Το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με ανοιχτή συζήτηση για το ρόλο του
Εν όψει του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας,
Γιάννης Μαργαρίτης, προσκαλεί όλους όσοι αγαπούν το θέατρο, επαγγελματίες, ερασιτέχνες, θεατρόφιλους, σε μια ανοιχτή συζήτηση για το ρόλο του θεάτρου στις μέρες μας, σήμερα Τετάρτη, 27 Μαρτίου, στις 8.30 το βράδυ, στο φουαγιέ του ΔΗΠΕΘΕ, σύμφωνα με δελτίο Τύπου της Δημοτικής Αρχής.
Επίσης, με αφορμή τον εορτασμό αυτό ο κ. Μαργαρίτης ετοίμασε το εξής κείμενο:
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη που έλεγαν Αθήνα οι κάτοικοι διοργάνωναν κάποιες γιορτές, κάτι σαν φεστιβάλ. Διέκοπταν τις άλλες δραστηριότητές τους και πήγαιναν στο θέατρο. Πολλές χιλιάδες κόσμου καταλάμβαναν τη θέση τους στο μεγάλο θέατρο της πόλης, το θέατρο του Διονύσου, και παρακολουθούσαν από τα χαράματα τα έργα των ποιητών. Καθώς το φως του ήλιου άρχιζε να γλείφει τις πολυποίκιλτες πέτρες του θεάτρου, το φως των δημιουργών πλημύριζε την ψυχή των θεατών. Οι ποιητές, με τον τρόπο τους, παρενέβαιναν στα κοινά. Το θέατρο μιλούσε σε όλους, το παρακολουθούσαν όλοι υποχρεωτικά. Συζητούσαν, αμφισβητούσαν, διαφωνούσαν πιθανώς, αλλά συμμετείχαν σε μια ζωντανή διαδικασία, πνευματικής κάθαρσης και συλλογικής παίδευσης.
Σήμερα η εποχή έχει αλλάξει. Το θέατρο δεν παρεμβαίνει με τον ίδιο τρόπο στην κοινότητα. Μια μειοψηφία αποτελεί το θεατρικό κοινό. Η τέχνη γενικότερα έχει χάσει για τους περισσότερους των πολιτών, τον δια βίου εκπαιδευτικό ρόλο που έπαιζε κάποτε. Εξάλλου, τα πυροτεχνήματα που κατά καιρούς ρίχνονται ποτέ δε διαρκούν και το φως τους μπορεί να είναι εκτυφλωτικό αλλά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Και το ερώτημα τίθεται με πολλούς τρόπους. Μπορεί το θέατρο να μιλήσει σήμερα για τα μεγάλα προβλήματα του καιρού μας; Σε μια εποχή μεγάλης κρίσης σαν την σημερινή έχει το θέατρο την δύναμη της παρέμβασης στα κοινωνικά τεκταινόμενα;
Ναι το θέατρο, αυτή η τέχνη της άμεσης εμπειρίας στον παρόντα χρόνο, αυτή η τέχνη της εμφανούς ή κεκαλυμμένης τελετουργικότητας, μπορεί να μιλήσει για όλα. Για τα εμφανή και τα μυστικά, για τις ορατές αλλά και τις αόρατες διαδρομές του ανθρώπου, για τον πόλεμο, για τον έρωτα, για την ζωή και το θάνατο, για την ετερότητα και την αποδοχή της, και για τόσα ακόμα. Η ζωντανή θεατρική εμπειρία, εξάλλου, φαίνεται να κερδίζει τον κόσμο που συχνά γεμίζει τις θεατρικές αίθουσες ψάχνοντας τη μέθεξη, την πραγματική μύηση που προσφέρει το θέατρο.
Σήμερα, λοιπόν, Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου, ας ενώσουμε την φωνή μας με όλους όσοι διεκδικούν καλύτερη ζωή, που σημαίνει ποιότητα καθημερινότητας, πνευματικότητα, δια βίου καλλιέργεια μέσω της καλλιτεχνικής εμπειρίας. Πολιτισμό για τη βελτίωση των ανθρωπίνων σχέσεων.
Ένας άνθρωπος πάνω στην σκηνή. Ένας ή περισσότεροι στην πλατεία. Σιωπή. Ο ηλεκτρισμός αρχίζει να παράγεται, η εμπειρία εκκολάπτεται. Και στα δύο μέρη εναπόκειται να συμβεί κάτι το συνταρακτικό. Σήμερα, λοιπόν, πρέπει να πιστέψουμε στο θαύμα. Το απρόσμενο και θαυμάσιο θα λάβει χώρα εδώ. Κυρίες και κύριοι, ετοιμαστείτε. Μυαλό και συναισθήματα θα ενεργοποιήσουν την απρόσμενη συνέχεια. Το θέατρο υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Από το φως στο σκοτάδι κι από το σκοτάδι στο φως. Το θαύμα της ζωής θα συνεχίζεται.
Προετοιμασία για τον εορτασμό της
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
Πάντα προβληματισμένοι για την τελική αξιοποίηση των 350 κιβωτίων του αρχείου μας, ανασύραμε μέρος του αρχειακού υλικού μας που αφορά στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Και προκειμένου οι πληροφορίες αυτές μαζί με το τεράστιο υπόλοιπο υλικό να φιλοξενούνται και μόνον στον προσφερόμενο αποθηκευτικό χώρο του φίλου μας Γιάννη Φωτεινόπουλου, πήραμε την απόφαση να σας τις προσφέρουμε εορτάζοντας μαζί σας τη δυσκολότερη όλων των τεχνών, το ΘΕΑΤΡΟ.
Κάλεσμα τιμής προς όλους τους πολίτες του θεάτρου, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, που μαζί με το θεατρόφιλο κοινό διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον των θεατρικών πραγμάτων στην πόλη της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας.
Κάλεσμα τιμής προς όλους τους πολίτες που συμβάλουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη συνολική διαμόρφωση των πολιτιστικών διαδικασιών στην πόλη της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας.
Κώστας Χαλκιάς
Όλγα Αλεξανδροπούλου
