Όλα έτοιμα για το «τολμηρό» εγχείρημα του ΜΕΘ που «ανεβάζει» την «Αντιγόνη του Σοφοκλή» την Τετάρτη 4 Ιουλίου στο Κάστρο !
Συνεχίζοντας την επιτυχημένη κοινή διαδρομή με το Μεσσηνιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο, τα τελευταία δυο χρόνια , ο δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης Περικλής Αλμπάνης, στη φετινή καλοκαιρινή παραγωγή ανέβασε τον «πήχη»! Επιλέγοντας αρχαίο δράμα, την «Αντιγόνη του Σοφοκλή» , που θα κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 4 Ιουλίου στο αμφιθέατρο του Κάστρου της Καλαμάτας, επιχειρεί ένα αρκετά «τολμηρό» βήμα μαζί με τους υπόλοιπους 20 ερασιτέχνες ηθοποιούς του ιστορικού ΜΕΘ. Καθώς οι πρόβες και οι προετοιμασίες βρίσκονται στην κορύφωση τους, συναντήσαμε τον σκηνοθέτη της παράστασης, ο οποίος μας μίλησε για την επιλογή του έργου, τα «επίκαιρα» μηνύματα της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και την αγαστή συνεργασία του που συνεχίζεται τόσο με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς όσο και με το Δ.Σ. του ερασιτεχνικού θεάτρου.
-Ύστερα από τη «Λωξάντρα» που ανέβηκε πέρυσι στο Κάστρο, η φετινή καλοκαιρινή παραγωγή περιλαμβάνει αρχαία τραγωδία. Πως προέκυψε αυτή η επιλογή;
Το Μεσσηνιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο κάνει ένα τολμηρό βήμα ανεβάζοντας την Αντιγόνη του Σοφοκλή και λέω τολμηρό γιατί χρειάζεται μεγάλη και επίπονη προσπάθεια για να αποδόσεις θεατρικά αυτά τα σπουδαία κείμενα των αρχαίων ποιητών. Υπάρχει μια παρεξήγηση γύρω από τις αρχαίες τραγωδίες που θα ήθελα να την πω. Οι αρχαίες τραγωδίες δεν είναι δυσνόητες , οι υποθέσεις είναι πολύ καθαρές, το δύσκολο της υπόθεσης είναι το πώς φθάνει ο ποιητής στην κάθαρση, ποιον ποιητικό δρόμο επιλέγει. Αυτή είναι η δυσκολία κάθε ανεβάσματος μιας αρχαίας τραγωδίας. Εκεί επικεντρωθήκαμε και εμείς. Σκοπός μας δεν είναι ούτε να εντυπωσιάσουμε μα ούτε και να πρωτοτυπήσουμε. Στόχος μας είναι να ακουστεί ο λόγος αυτού του μεγάλου ποιητή , μέσα από τη σπουδαία μετάφραση του Κώστα Πολιτόπουλου, του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Επικεντρωθήκαμε, λοιπόν, στο «Εν αρχή ην ο λόγος» και νομίζω τα καταφέραμε. Επίσης, ένας βασικός λόγος που ανεβάζουμε μια αρχαία τραγωδία, είναι να προάγουμε και να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την τεράστια κληρονομιά που έχουν αφήσει οι σπουδαίοι ποιητές μας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που ανεβάζουμε την «Αντιγόνη του Σοφοκλή». Με την Αντιγόνη, ο Σοφοκλής κλείνει μια «τριλογία» . Έχουν προηγηθεί ο «Οιδίπους Τύραννος» ο «Οιδίπους επί Κολωνώ» . Με την «Αντιγόνη» ο βάζει τέλος στο «μύθο των Λαβδακιδών». Ο ποιητής ασχολείται πολύ με τον άνθρωπο και έτσι έχουμε ένα έργο συνείδησης. Σ’ αυτή την τραγωδία ο Σοφοκλής μας λέει αδίστακτα ότι η συνείδηση είναι ανώτερη όλων των νόμων και πρέπει να ακολουθείται πάση θυσία.
-Πόσο χρονικό διάστημα προετοιμάζεστε γι’ αυτή την παράσταση και πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα ερασιτέχνες ηθοποιοί να ανεβάσουν μια αρχαία τραγωδία;
Μαζευτήκαμε στα τέλη Φεβρουαρίου και ξεκινήσαμε την προετοιμασία γι’ αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Αισίως για 4,5 μήνες 20 περίπου ερασιτέχνες ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Προσπάθησα εξ αρχής να εξηγήσω στα παιδιά να κατανοήσουν τι λένε στους ρόλους τους, δηλαδή το λόγο του ποιητή, καθώς εκεί βρίσκεται η δυσκολία. Η υπόθεση είναι ξεκάθαρη: «Ο Κρέοντας, έχει αποφασίσει αφήσει άταφο τον Πολυνίκη γιατί επιτέθηκε στη Θήβα και η Αντιγόνη δε θέλει να μείνει άταφος ο αδερφός της και προσπαθεί να τον θάψει. Όταν τη συλλαμβάνουν γίνεται η σύγκρουση του «Νόμου» που τον αντιπροσωπεύει ο Κρέοντας και της «Συνείδησης» που την αντιπροσωπεύει η Αντιγόνη. Είναι δυο κόσμοι, όπως ένα νόμισμα με δυο όψεις που κυλάει προς την καταστροφή και ουδείς δεν μπορεί να το σταματήσει γιατί ο καθένας έχει το δίκιο του. Η μεν Αντιγόνη θεωρεί τον εαυτό της ασυνείδητο αν αφήσει άταφο τον αδερφό της , ο δε Κρέοντας πρέπει γνωρίζει ότι νόμος είναι νόμος και πρέπει να τηρείται.» Πρόκειται για ένα έργο πολύ επίκαιρο. Πιστεύω λοιπόν ότι ο σκοπός της συμμετοχής σ’ ένα τέτοιο έργο δεν είναι ο «πρωταθλητισμός». Η συμμετοχή σ’ ένα ερασιτεχνικό θέατρο πρέπει να έχει ως σκοπό τον τερματισμό και στόχος είναι να τερματίσει τόσο ο ερασιτέχνης ηθοποιός όσο και ο θεατής. Είναι πολύ σημαντικό ερασιτέχνες ηθοποιοί να ταξιδεύουν στη γνώση
-Αισίως 2 χρόνια συνεργασία με το ΜΕΘ και 4ο έργο που ανεβάζεται σκηνοθετώντας παράσταση του… Είναι αυτό που λέμε ότι υπάρχει «χημεία» στη σχέσης σας;
Ξεκινήσαμε από την «Κόμισα της Φάμπρικας» , πέρυσι το καλοκαίρι ανεβάσαμε τη «Λωξάντρα» , το χειμώνα που μας πέρασε το «Δεν είμαι εγώ» του Ξενόπουλου και τώρα φθάσαμε στην 4η παραγωγή με την «Αντιγόνη». Ευχαριστώ τα παιδιά που με εμπιστεύονται. Ειδικά στην «Αντιγόνη» τους ευχαριστώ ιδιαίτερα, γιατί χρειαζόταν μια πειθαρχία για να ανέβει μια αρχαία τραγωδία, και πορευθήκαμε μαζί όλους αυτούς τους μήνες με τον καλύτερο τρόπο. Παράλληλα, ευχαριστώ ακόμα μια φορά το συμβούλιο του ΜΕΘ με προεξάρχοντα τον πρόεδρο τον κ. Παντελόπουλο γιατί έχουμε τόσο υλική αλλά κυρίως ηθική συμπαράσταση που είναι και η πιο σημαντική.
-Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα απ’ αυτή την παράσταση;
Εκτός από ένα σπουδαίο έργο συνείδησης όπως προείπαμε, η «Αντιγόνη του Σοφοκλή» στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Ένα παράδειγμα η σκηνή με τον Αίμονα μας λέει ότι ο έρωτας είναι ανίκητος σε κάθε μάχη και μπορεί να φέρει ρήξη ανάμεσα σε σχέση γιού και πατέρα …και τη φέρνει. Εξ ου μετά και το χορικό «Έρως ανίκητε μαχαν» , που εδώ έχουμε και μια έκπληξη για το κοινό… Επίσης, ο Σοφοκλής στον επίλογο του , μας λέει ότι όταν η αλαζονεία υπερτερεί της σωφροσύνης, η μοίρα επιφυλάσσει καταστροφές. Εδώ θα επικαλεστώ μια ρήση του Αριστοτέλη που λέει ότι «Η μεγαλύτερη αναμέτρηση στη ζωή των ανθρώπων είναι με τον εαυτό τους».
-Τι κάλεσμα απευθύνεται στο κοινό της Καλαμάτας;
Το κοινό της Καλαμάτας μέσα από την παράσταση θα «ταξιδέψει» στη γνώση. Η «Αντιγόνη του Σοφοκλή» είναι ένα κείμενο που πραγματεύεται με άριστο τρόπο, πολλαπλά και επίκαιρα μηνύματα, «παιδεύοντας» ηθοποιούς και θεατές. Εν κατακλείδι, είναι ένα έργο άρτιας δραματικής τέχνης, υψηλού ήθους, αιώνια επίκαιρο… Το πρόβλημα της συνείδησης του ανθρώπου μπροστά στη δημοκρατία που γίνεται «του πρώτου ανδρός αρχή» , δηλαδή τυραννία, είναι από τα πιο φλέγοντα προβλήματα της εποχής μας… Ο Σοφοκλής στο έργο αυτό μας προσφέρει απλόχερα πνευματικά δώρα. Ας πάρει στο τέλος ο καθένας μας αυτό που του ταιριάζει…
Του Κώστα Γαζούλη
