Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα για το χώρο της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα πραγματοποίησε ο μη κερδοσκοπικός ερευνητικός οργανισμός «διαΝΕΟσις», με τη συμβολή επτά δικαστικών λειτουργών που γνωρίζουν τα προβλήματα σε βάθος και εκ των έσω.
Από την έρευνά τους διαπιστώνεται ότι στη χώρα μας χρειάζονται 1.580 ημέρες (σχεδόν 4,5 χρόνια) για την επίλυση μιας συγκεκριμένου τύπου δικαστικής διαφοράς μιας επιχείρησης. Παράλληλα, τα προβλήματα του δικαστικού συστήματος αποτελούν σημαντικά εμπόδια για τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα και την καθημερινότητα.
H έρευνα της «διαΝΕΟσις» καταλήγει σε λεπτομερή και αναλυτική πρόταση για τη ριζική αναμόρφωση του δικαστικού συστήματος. Σε αυτή συμμετέχουν: Κατερίνα Ν. Σακελλαροπούλου-πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μιχάλης Πικραμένος-αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, αν. καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Ιωάννης Συμεωνίδης-αντεπίτροπος στη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Βασίλειος Π. Ανδρουλάκης-πάρεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Θεοκτή Νικολαΐδου-εφέτης, Λάμπρος Τσόγκας-αντεισαγγελέας Εφετών, Πέτρος Αλικάκος-πρόεδρος Πρωτοδικών Δ.Ν.
Μεταρρυθμίσεις
Σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών οργανισμών, που περιλαμβάνονται στην έρευνα, η Ελλάδα:
-Έχει μία από τις χειρότερες αναλογίες δικαστικών υπαλλήλων ανά δικαστή (1,5:1, το 2016 –μέσος όρος χωρών Συμβουλίου της Ευρώπης 3,9:1)
-Έχει έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς δικαστηρίων κατά κεφαλήν στην Ε.Ε.
-Το δικαστικό της σύστημα δε χρησιμοποιεί σε σημαντικό βαθμό τεχνολογικές λύσεις για την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας
-Δαπανά λιγότερα χρήματα για τη λειτουργία του δικαστικού της συστήματος (-33% οι δημόσιες δαπάνες για τη δικαιοσύνη το διάστημα 2014-2016).
Η πρόταση των ερευνητών περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις σε πέντε άξονες: Το θέμα της χωροταξίας των δικαστηρίων στην Ελλάδα (πόσα δικαστήρια χρειαζόμαστε; πού πρέπει να βρίσκονται;), το θέμα της χρήσης τεχνολογικών μέσων για την απλοποίηση του δικαστικού έργου, το θέμα της δικαστικής εκπαίδευσης, τους διαθέσιμους εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης διαφορών και το θέμα της στελέχωσης των δικαστηρίων με δικαστικούς υπαλλήλους.
Οι προτάσεις τους, που αναλύονται σε 315 σελίδες, περιλαμβάνουν:
-Μείωση του αριθμού των δικαστηρίων με τη συγχώνευση μικρών περιφερειακών δικαστηρίων
-Δημιουργία δικαστικών καταστημάτων σε μικρότερες πόλεις και απομακρυσμένα μέρη που θα επιτρέπουν μια σειρά από διαδικασίες (ακροάσεις δικηγόρων, διαδίκων) μέσω τηλεσυνεδρίασης
-Παρεμβάσεις για το κτηριακό πρόβλημα, το θέμα των υποδομών και του δικαστικού μάνατζμεντ (διοίκηση, διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, μέτρηση αποτελεσμάτων)
-Εφαρμογή της «ψηφιακής δικογραφίας», ώστε ο φάκελος κάθε υπόθεσης να μπορεί να αποθηκεύεται και να εντοπίζεται ευκολότερα από τα ενδιαφερόμενα μέρη
-Επιβολή επιπλέον τέλους στους διαδίκους που επιθυμούν να καταθέσουν έντυπα δικόγραφα, ως κίνητρο για την ηλεκτρονική υποβολή των πάντων
-Ολοκλήρωση του έργου του «Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Δικαστικών Υποθέσεων» (ΟΣΔΔΥ), το οποίο βρίσκεται ήδη σε φάση υλοποίησης
-Εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών (ΕΣΔΙ), με την υιοθέτηση καλών πρακτικών που ακολουθούνται από άλλες χώρες
-Συνέχιση των νομοθετικών πρωτοβουλιών για την εισαγωγή του θεσμού της διαμεσολάβησης και σε νέες κατηγορίες διαφορών, όπως η ενδοοικογενειακή βία
-Αναμόρφωση των κλάδων του νέου Κώδικα Δικαστικών Υπαλλήλων με την εισαγωγή νέων που προϋποθέτουν ειδικά τυπικά προσόντα, ώστε να καλυφθούν οι σύγχρονες ανάγκες των δικαστηρίων όλων των δικαιοδοτικών κλάδων και των εισαγγελιών.
Προτείνεται μείωση διοικητικών δικαστηρίων
Στην πολυσέλιδη έρευνα αναφέρεται ότι στην Ελλάδα από το 2010 έχει αυξηθεί ο αριθμός των δικαστών και (σε μικρότερο βαθμό) των εισαγγελέων, οι οποίοι εισαγγελείς, όμως, είναι πολύ λιγότεροι σε σχέση με σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον, έχουμε από τα μικρότερα ποσοστά δικαστών που υπηρετούν στον πρώτο βαθμό από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Έχουμε μία από τις χειρότερες αναλογίες δικαστικών υπαλλήλων ανά δικαστή, έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς δικηγόρων και έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς δικαστηρίων. Στη χώρα μας η επίλυση διαφορών στα πολιτικά δικαστήρια χρειάζεται περισσότερες ημέρες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ε.Ε., ενώ τα πρωτοβάθμια διοικητικά δικαστήρια της χώρας έχουν τις περισσότερες εκκρεμείς υποθέσεις από όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Η έρευνα καταλήγει σε προτεινόμενες μεταβολές στο χάρτη των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, οι οποίες μπορεί, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαιτεροτήτων των δικαιοδοτικών κλάδων, να ισχύσουν και στα πολιτικά δικαστήρια και τις εισαγγελίες. Συγκεκριμένα, προτείνει τη μείωση του αριθμού των διοικητικών πρωτοδικείων σε 12 από 30 που υπάρχουν σήμερα, με τη συγχώνευση κάποιων μικρών, περιφερειακών πρωτοδικείων που έχουν πολύ λίγους δικαστές και μικρό όγκο υποθέσεων με τα μεγαλύτερα, που κατά κανόνα θα πρέπει να εδράζονται στις πρωτεύουσες των περιφερειών.
Παράλληλα, προτείνει τη μείωση του αριθμού των διοικητικών εφετείων από εννέα σε επτά, που θα πρέπει κατά κανόνα να εδράζονται στις έδρες των αποκεντρωμένων διοικήσεων. Σύμφωνα με την πρόταση, άλλες μικρότερες πόλεις και απομακρυσμένα μέρη, όπως τα νησιά, θα μπορούν να αποκτούν πρόσβαση στο δικαστικό σύστημα με τη δημιουργία δικαστικών καταστημάτων που θα επιτρέπουν μια σειρά από διαδικασίες (ακροάσεις δικηγόρων, διαδίκων) μέσω τηλεσυνεδρίασης, κάτι που ήδη προβλέπεται από τη νομοθεσία για τα αστικά δικαστήρια.
Της Βίκυς Βετουλάκη
