Σε λίγους μήνες έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Στην Τριφυλία το παζλ συμπληρώνεται σιγά σιγά: υπερπληθώρα υποψηφιοτήτων και «σωτήρων», αμφιλεγόμενες ανακοινώσεις των υποψήφιων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων.
Δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν ότι η διεκδίκηση της Δημαρχίας είναι η σύγκριση απόψεων, ιδεών και προγραμμάτων και όχι (μόνο) προσώπων. Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν έχουμε δει κανένα πρόγραμμα, καμία φρέσκια ιδέα, κανέναν νέο συνδυασμό, καμία σοβαρή πρόταση.
Ένας υποψήφιος που διεκδικεί την ψήφο της τοπικής κοινωνίας θα πρέπει να πείσει ότι έχει σχέδιο και όραμα και ότι το συνδυασμό του πλαισιώνουν άνθρωποι με επιστημονική και επαγγελματική καταξίωση, καθώς και πολιτιστική και κοινωνική προσφορά.
Θα περίμενε κανείς να σεβαστούν τους πολίτες της Τριφυλίας, παρουσιάζοντάς τους το χειροπιαστό όραμά τους! Θα μπορούσαν να πουν ότι είναι νωρίς. Το αντίθετο! Όπως δεν ήταν καθόλου νωρίς γι’ αυτούς η αναγγελία της υποψηφιότητάς τους… με κείμενα στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, γεμάτα αναμασημένες εκφράσεις για το πόσο υπέροχη θα γίνει στα χέρια τους η Τριφυλία και επιθέσεις στη νυν Δημοτική Αρχή. Μπουχτίσαμε. Για άλλη μια φορά τα ίδια.
Πού είναι ο ανοικτός διάλογος με την κοινωνία, με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, με τις ιδέες και τις προσδοκίες μας; Πού είναι οι θέσεις τους π.χ. για το άλυτο πρόβλημα της ύδρευσης στην πόλη της Κυπαρισσίας ή τη διαχείριση των απορριμμάτων ή την ανάπτυξη ενός εναλλακτικού μοντέλου τουρισμού βασισμένου στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας; Η διαβούλευση με την κοινωνία για όλα τα σοβαρά θέματα της Τριφυλίας έχει ήδη καθυστερήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον τελευταίο καιρό περισσότερο ενεργούς βλέπουμε τους εμπορικούς συλλόγους των πόλεών μας!
Κι εδώ έρχεται το ερώτημα. Γιατί κάποιος έχει την επιθυμία και την αξίωση να γίνει ο πρώτος άρχοντας; Η εξουσία έχει αφροδισιακή δύναμη, δε λέω, όμως δεν είναι καιρός αυτός που θα ζητήσει την ψήφο μας να μην το κάνει από απλή φιλοδοξία ή υστεροφημία, αλλά από αγάπη για τον τόπο που ζει και μεγαλώνει τα παιδιά του;
Της Ειρήνης Σαμπάνη
