Στις εκλογές η ζωή κάνει στάση και δίνεται η δυνατότητα στον ψηφοφόρο να επιβραβεύσει ή να αποδοκιμάσει πρόσωπα και πολιτικές. Δίνεται η δυνατότητα στον πολίτη να αξιολογήσει και να επιλέξει από τους καλούς τους καλύτερους που εκτιμά ότι θα είναι χρήσιμοι στον τόπο του. Με το πρόγραμμα «Κλεισθένης» θεσμοθετήθηκε ότι οι προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Αυτό, απ’ ό,τι φάνηκε, είχε ως αποτέλεσμα το έντονο ενδιαφέρον υποψηφιοτήτων. Πλέον θα απαιτούνται ευρείες συναινέσεις στα Δημοτικά-Περιφερειακά Συμβούλια και οι δήμαρχοι-περιφερειάρχες θα πρέπει να είναι «κλώσες» για να οδηγηθούν τα πράγματα με σταθερό βήμα μπροστά. Διαφορετικά, ο βηματισμός τους θα μετεξελιχθεί σε σημειωτόν και όπισθεν. Ευρείες συναινέσεις δεν μπορούν να επιτευχθούν με πρόσωπα που με την εκλογή τους επιδιώκουν το ατομικό τους συμφέρον. Απαιτούνται να εκλεγούν άτομα που έχουν δώσει εξετάσεις στην τοπική κοινωνία και που αφειδώλευτα και με ανιδιοτέλεια θα συνθέσουν απόψεις και θα ομογενοποιήσουν αντιλήψεις παράγοντας αναπτυξιακά προϊόντα.
Τοπικές κοινωνίες όπου χωρίς κομματικές προκαταλήψεις εξέλεξαν άτομα με γνώση, διάθεση και ικανότητα δημιούργησαν προϋποθέσεις ανάπτυξης και υγιούς ανακυττάρωσης της περιοχής τους, αποτελώντας αυτοδιοικητικά πρότυπα.
Σχολιάζοντας τον τρόπο επιλογής θα λέγαμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό υποψηφίων επιλέγονται από τους ψηφοφόρους όχι με κριτήριο την αξία και την κοινωνική τους προσφορά, αλλά σύμφωνα με τη ρουσφετολογική ψευδολογία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι που λειτουργούν με κώδικες αξιοκρατίας και προτεραιοτήτων να μην εκλέγονται και να αναγκάζονται να απομακρύνονται από τα πολιτικά δρώμενα. Όμως, όπου η πολιτική εφαρμόζεται κοντόφθαλμα και με χαρακτηριστικά εξυπηρέτησης του ατομικού συμφέροντος, αγνοώντας το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον με μαθηματική ακρίβεια, σύντομα έρχεται η παρακμή.
Σε όλα αυτά βοηθούν και οι συμπεριφορές των κομμάτων αλλά και άλλων μηχανισμών συμφερόντων που αναπτύσσονται, με αποτέλεσμα να καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τις επιλογές των προσώπων στις εκλογικές αναμετρήσεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι καθοριστικής σημασίας η καλλιέργεια μιας «εκλογικής κουλτούρας», η οποία θα σχεδιάζει το μέλλον με αποφασιστικότητα και προοπτική υπέρβασης αυτής της εικόνας. Αυτή η «εκλογική κουλτούρα» θα πρέπει να δημιουργήσει φρέσκα υλικά μακριά από υλικά που σήμερα ξεχνούν ή προσπερνούν το παρελθόν τους και ξανά ονειρεύονται, κάνοντας ορεκτικές διαπιστώσεις για το μέλλον.
Η ελπίδα, όμως, δεν πέφτει από τον ουρανό. Καλλιεργείται από μια αγωνιστική διάθεση και μια ορθολογική αντίληψη της ζωής. Η ελπίδα ανήκει σε όσους αγωνίζονται συστηματικά και μεθοδικά για να δημιουργήσουν το μέλλον τους κατά πώς αυτοί θέλουν και όχι όπως το έχουν ετοιμάσει οι «άλλοι» εξυπηρετώντας το δικό τους συμφέρον. Γνώση και αγώνας, δημιουργικότητα και ορθολογισμός είναι συστατικά στοιχεία για κάθε κοινωνική πρόοδο.
Η ελπίδα θα γεννηθεί μέσα από ένα θετικό μετασχηματισμό που προσπαθεί να δώσει λύση στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας και που με καθαρή ματιά βλέπει τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Αυτά όλα πρέπει να συμβούν χωρίς τη βιασύνη εξουσίας, με σύγχρονες και προοδευτικές δομές, με σταθερό βηματισμό, με σοφές κινήσεις και με ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό.
Γι’ αυτό χρειάζεται να συγκροτηθούν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που θα συμφωνούν σε ένα πλαίσιο ιδεολογικό και θα περιβάλλονται από μια πλατύτερη πολιτική εμπειρία και που θα αποτελούν το συλλογικό οδηγό για την αναγέννηση της κοινωνικής πάλης.
Αυτήν η απλή σκέψη, η σκέψη που σπερματικά έχουμε μέσα στο μυαλό μας και δεν ανακαλύπτουμε, δείχνει απλά και μόνο ένα δρόμο, ένα δρόμο προς το αξιερώτητο.
Μπορεί κάποιοι στην πρωτόλεια μορφή τους να υπήρξαν ουσιαστικοί και χρήσιμοι, όμως δεν μπορούν χρονικά και πολιτικά να υπερβαίνουν την υπόστασή τους, διότι υπάρχει και ο νόμος της φθίνουσας οριακής χρησιμότητας.
Του Θεόδωρου Σταυριανόπουλου
Μαθηματικού-MSc Ηθ. Φιλοσοφίας
Υ.Γ.1 Ο πολιτικός πρέπει να λέει στον πολίτη το εφικτό και όχι το επιθυμητό, «Δημοσθένης»
Υ.Γ.2 «Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων, «Αριστοτέλης»
