γέλιο. Αυτό θα κάνει τον κόσμο να ξεχαστεί και να φύγει χαρούμενος από το θέατρο. Ίσως είναι το καλύτερο μήνυμα από το να δει κάποιος ένα βαθυστόχαστο ή, καλύτερα, παπαρο-βαθυστόχαστο έργο και την επόμενη ημέρα να είναι στην πιο αθλία κατάσταση.
Οπότε, το αν περνά κάποιο μήνυμα και τι μήνυμα, είναι πολύ υποκειμενικό.
Η ανεργία φοβίζει το Γιώργο Γιαννόπουλο;
Δεν έμεινα ποτέ άνεργος μέχρι σήμερα. Θεωρώ ότι είμαι καλός στη δουλειά μου και δε φοβάμαι. Αυτό, βέβαια, ισχύει για τον καθέναν. Όποιος είναι καλός στη δουλειά του, δεν έχει λόγο να φοβάται.
Όμως, οι αμοιβές έχουν αλλάξει…
Ναι, τα χρήματα δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν. Καμιά φορά θεωρώ ότι καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί τώρα «σφίξανε κώλοι». Είχαν υπερεκτιμηθεί αξίες. Χρειαζόταν μάζεμα κι αυτό ήταν το καλό των μνημονίων. Το πράγμα είχε ξεχειλώσει γενικότερα, με τα διακοποδάνεια, τα εορτοδάνεια κ.λπ.
Είστε από την περιοχή της Αρχαίας Μεσσήνης. Θεωρείτε ότι όλες οι παραστάσεις και οι συναυλίες μπορούν να παιχτούν σε έναν αρχαιολογικό χώρο;
Ποιος είναι αυτός που μπορεί να κρίνει αν μια παράσταση ή ένα θεατρικό έργο μπορεί ή όχι να πραγματοποιηθεί σε έναν αρχαιολογικό χώρο; Ποιος μπορεί να κρίνει τι είναι ποιοτικό και τι όχι; Ο Μητροπάνος, δηλαδή, ήταν για το Ηρώδειο, ενώ άλλοι λαϊκοί τραγουδιστές δεν είναι; Για μένα αυτά είναι κουταμάρες. Ένας χώρος ή δίνεται ή δε δίνεται γενικά.
Ένα σχόλιο για τη γνωστή ιστορία με τη στάση των αρχαιοφυλάκων που ακύρωσαν συναυλία στην Αρχαία Μεσσήνη…
Δέχομαι ότι οι εργαζόμενοι έχουν τα προβλήματά τους, όμως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να λυθούν αυτά.
Έχουμε δει αρχαιοφύλακες να κλείνουν και την Ακρόπολη. Δε γίνεται κάποιος που έχει ταξιδέψει από την άλλη άκρη του κόσμου και θέλει να δει την Ακρόπολη, να φθάνει εκεί και να τη βρίσκει κλειστή. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ακρόπολη, η Αρχαία Μεσσήνη και τα υπόλοιπα μνημεία δεν ανήκουν σε κανέναν, αφού πρόκειται για παγκόσμια μνημεία πολιτισμού.
Τα σχέδιά σας για το χειμώνα;
Όπως είπαμε, θα είμαι στο «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις», στο «Σόι σου» και στα γυρίσματα της ταινίας του Οικονομίδη. Ακόμα, κάθε Δευτέρα Τρίτη θα είμαι στην παράσταση «Η κυρία Ιουλία» στο θέατρο «Ζωή Λάσκαρη», ενώ μου έγινε πρόταση και θα τραγουδήσω ξανά. Το αγαπάω και το τραγούδι.
Πείτε μας κάποια λόγια για την παράσταση «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή»…
Ως θεατής έχω δει το συγκεκριμένο έργο τρεις φορές. Στις πρόβες γελάμε μεταξύ μας. Είναι μια παράσταση πολύ αστεία.
Στο συγκεκριμένο έργο έχουν παίξει πάρα πολλοί ηθοποιοί και ο κάθε ένας φέρνει το ρόλο στα μέτρα του, έτσι φέτος ο κόσμος θα δει έναν άλλον «μπαμπά».
Καλώ τον κόσμο να βρεθεί την Πέμπτη στο Κάστρο Καλαμάτας να δει την παράσταση, θα γελάσει και το γέλιο, όπως έχει αποδειχθεί, κάνει καλό.
Η παράσταση
Η μαύρη κωμωδία των Αλέξανδρου Ρήγα-Δημήτρη Αποστόλου συνεχίζει για 11ο χρόνο, διατυπώνοντας τα ίδια… μεταφυσικά ερωτήματα.
Δύο αδελφές (κανονικές) και τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες ταξιδεύουν στο χωριό της καταγωγής τους για να κηδέψουν τον πατέρα τους! Οι συγγενείς που τις συντρέχουν παρουσιάζουν, όμως, περίεργες και λανθάνουσες συμπεριφορές… Οι πρώην «φίλοι» του μπαμπά είναι λίγο… κάπως! Μία μοιρολογίστρα θέλει σώνει και καλά να κλάψει το νεκρό, αλλά κρύβει επιμελώς και ένα περίστροφο στην μαντίλα… Ο παραγιός είναι λίγο πέφτουλας… Το χωριό έχει φιλόδοξες δημοσιογράφους! Η Γωγούλα είναι προτεινόμενη για αποχώρηση στο Survivor. Ο Αγροφύλακας έχει βγάλει το Γυμνάσιο! Σε κάποιους αρέσουν υπερβολικά τ’ Αρχαία (στους πιο πολλούς). Ο ίδιος ο νεκρός κοιτάει μη θέλει βάψιμο το ταβάνι και όταν βλέπει την κηδεία του στην τηλεόραση, ανακράζει «Τίποτα δεν είμαστε, βρε παιδί μου. ΧΟΥΣ!». Και το σπίτι αρχίζει να γεμίζει με πτώματα… Από έρωτα, από συμφέρον, από κυνισμό και από αφέλεια…
Ηθοποιοί: Γιώργος Γιαννόπουλος, Ευαγγελία Μουμούρη, Σπύρος Μποφίλιος, Φωτεινή Ντεμίρη, Μάνος Πίντζης, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Ευτυχία Φαναριώτη, Παρθένα Χοροζίδου, Κωνσταντία Χριστοφορίδου.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
